სიტყვა ფოტოგრაფია ბერძნულიდან მომდინარეობს, რაც პირდაპირი თარგმანით სინათლის ხაზვას ნიშნავს. კარგად მოგეხსენებათ, რომ ძველად, ფოტოს გადაღება საკმაო ფუფუნებას წარმოადგენდა, ვინაიდან უდიდეს ხარჯებთან და ამავდროულად, ცოდნასთან იყო დაკავშირებული, რისთვისაც არსებობდნენ სპეციალური ფოტოგრაფები "ფოტოს გადასაღებ დაწესებულებებში", ან ხდებოდა მათი დანიშნულების ადგილამდე ტრანსპორტირება მსურველთა მიერ.

ხშირად, მხოლოდ ერთ ფოტოს შეუძლია უდიდესი აზრი გადმოსცეს და იმეტყველოს უამრავი წლის წინ მომხდარ მოვლენაზე, რაც გაიძულებს მოექცე იმ ჩარჩოებში და გახდე ამბის მაზიარებელი. ფოტო, ეს ხომ ერთადერთი უნიკალური საშუალებაა დაამყარო კავშირი უამრავ ტკბილ მოგონებასთან, სადაც მთელი წარსული ცხოვრება, ბედი თუ უნიკალური ამბავია კომბინაციაში. თუმცა, მარტო ფოტოს ხილვა არას იმეტყველებს, თუ მასზე აღბეჭდილი მთავარი "ფიგურა" არ იმუშავებს ერზე განსაზღვრულ როლს. მაგრამ, ფოტოგრაფიის ტექნიკის განვითარებისა და ფოტოგრაფიული პროცესების გამარტივებასთან ერთად, გაიზარდა ფოტოგრაფიული საქმიანობის მოსურნეთა რიცხვი, რაც გულისხმობს დღევანდელ თაობას, რომელთაც ყველანაირი პირობა გააჩნიათ ფოტოს გადაღებისთვის, რათა აღბეჭდონ საჭირო კადრი საჭირო დროსა და მომენტში, ფანტაზიასაც არანაირად არ უჩივიან და თუ გაუმართლათ, მალევე ხდებიან პოპულარულები.

დარწმუნებული ვარ, ბევრ თქვენგანს უყვარს ძველი ფოტოების დათვალიერება, მათ შორის ცნობილების წარსულის ამსახველი კრებულის. შესაძლოა, ბევრ თქვენგანს აქვს ნანახი კრებული, რომელსაც დღევანდელ სტატიაში შემოგთავაზებთ, მაგრამ იმაში დარწმუნებული ვარ, ამ ფოტოების ისტორია, აქამდე არ იცოდით!

ფოტოები საინტერესო ისტორიებით, რომლებიც ცოტამ თუ იცით

1. მერილინ მონრო.

ფოტოზე მონრო, 50-იანი წლების სილამაზის სიმბოლოა. თუმცა, მთელი მისი დიდების უკან იმალებოდა პირადი პრობლემები და ტრაგიკული ბედი. მერილინ მონრო დეპრესიას ებრძოდა და ვიცით, რომ მისი ცხოვრება 1962 წელს 36 წლის ასაკში დასრულდა. მისი სიკვდილი ჯერ კიდევ საიდუმლოდ რჩება და უამრავ კამათსა და სპეკულაციას იწვევს. თუმცა, მერილინ მონრო ხალხის მეხსიერებაში დარჩა, როგორც კინოინდუსტრიის ერთ-ერთი ყველაზე გამორჩეული და დასამახსოვრებელი პიროვნება.

2. ადამიანი მაიმუნი, ბრაზილია, 1937 წელი.

3. თივის აღება, იტალია, 1959 წელი.

4. პოლარული მკვლევარი პიტერ ფროუხენი და მისი მეუღლე.

5. მხიარული გოგონები საკრავი მილით.

6. გორგოლაჭებით გასეირნება. 20-იანი წლები.

7. გოგონა და სპილო.

8. ხის მჭრელები. პორტლენდი, 1915 წელი.

9. მოკაზმული ღორი და ბიჭუნა.

10. სიცხესთან გამკლავების ერთ-ერთი მეთოდი. ბავშვები ლოკავენ ყინულს.

11. გოგონები და ბაჭიები.

12. ბრაიტონის მოცურავეთა ახალგაზრდული კლუბი. ინგლისი, 1860 წელი.

13. წვერი ფუტკრებით.

14. სერფერები 20-იან წლებში.

15. ახალგაზრდა არნოლდ შვარცენეგერი და აქლემი.

16. მაკარონის პირველი საწარმო იტალიაში. მე-19 საუკუნის დასასრული.

