– გოგონა საიდან მოდიხარო? მე ვუპასუხე ზემოდანთქო.

– იქ რა გინდოდაო? ვუთხარი, რომ კინოში გადაღება მინდოდა, მაგრამ არ მოვეწონე და წამოვედი.

– ძალიან გინდა კინოში თამაშიო? ვუპასუხე ძალიან, ძალიან-თქო და, ეტყობა, იმდენი სურვილი ჩავაყოლე ამ ორ სიტყვაში, რომ მას გაეცინა, მომკიდა ხელი, მითხრა, ჩემთან წამოდიო და თურმე ეს იყო თავად ფილმის დამდგმელი რეჟისორი კონსტანტინე პიპინაშვილი. შემეკითხა:

– და ან ძმა გყავსო? მე ვუთხარი, რომ ორი ძმა მყავდა

– ძალიან ცუდი ამბავი უნდა გითხრა, შენი ძმა დამუნჯდაო

– რომელი? – ვიკითხე მე, თურმე ისეთი ტრაგიკული ხმით

– უფროსიო – მამიდამ უკარნახა და მე წავიშინე თავში ხელი, ვეღარ გამაჩერეს, ვტიროდი, ცრემლები ღაპა–ღუპით მომდიოდა, ბოლოს და ბოლოს დამაწყნარეს და თურმე ეს იყო სინჯები, ასე დამამტკიცეს როლზე“.