თანამედროვე მსოფლიოში, მიუხედავად დემოკრატიული მმართველობის გავრცელებისა, კვლავ არსებობენ ქვეყნები, სადაც დიქტატორული რეჟიმები მოქმედებენ. დიქტატურა მმართველობის ფორმაა, რომელშიც ერთი ადამიანი ან მცირე ჯგუფი ფლობს აბსოლუტურ ძალაუფლებას კონსტიტუციური შეზღუდვების გარეშე.

ჩრდილოეთ კორეა:
კიმ ჩენ ინის მმართველობის ქვეშ, ჩრდილოეთ კორეა ერთ-ერთი ყველაზე ჩაკეტილი და რეპრესიული სახელმწიფოა. ქვეყანაში არ არსებობს სიტყვისა და პრესის თავისუფლება, ხოლო განსხვავებული აზრის გამოხატვა მკაცრად ისჯება.

ბელარუსი:
ალექსანდრ ლუკაშენკო 1994 წლიდან მართავს ქვეყანას. მისი მმართველობა ხასიათდება ოპოზიციის დევნით, არჩევნების გაყალბებით და მედიის კონტროლით.

სირია:
ბაშარ ალ-ასადის რეჟიმი ცნობილია პოლიტიკური ოპონენტების რეპრესიებით და სამოქალაქო უფლებების შეზღუდვით. სირიის სამოქალაქო ომმა კიდევ უფრო გაამძაფრა ქვეყანაში არსებული ავტორიტარული მმართველობა.

ერიტრეა:
ისაიას აფვერკის მმართველობის ქვეშ, ერიტრეა ხშირად მოიხსენიება როგორც "აფრიკის ჩრდილოეთ კორეა". ქვეყანაში არ არსებობს თავისუფალი მედია, ხოლო სავალდებულო სამხედრო სამსახური განუსაზღვრელი ვადით გრძელდება.

ვენესუელა:
ნიკოლას მადუროს მმართველობა ხასიათდება ოპოზიციის დევნით, ეკონომიკური კრიზისით და დემოკრატიული ინსტიტუტების დასუსტებით.

აღსანიშნავია, რომ დიქტატორული რეჟიმები განსხვავდებიან ერთმანეთისგან მმართველობის სტილითა და ინტენსივობით. ზოგიერთ ქვეყანაში დიქტატურა ტოტალიტარული ხასიათისაა, სადაც სახელმწიფო აკონტროლებს საზოგადოების ყველა ასპექტს, ხოლო სხვაგან ავტორიტარული რეჟიმები მოქმედებენ, რომლებიც ნაწილობრივ უშვებენ ეკონომიკურ ან სოციალურ თავისუფლებებს, მაგრამ პოლიტიკურ სფეროში მკაცრ კონტროლს ინარჩუნებენ.

დიქტატორული მმართველობა ხშირად იწვევს ადამიანის უფლებების დარღვევას, ეკონომიკურ სტაგნაციას და საერთაშორისო იზოლაციას. ამიტომ, საერთაშორისო საზოგადოება მუდმივად ცდილობს ხელი შეუწყოს დემოკრატიული ღირებულებების გავრცელებას და დიქტატორული რეჟიმების მშვიდობიან ტრანსფორმაციას.