ორი მეტრის სიმაღლის, მგლის სახის“ წვეტიანი ყურებით, ადამიანის“ ხელებით და უზარმაზარი კლანჭებით. 1990-იანი წლების დასაწყისში ამერიკული პატარა ქალაქის მცხოვრებლებს შიშში ცხოვრობდნენ.

1991 წლის გვიან შემოდგომის საღამოა. მოსწავლე დორის გიბსონი მოძრაობს სოფლის ვიწრო გზის გასწვრივ სამხრეთ-აღმოსავლეთ ვისკონსინში. უცებ გაისმა ყრუ დარტყმის ხმაური, თითქოს მანქანა ძაღლს ან გარეულ ცხოველს დაეჯახა. დორისი ჩერდება და სანახავად გადის. ბინდში დაინახა უზარმაზარი არსების სილუეტი. გოგონას ხმამაღალი სტვენა ესმის: მისკენ გიგანტი მორბის. სკოლის მოსწავლე მძღოლის სავარძელს მივარდება და გაზს აწვება. ურჩხული მანქანაზე ხტება, წონასწორობას ვერ იკავებს, მაგრამ კლანჭებით ღრმა ღარებს ტოვებს საბარგულზე.

1992 წლის ზაფხულია.. ახალგაზრდა მამაკაცი, სახელად ტომ ბრიკტა, ორი მეგობრის გარემოცვით, წვეულების შემდეგ სახლში ბრუნდება. ვისკონსინის სოფლის ლანდშაფტი დაფარულია ბინდითა და ხშირი ნისლით. მძღოლი ძლივს ხედავს გზას. უეცრად მოგზაურებს მძაფრი, უსიამოვნო სუნი სუნი ეცათ. ტომი ამჩნევს ვიღაცის ხელს გზის პირას და ანელებს. მისი მეგობარი იმავე მიმართულებით იყურება და ხედავს "რაღაც გიგანტურს" - მოთეთრო არსებას ნაცრისფერი და შავი ლაქებით, გრძელი თმით. გიგანტი კლანჭიანი თათით სწვდება მანქანას და კარზე კვალს ტოვებს.

თავდაპირველად ლინდა გოდფრი იუმორით გამოეხმაურა თანამემამულეების ისტორიებს „მაქციაზე“. მე დავწერე ირონიული ჩანაწერი, სადაც წარმოვადგინე ჩემი საკუთარი წარმოდგენის კარიკატურა, ამბობს ის.ლინდა არის ადგილობრივი გაზეთის კორესპონდენტი და მხატვარი. ქალაქი ელხორნი, რომელშიც ის ცხოვრობს, არის „ლამაზი, მყუდრო და კონსერვატიული, ღია ხედებით, შესანიშნავი ადგილი ოჯახის საცხოვრებლად“. ”ეს საერთოდ არ ჰგავს მგლების ბუნაგს, ” - დასძენს ის ინტერვიუში 2018 წლის დოკუმენტური ფილმისთვის "მხეცი ბრეი-როუდიდან".

მოულოდნელად მონსტრის შესახებ სტატია პოპულარული გახდა და მთავარი მედია საშუალებების ყურადღება მიიპყრო. ქალაქში ჟურნალისტები და პარანორმალური ფენომენების მოყვარულები შეიკრიბნენ. ის მოდური იყო 90-იანი წლების დასაწყისში.

აჟიოტაჟის ტალღაზე მიჯაჭვულმა გოდფრიმ უფრო ღრმად დაიწყო თხრა. შეხვდა ცხოველთა კონტროლის ადგილობრივ ოფიცერს ჯონ ფრედრიქსონს. ჟურნალისტის გაოცებას საზღვარი არ ჰქონდა, როდესაც მან საქაღალდე ამოიღო სახელწოდებით "მაქცია". საქმეები სერიოზულდებოდა.

აღმოჩნდა, რომ ფრედრიქსონი მრავალი წლის განმავლობაში აგროვებდა მტკიცებულებებს უცნაური ურჩხულის შესახებ. ურჩხული იხილა სხვადასხვა ასაკის ადამიანმა: დედებმა შვილებთან ერთად, მოზარდებმა, მოხუცებმა. ისინი დაახლოებით ერთნაირად აღწერენ მონსტრს. მას შეუძლია ორ ფეხზე სიარული, თუმცა ოთხზე სიარულიც შეუძლია. მაღალი - ერთნახევარიდან ორ მეტრამდე. სახე მოგრძოა. ყურები წვეტიანია, როგორც მგლის ან გერმანული ნაგაზის ყურები. ხელები ჰგავს ადამიანისას, მაგრამ ბასრი კლანჭებით. უკანა ფეხები, ისევე როგორც ძაღლის ფეხები, მოხრილი აქვს უკან. ბალანი გრძელია, ნაცრისფერი შავით, სხეული დაკუნთულია.