პირველი მაკარონის ქარხნები იტალიაში მე-18 საუკუნეში გაჩნდა. ერთ-ერთი პირველი იყო მაკარონის ქარხანა ტურინში, რომელიც დაარსდა 1740 წელს. მისმა მფლობელმა, ანტონიო ბავერომ, მაკარონის წარმოება დაიწყო ჩინეთში აღმოჩენილი ტექნოლოგიის გამოყენებით.

იმ დროს მაკარონი იშვიათი დელიკატესი იყო და მხოლოდ სამეფო სუფრაზე იყენებდნენ. თუმცა, წარმოების ტექნოლოგიების განვითარებისა და ინგრედიენტების მზარდი ხელმისაწვდომობის წყალობით, მაკარონი ხელმისაწვდომი გახდა მოსახლეობისთვისაც.

1824 წელს ნეაპოლში გაიხსნა მაკარონის პირველი ქარხანა, რომელიც წელიწადში დაახლოებით 10 ტონა მაკარონს აწარმოებდა. მას შემდეგ მაკარონი ერთ-ერთ ყველაზე პოპულარულ საკვებად იქცა იტალიაში და მის ფარგლებს გარეთ. ფოტოზე ნაჩვენებია მაკარონის წარმოება მე-19 საუკუნის ბოლოს.

დღეს იტალია მსოფლიოში მაკარონის ერთ-ერთი უმსხვილესი მწარმოებელია და იტალიური მაკარონი ითვლება ხარისხისა და გემოს სტანდარტად. ისინი მზადდება მაღალი ხარისხის ხორბლისა და წყლისგან და ასევე შეიძლება შეიცავდეს სხვადასხვა დანამატებს, როგორიცაა კვერცხი, ბოსტნეული და სანელებლები.

17. ყველაზე დიდი და ბებერი ზვიგენი.

18. ოჯახი ინდოეთიდან, 1948 წელი.

19. მეწაღე გლეხი, მე-19 საუკუნე.

ლაპტი არის ტრადიციული ფეხსაცმელი, რომელიც გავრცელებულია რუსეთში უძველესი დროიდან. იგი მზადდებოდა სელის ან კანაფისგან და გამოიყენებოდა როგორც ყოველდღიური ფეხსაცმელი მოსახლეობის ყველა სეგმენტისთვის.

ამ ფეხსაცმლის ისტორია იწყება ძველ რუსეთში, როდესაც ხალხმა არ იცოდა ტყავის ფეხსაცმლის არსებობის შესახებ. იმ დროს ლაპტის ფეხსაცმელი იყო ერთადერთი ტიპის ფეხსაცმელი, რომელიც ყველასთვის ხელმისაწვდომი იყო. ისინი მსუბუქი, სუნთქვადი და კომფორტული იყო, ასევე იცავდა ფეხებს სიცივისა და ჭუჭყისგან.

ფეხსაცმლის დამზადების პროცესში გამოყენებული იყო მხოლოდ ბუნებრივი მასალები. ბასტის ფეხსაცმლის შესაქმნელად გამოიყენებოდა მხოლოდ სელი ან კანაფი, რომლებიც იზრდებოდა მინდვრებში. შემდეგ ეს მცენარეები მუშავდებოდა და იშლებოდა გამძლე ძაფად, რომელიც გამოიყენებოდა ფეხსაცმლის ზედა ნაწილის შესაქმნელად. ძირისთვის გამოიყენებოდა ხის ფიცრები, რომლებიც ფეხის ფორმაზე იყო გამოჭრილი.

ლაპტი დიდი პოპულარობით სარგებლობდა რუსეთში მე-20 საუკუნის დასაწყისამდე, სანამ ფეხსაცმლის ახალი სახეობები გამოჩნდა, როგორიცაა ტყავის ჩექმები და ფეხსაცმელი. თუმცა, ბასტის ფეხსაცმლის გამოყენება კვლავ გაგრძელდა სოფლებში და სასოფლო-სამეურნეო საწარმოებში, სადაც ისინი საჭირო იყო მინდვრებში სამუშაოდ.

დღეს ბასტის ფეხსაცმელი რუსული ხალხური კულტურის სიმბოლოდ იქცა. ისინი გამოიყენება როგორც ხალხური ფესტივალებისა და გამოფენების ატრიბუტი, ასევე ტურისტებისთვის როგორც სუვენირები. ძნელი დასაჯერებელია, მაგრამ ზოგიერთი ადამიანი ყოველდღიურ ცხოვრებაში მაინც ატარებს ამ ფეხსაცმელს, რადგან ისინი კომფორტული და ეკოლოგიურად სუფთაა.