ზიგმუნდ ფროიდი, ფსიქოანალიზის დამფუძნებელი, ხშირად ახსენებდა თავის პაციენტებს, რომელთა ქეისები თანამედროვე ფსიქოთერაპიის ქვაკუთხედად იქცა. თუმცა, „ანა O.“-ს შემთხვევა განსაკუთრებული იყო. ეს ქეისი არა მხოლოდ ფროიდის, არამედ მისი კოლეგის, იოზეფ ბროიერის საქმიანობასაც უკავშირდება და ჰისტერიის ბუნების კვლევის მიმართულებით გარდამტეხი აღმოჩნდა.

ვინ იყო ანა O.?

ანა O. იყო ფსევდონიმი ბერტა პაპენჰაიმისთვის, ახალგაზრდა ქალისთვის, რომელიც ავსტრიაში ცხოვრობდა. მისი პრობლემა დასაწყისში ფიზიკურ სიმპტომებს მოიცავდა, როგორიცაა დამბლა, ლაპარაკის პრობლემები და მხედველობის დროებითი დაკარგვა. თუმცა, მისი მდგომარეობა მკაფიოდ არ შეესაბამებოდა ნევროლოგიურ დიაგნოზებს. ეს სიმპტომები ემოციური ტრავმების შედეგი აღმოჩნდა, რაც ფროიდისა და ბროიერის ყურადღების ცენტრში მოექცა.

ჰისტერიის დიაგნოზი და „გაქცევა რეალობიდან“

ბერტას მდგომარეობა ბროიერის მეთვალყურეობის ქვეშ მიმდინარეობდა, ხოლო ფროიდმა მოგვიანებით საფუძვლიანად შეისწავლა ეს ქეისი. აღმოჩნდა, რომ მისი ჰისტერიის ძირი ემოციური ტრავმებით იყო გამოწვეული, რაც მის წარსულში მიუკვლეველ გრძნობებს და შიშებს უკავშირდებოდა.

ფროიდისა და ბროიერის მთავარი აღმოჩენა იყო ის, რომ ანა O. გამოთქვამდა "დახშულ" ემოციებსა და მოგონებებს, რასაც ბროიერმა „კათარსისის მეთოდი“ უწოდა. ეს პროცესი გულისხმობდა საუბარს ტრავმებზე და იმ მოვლენებზე, რომლებიც, ბერტას აზრით, სიმპტომებს იწვევდა. ამ გზით მისი ფიზიკური მდგომარეობა გარკვეულწილად გაუმჯობესდა.

ანას თერაპიამ საფუძველი ჩაუყარა ფროიდის მიერ შემუშავებულ ფსიქოანალიზს, რომელიც დღეს ფსიქოთერაპიის ერთ-ერთ წამყვან მიმართულებად ითვლება. ფროიდმა გააცნობიერა, რომ ჰისტერიის სიმპტომები არ იყო უბრალოდ ფიზიკური ავადმყოფობა. მათ საფუძვლად ემოციური დაძაბულობა და არაცნობიერი გრძნობები ედო.

თერაპიის დასრულების შემდეგ ბერტა პაპენჰაიმი ძლიერი და დამოუკიდებელი ქალად ჩამოყალიბდა. ის გახდა ფემინისტური მოძრაობის აქტიური წევრი, დააარსა ქველმოქმედი ორგანიზაციები და დაწერა არაერთი ნაშრომი.

ანა O.-ს ქეისი ფსიქოანალიზის ისტორიაში ერთ-ერთი ყველაზე მნიშვნელოვანი აღმოჩნდა. ის არა მხოლოდ ჰისტერიის ბუნების უკეთ გასაგებად გამოადგა მეცნიერებს, არამედ ფსიქოთერაპიის ახალი მეთოდების ჩამოყალიბების საფუძველი გახდა. ეს შემთხვევა ცხადად აჩვენებს, რამდენად მნიშვნელოვანია არაცნობიერი ემოციების გაცნობიერება და მათი გავლენა ადამიანის ცხოვრებაზე.