გვიანი შუა საუკუნეების კოდექსი, რომელიც ცნობილია როგორც ვოინიჩის ხელნაწერი, ითვლება კრიპტოგრაფიის „წმინდა გრაალად“. აქამდე ვერავინ შეძლო უცნობ ენაზე დაწერილი ტექსტის გაშიფვრა და უცნაური ილუსტრაციების მნიშვნელობის გაგება. თუმცა, ავსტრალიელი მეცნიერების ახალი ნამუშევარი გვთავაზობს მინიშნებებს ზოგიერთი საიდუმლოების შესახებ.

ხელნაწერი შეიცავს 240 გვერდს თხელ პერგამენტს. ავტორი და შექმნის ზუსტი დრო უცნობია. რადიოკარბონული დათარიღებამ აჩვენა, რომ ცხოველები, რომელთა ტყავისგანაც იყო დამზადებული ფურცლები, დაიღუპნენ 1404-1438 წლებში. წერილობით წყაროებში პირველი ნახსენები ხელნაწერი 1639 წლით თარიღდება. ცნობილია, რომ სხვადასხვა დროს იგი ეკუთვნოდა ალქიმიკოსებს და საღვთო რომის იმპერატორსაც კი

მეოცე საუკუნის დასაწყისში, არტეფაქტი შეიძინა ანტიკვარის შემგროვებელმა ვილფრედ ვოინიჩმა, პოლონელმა სოციალისტმა, რომელიც გაიქცა რუსეთის იმპერიიდან დაპატიმრებების გამო.. მისი გარდაცვალებიდან რამდენიმე ხნის შემდეგ ხელნაწერი იელის უნივერსიტეტის ბიბლიოთეკაში (აშშ) აღმოჩნდა, სადაც დღემდე ინახება.

ხელწერის მიხედვით თუ ვიმსჯელებთ, კოდექსის შედგენაში ხუთი ავტორი მაინც მონაწილეობდა. ტექსტი უცნობი ანბანით და გაუგებარი ენით არის დაწერილი - დაახლოებით რომელით ამის გამოთვლაც კი შეუძლებელია. ხელოვნური ინტელექტი ვარაუდობდა, რომ ეს იყო ებრაული. ზოგიერთი მკვლევარი თვლის, რომ ნაწერებს არანაირი მნიშვნელობა არ აქვს - ისინი ან ყალბია, ან მისტიფიკაცია.

ნახატებს შორის არის მცენარეები, ციური სხეულები, აფთიაქის ჭურჭელი, გაუგებარი სქემები და შიშველი ქალები. საერთო ფონზე გამოირჩევა კლიტე დამახასიათებელი კბილებით "მერცხლის კუდის" მსგავსი. მე-15 საუკუნეში ჩრდილოეთ იტალიასა და სამხრეთ გერმანიაში ამ სტილის საფორტიფიკაციო ნაგებობები შეიქმნა.

კიგან ბრიუერმა მაკუორის უნივერსიტეტიდან (სიდნეი, ავსტრალია) და მისმა კოლეგამ მიშელ ლუისმა შესთავაზეს სურათების ახალი წაკითხვა. ნამუშევრის ავტორებმა შენიშნეს, რომ ნახატებში ქალებს ხელში უჭირავთ საგნები, რომლებიც ან სასქესო ორგანოების გვერდით არის განლაგებული, ან მათზე ორიენტირებული. „ამის ადგილი არ არის ხელნაწერში, ის მხოლოდ ბალახეულობას ან ასტრონომიას ეძღვნება.“- წერს ბრუერი The Conversation ვებსაიტზე.

