ანტიკვარების სილამაზე სიპრიალის და სამომხმარებლო საქონლის წინააღმდეგ

ჩვენ ვცხოვრობთ კონსუმერიზმის ეპოქაში, როდესაც გატეხილი ან გაბზარული ნივთები დიდი სინანულის გარეშე იყრება. ბოლოს და ბოლოს, ყოველთვის წასვლა და სანაცვლოდ სხვა რამის ყიდვა. მაგრამ ამავდროულად, თანდათან სულ უფრო ნაკლები გვაქვს მართლაც ღირებული ნივთები, რომელთანაც ბევრი თბილი მოგონება ასოცირდება. მათ თანდათან ცვლის ადვილად შესაცვლელი, მაგრამ სრულიად უსულო სამომხმარებლო საქონელი.

იაპონელებისთვის ყველაფერი სხვაგვარადაა. ისინი აფასებენ ანტიკვარულ ნივთებს სწორედ მათი „მოცვეთლობის“ და სითბოს გამო, რომელსაც ინარჩუნებენ. ისინი გრძნობენ საგნების სულს და თვლიან, რომ ბზარები და დაზიანება მათ საერთოდ არ აფუჭებს. პირიქით, ოსტატურად შეკეთებული ანტიკვარული ნივთები კიდევ უფრო ლამაზი და ღირებული ხდება.

კინცუგის ტექნიკა

იაპონიაში გატეხილ კერამიკას არ ყრიან, როგორც ამას ჩვენ გავაკეთებდით, მაგრამ ხშირად აღადგენენ ურუშისგან დამზადებული სპეციალური წებოს - ლაქის ხის სქელი და ბლანტი წვენის გამოყენებით. ეს წებო, რომელიც შერეულია ფხვნილ ოქროსთან ან ვერცხლთან, გამოიყენება ბზარების შესავსებად და დასალუქად. გატეხილი საგნები არა მხოლოდ მეორე სიცოცხლეს იძენენ, არამედ მათი სილამაზე სრულიად უნიკალური ხდება.

კერამიკული აღდგენის ამ ტექნიკას კინცუგის ან " ოქროს ნაკერის ხელოვნებას " უწოდებენ. ნაპრალების დამალვის ან რაიმე ფორმით შენიღბვის მცდელობა საერთოდ არ არის. პირიქით, ისინი მთელი დიდებით ჩნდებიან. ხშირად წებოვანი ჭურჭელი ხელოვნების ნამდვილ ნაწარმოებად იქცევა და მისი ფასიც იზრდება.

და მართლაც მშვენიერია ნაკლის, ნაკლის გარდაქმნა სილამაზედ, რომელიც წარმოიქმნება განადგურებულის გაერთიანებიდან. ძვირადღირებული მასალების (ოქრო, ვერცხლი, პლატინა) არჩევანი ამ შემთხვევაში სავსებით გამართლებულია - ხაზს უსვამს პროდუქტის მაღალ ღირებულებას.

კინცუგის ტექნიკა მე-15 საუკუნის ბოლოს გამოჩნდა. ლეგენდის თანახმად, იაპონიის ერთ-ერთ მმართველს, შოგუნ აშიკაგა იოშიმასას, რომელსაც უყვარდა ჩაის ცერემონიები, ჩაის მშვენიერი თასი გაუტეხა. იგი გაგზავნეს ჩინეთში რესტავრაციისთვის, სადაც თასი შეძლებისდაგვარად აღადგინეს, ფრაგმენტები ლითონის საკინძებით დაამაგრეს. თუმცა მმართველს ეს საერთოდ არ მოეწონა.

შემდეგ მან ადგილობრივ ხელოსნებს მიმართა, რომლებმაც შემდეგ შეიმუშავეს წებოვნების ახალი მეთოდი, რომელსაც მოგვიანებით უწოდეს კინცუგი - "ოქროს ნაკერის ხელოვნება", "ოქროს ნატეხი".

"ოქროს ბზარების ფილოსოფია" ან როგორ გადავაქციოთ ბზარები "მაჩვენებლებად"

ჩვენ ვცხოვრობთ სამყაროში, სადაც სილამაზე, ახალგაზრდობა და წარმატება ფასდება და ადიდებულია. მაგრამ ამ იდეალების დევნაში ბევრს ელის მარცხი და მწარე იმედგაცრუება. სიზმრები იმსხვრევა ცხოვრების რეალობის წინაშე. ბევრი ადამიანი ცდილობს დამალოს თავისი შეცდომები, წარუმატებლობები და ვარდნა.

კინცუგის ხელოვნება კი შეიცავს სრულიად განსხვავებულ სიბრძნეს, რომელიც მართალია კერამიკულ თასებზეა დაფუძნებული, მაგრამ საკმაოდ უხდება ჩვენს ცხოვრებას. და ეს სიბრძნე შედგება საკუთარი ნაკლოვანებებისა და წარუმატებლობის მიღებაში, რადგან მათგან თავის დაღწევა მაინც არ არის. უნდა ვისწავლოთ არა მათი დამალვა, არამედ მივიღოთ ისეთები, როგორებიც არიან და სწორად გადავხედოთ მათ. უნდა შევეცადოთ სხვა კუთხით შეხედოთ მას. და თუ სწორ კუთხეს ავირჩევთ, შესაძლოა ჩვენი საკუთარი ცხოვრება, თუმცა იდეალურისგან შორს, ძალიან ღირსეული და საინტერესო მოგეჩვენებათ.
ასე ამბობენ იაპონელები...

ბევრმა აღიარა, რომ სწორედ წარუმატებლობამ და დაცემამ გაამკაცრა ისინი, გააძლიერა და მოგვიანებით დაეხმარა ცხოვრების უკეთესობისკენ შეცვლაში - შეძლეს წარმატების მიღწევა ან უბრალოდ ბედნიერი ადამიანები გახდნენ.


წარუმატებლობაზე ბევრი რამ არის სათქმელი. ნებისმიერ შემთხვევაში, ეს ბევრად უფრო საინტერესოა, ვიდრე წარმატება.
მაქს ბერბომი, ინგლისელი მწერალი და კარიკატურისტი (1872-1956 წწ).

მარცხი არის სანელებელი, რომელიც წარმატებას ანიჭებს გემოს.
ტრუმენ კაპოტე, ამერიკელი მწერალი (1924-1984 წწ.)

ძალა ემყარება წარუმატებლობას და არა წარმატებას. გავძლიერდი, როცა დინების საწინააღმდეგოდ ვცურავდი.
კოკო შანელი, ფრანგი მოდის დიზაინერი (1883-1971)

ძველი იაპონური ხელოვნების თანამედროვე ინტერპრეტაცია

კინცუგი ასევე საინტერესოა თანამედროვე ევროპელი დიზაინერებისთვის. პარიზში გამართულ Maison&Objet-ის გამოფენაზე იტალიელმა დიზაინერმა Marcantonio-მ წარმოადგინა ძველი იაპონური ტექნიკით დამზადებული „გატეხილი“ ჭურჭლის ნაკრები. თუმცა, ამავდროულად, მან გარკვეულწილად გააცოცხლა სერიოზული იაპონური მიდგომა, მასში შემოიტანა საკუთარი წარმოსახვის ელემენტები. მის სამსახურში მყოფი ნივთები აწყობილია სხვადასხვა სტილის ჭურჭლის ფრაგმენტების გაერთიანებით. საკმაოდ საინტერესო გამოვიდა.