თვითმხილველებმა დაინახეს, რომ „მაქცია“ ჭამდა ლეშს და მისდევდა ირემს.
ლინდა გოდფრი დარწმუნდა, რომ მოწმეები არ ცრუობდნენ. "შიში ნამდვილი იყო, მე დავინახე, რომ ადამიანები ფითრდებოდნენ, წითლდებოდნენ, ოფლიანობდნენ." დორის გიბსონის მანქანაზე კვალი მართლაც კლანჭებით იყო გაკეთებული.

გოდფრი გახდა „მხეცი ბრეი-როუდიდან“ ფენომენის მთავარი გამომძიებელი. ბრეი ფერმერთა ოჯახია, რომელთა დღევანდელი თაობა ჯერ კიდევ ფლობს მიწას ელხორნის მხარეში. სოფლის გზა, სადაც არსება პირველად შენიშნეს, მათი სახელია. მიუხედავად იმისა, რომ "მაქცია" მხოლოდ ამ ტერიტორიით არ შემოიფარგლება.

ხანშიშესულებმა ლინდას უთხრეს, რომ მხეცი დიდი ხნის განმავლობაში იყო ცნობილი ამ მხარეებში: მსგავსი მონსტრი ნახეს 1936 წელს. ერთ-ერთმა ინფორმატორმა თქვა, რომ მისი მამა, მარკ შეკლმენი, სასაფლაოზე მომვლელად მუშაობდა. ერთ ღამეს მან ერთ-ერთ საფლავზე შენიშნა "დიდი არსება ძაღლის თავით", რომელიც "გაბრაზებული თხრიდა მიწას". ურჩხული გაიქცა, მაგრამ მეორე ღამეს ყველაფერი ისევ განმეორდა. მხეცი უკანა ფეხებზე იდგა და ისეთი ხმა გამოსცა, თითქოს რაღაცას ამბობდა „ძველ ენაზე“. მარკმა სიტყვაც კი გამოყო: „გადარა“. აღსანიშნავია, რომ ასე ჰქვია იმ რეგიონს პალესტინაში, საიდანაც არის ახალი აღთქმის გმირი - ადამიანი, ვისგანაც იესომ დემონები განდევნა.

მოგვიანებით, გოდფრიმ კიდევ ერთი ადგილობრივი ლეგენდა შეიტყო: ერთ-ერთმა მღვდელმა დემონი განდევნა ახალგაზრდა მრევლისგან, რის შემდეგაც პასტორის ცხოვრება დაღმასვლისკენ წავიდა. ხალხი ამბობდა, რომ მასში ბოროტი სულები შევიდნენ.

ვისკონსინის მაცხოვრებლები ზოგადად მიდრეკილნი არიან მისტიკისკენ. აქ ყვავის სხვადასხვა სექტა, მათ შორის სატანიზმი. პოპულარულია ლეგენდები მოჩვენებებზე და იეტიებზე. ანუ, ვინც ელხორნის მცხოვრებლებმა რეალურად დაინახეს სიბნელეში, ისინი წინასწარ მზად იყვნენ მასში ზებუნებრივი არსების ამოსაცნობად.

იმის გამო, რომ არ არსებობს ვიდეო ან ქსოვილის ნიმუშები, მკვლევარებს აინტერესებთ, რა დგას ამ მოვლენის უკან. ერთ-ერთი დამაჯერებელი ვერსია წამოაყენა „მითების გამანადგურებელმა“ პეტ სპანმა - მან თქვა, რომ რაც ნახეს ბრეის გზაზე, არც მგელი იყო, არც თუნდაც ძაღლი. არამედ, ეს იყო ჩვეულებრივი ბარიბალი დათვი, რომელიც, თუმცა იშვიათია, მაგრამ დღემდე ცხოვრობს ამ მხარეებში.

დიდი ალბათობით, დათვს აწუხებდა კანის დაავადება. ამის გამო მან დაკარგა ბეწვის ნაწილი და შეიძინა განსაკუთრებით საშიში გარეგნობა.

თუმცა, სხვა უცნაურობები რჩება. მაგალითად, გაუგებარია, რატომ ამბობდა ყველა თვითმხილველი მგლის მსგავს ბასრ ყურებზე, თუმცა, დათვს მრგვალი ყურები აქვს. მკვლევარები ჯერ კიდევ აყენებენ სხვადასხვა ვერსიებს.
როგორც არ უნდა იყოს, „ბრეის გზის ურჩხულმა“ თავისი კანონიერი ადგილი დაიკავა თანამედროვე მითოლოგიის გმირებში. თოვლის ადამიანისა და ლოხ ნესის ურჩხულის მსგავსად, ის აგრძელებს ადამიანების დაინტერსებას და ტურისტების მოზიდვას თავის სამშობლოში.