მკვლევარებმა მიმართეს გვიანი შუა საუკუნეების სხვა წერილობით წყაროებს, რომლებიც, როგორც მაშინ თქვეს, მიუძღვნეს „ქალის საიდუმლოებებს“ - გინეკოლოგიასა და სექსოლოგიას. მათი ყურადღება გამახვილდა ბავარიელი ექიმის იოჰანეს ჰარტლიბის (1410–1468) მემკვიდრეობაზე. მას სჯეროდა, რომ კონტრაცეფციის, აბორტის ან უნაყოფობის შესახებ ინფორმაცია უნდა იყოს დაწერილი "საიდუმლო ასოებით" - ეს არის კოდის ან საიდუმლო ანბანის გამოყენებით. როგორც მორწმუნე ქრისტიანი, ჰარტლიბს ეშინოდა, რომ ინფორმაცია, როგორც კი ხელმისაწვდომი გახდებაოდ, ეს წაახალისებდა „გარყვნილებას“, როგორიცაა ქორწინების გარეშე ურთიერთობა.

ასეთი შეხედულებები იმ დროს ფართოდ იყო გავრცელებული, ისევე როგორც სამედიცინო ჩანაწერების ცენზურა „ქალების საიდუმლოების შესახებ“. ბრიუერმა და ლუისმა გაშიფრეს რამდენიმე მსგავსი ტექსტი, რომელიც არ იყო დაკავშირებული ვოინიჩის ხელნაწერთან. ერთ-ერთი მათგანში, რომელიც 21 სტრიქონისგან შედგება, გინეკოლოგიურ პრაქტიკაზე, მათ შორის ორსულობის ადრეულ შეწყვეტაზე ეწერა.

თუ ასეთი ინფორმაცია არ იყო დაშიფრული, მაშინ მე-15 საუკუნის ცენზურა ხშირად აშორებდა მას ტექსტებიდან - ხან ცალკეულ სიტყვებს მალავდა (მაგალითად, სასქესო ორგანოების სახელებს), ხან კი მთელ გვერდებს ანადგურებდა, აღნიშნავენ ნაწარმოების ავტორები. მათი აზრით, ვოინიჩის ხელნაწერი ასევე ეძღვნება ქალთა რეპროდუქციულ ჯანმრთელობას: ეს განმარტავს, თუ რატომ იყო საჭირო ასეთი რთული კოდი.

სამწუხაროდ, ტექსტი დალუქულ საიდუმლოდ დარჩა. თუმცა, თუ ილუსტრაციებს ამ კუთხით შეხედავ, ბევრი რამ თავის ადგილზე დგება. ამრიგად, მეცნიერთა აზრით, ვოინიჩის ხელნაწერიდან ყველაზე დიდი და რთული ნახატი - "როზეტები" - ასახავს ქალის რეპროდუქციული სისტემის სტრუქტურას.

ცენტრალური ფიგურა ალბათ საშოს სიმბოლოა. უფრო სწორად, მისი "გარე ხვრელი", რადგან გვიან შუა საუკუნეებში ითვლებოდა, რომ ასევე იყო შიდა (რომელიც ასევე წარმოდგენილია სურათზე - ზედა მარცხენა კუთხეში). გარდა ამისა, ილუსტრაცია მოიცავს საშვილოსნოს „შვიდ კამერას“, რაც შეესაბამება ანატომიის მაშინდელ გაგებას.

აბუ ბაქრ ალ-რაზი, სპარსელი ექიმი, რომელმაც გავლენა მოახდინა ევროპულ მედიცინაზე გვიან შუა საუკუნეებში, დაწერა, რომ ქალწულების საშოში ხუთი პატარა ვენაა. რაღაც მსგავსი გამოსახულია ზედა მარცხენა "კუთხეში.

ავტორები აღიარებენ, რომ მათ ვერ შეძლეს ნახატების ყველა საიდუმლოს გამჟღავნება. თუმცა, მეცნიერები იმედოვნებენ, რომ მათი მიდგომა არა მხოლოდ ილუსტრაციების სწორად ინტერპრეტაციის საშუალებას მისცემს, არამედ, საბოლოოდ იპოვიან მსოფლიოში ყველაზე იდუმალი წიგნის ტექსტის გასაღებს..