
დანილ სატლაევი დაიბადა 2006 წლის სექტემბერში მთიანი ალტაის რეგიონში. იქვე დაამთავრა სკოლა. სკოლის დამთავრებისთანავე კონტრაქტით წავიდა რუსულ არმიაში, რუსული კანონმდებლობით, მას როგორც ოჯახის მარჩენალს არ უწევდა ჯარში სამსახური, რადგან მშობლები განქოწინებული იყვნენ, ძმები კი პატარები და დანილი ითვლებოდა ოჯახის მარჩენლად, რაც მის სავალდებულო სამსახურში გაწვევას გამორიცხავდა.
"სხვის უბედურებაზე ხელებს ვერ მოითბობ"-ესაა აქსიომა, დანილი რომელსაც კონტრაქტის თანახმად მაღალი ხელფასი უნდა მიეღო უკრაინაში საბრძოლო მოქმედებების ზონაში გაემგზავრა. ომს არ უყვარს მოუმზადებელი მებრძოლები, რადგან გამოუცდელი მებრძოლი მალევე ხდება სნაიპერის მსვერპლი. ასე მოუვიდა დანილსაც, უკრაინაში ჩასვლიდან ზუსტად 2 თვეში უკრაინელი სნაიპერის მიერ გასროლილმა ტყვიამ წერტილი დაუსვა მის კონტრაქტსაც და მის სიცოცხლესაც. ახალგაზრდა ბიჭი ფულის შოვნის სურვილმა აქცია "ტვირთი 200" (ასე მოიხსენიებენ ომში დაღუპულს, დაჭრილს ან დასახიჩრებულს კი, როგორც "ტვირთ 300"-სს).
დანილის დაღუპვა დედამისმაც დაადასტურა და ახლა სახელმწიფოსგან მოითხოვს კონპენსაციას, მისი თქმით: "მას უწევს 2 მცირეწლოვანი შვილის რჩენა, რაც მძიმედ აწვება მის ისედაც მწირ ბიუჯეტს და სახელმწიფო აქედან გამომდინარე ვალდებულია, მას, როგორც ომში დაღუპულის დედას გადაუხადოს შვილის კონტრაქტით გათვალისწინებული თანხა ბონუსთან ერთად, რაც დამატებითი სახის დახმარებით გამოიხატება".
ტვირთი 200 და ტვირთი 300 ბლომად ჩამოვიდა ერაყიდან და ავღანეთიდან, ეს არაა დასაძრახი ტერმინი, ეს მიღებული ფორმაა და ადრეულ სტატიებში როცა უცხოეთის მისიებში დაღუპულ და დასახიჩრებულ მებრძოლებზე ვწერდი ზუსტად ამ ტერმინით ვწერდი. გამგები გაიგებს, გაუგებარს ხომ იცი ცხენი, რომ დაუყენო წინ ვირიაო გეტყვის.
უკრაინიდან დაბრუნების წინა დღეს ვიყავი ბოლო ოპერაციაზე ერთერთ ყველაზე ცხელ მიმართულებაზე, სამიზნეში ჩავიჭირე მორიგი ობიექტი და შეგნებულად არ ვესროლე, 18 წლის თუ იქნებოდა ის ბიჭი, მთლად ბავშვი, ავტომატიც კი არასწორად ეკავა.
პირველ ეშელონში ბავშვებს უშვებენ პრაქტიკულად, ამიტომ წამოვედი უკრაინიდან, მანიაკად მაქცევდა. ყველა სტადია გავიარე და მივხვდი გადავდიოდი ბოლო სტადიაში, როცა ადამიანის მკვლელობისგან სიამოვნებას იღებ. ეს ფინიშია პროფესიონალი სნაიპერისთვის, შემდეგ იწყება ფსიქოლოგიური პრობლემები, ჰალუცინაციები და შიზოფრენიასაც კი შეიძლება გამოკრა ხელი. ასეთ დროს, თუნდაც დროებით ომს უნდა გაეცალო.
2-3 საათი მძინავს 24 საათში, ექიმებმა თავი და ბოლო ვერ გაუგეს ვერც აქ, ვერც გერმანიაში და ვერც სხვაგან.
ჩვეულებრივად ვგრძნობ თავს, უბრალოდ 2-3 საათის დაძინების მერე ნებისმიერ შემთხვევაში მეღვიძება.
რომ გითხრა კოშმარები მესიზმრება მეთქი, ტყუილი იქნება.
კიდევ ვიმეორებ,მნიშვნელობა არ აქვს ვინ არის მთავრობაში ან ვინ არის შენი მტერი,მთავარია ჩვენ ვიყოთ ერთად და ერთმანეთი დავაფასოთ,მერე მტერსაც ეშველება და მთავრობასაც.
არ იყო ეს ჩვენი ომი და ბიუჯეტის და ჯიბის შესქელების ფასად არცერთი ადამიანის სიკვდილი არ ღირს.
ამიტომ ვიდექი მუდამ პრობლემა ნომერი1-ის რიგში უწყებაში, ამიტომ მიგვიანებდნენ წოდებებს, თორემ ჩემი გამოცდილებით და განათლებით ბევრად ადრე უნდა მიმეღო წოდებები. იტყვი სიმართლეს? ცხენი შეკაზმული უნდა გყავდეს, მაგრამ ასე მარტივად წასვლაზე არასდროს მიფიქრია. როცა კოვიდ პანდემიის დროს დანაყოფისთვის აცრების გაკეთEბის ბრძანების გაცემა მომთხოვეს, დავწერე განცხადება და წამოვედი, 17 ოფიცერი გამომყვა თან.
ესაა და ეს, აქ, რომ ომი დაიწყოს, თუნდაც რიგითად წავალ და ვიომებ. საშოვრის და ფულის გამო ომში წამსვლელი ან ავადმყოფია ან ჩლუნგი.