დაე, ეს პოსტი იყოს კიდევ ერთი შეხსენება იმის, რომ ჩვენ ყველანი მოკვდავები ვართ და ჩვენი სხეულები ხორცისა და ძვლების მხოლოდ მალფუჭებადი ტომრებია. რა თქმა უნდა, გვინდა შევხვდეთ შემოქმედს მოწინავე ასაკში, საინტერესო ცხოვრებით ვიცხოვროთ და ყველა ოცნება ავიხდინოთ, მაგრამ, სამწუხაროდ, ზოგჯერ სიკვდილი იმაზე სწრაფად მოდის, ვიდრე ჩვენ გვსურს. ორი სიკვდილი არ შეიძლება მოხდეს, მაგრამ ერთის თავიდან აცილებაც შეუძლებელია, თუმცა ხანდახან ზოგიერთი იღბლიანი მაინც ახერხებს ცელიან კაცს აჯობოს და დღევანდელ სტატიაში გთავაზობთ ექვს საოცარ ამბავს ამის შესახებ.

რეალური ადამიანები, რომლებმაც სიკვდილი მოატყუეს

1. ავტომობილის გასაღებმა როგორ იხსნა სიკვდილისგან...

ტყუილად არ შეარქვეს ამ ბიჭს მეტსახელი Night Stalker, მან ბევრი რამ იცოდა მკვლელობების შესახებ. 80-იანი წლების შუა პერიოდში, სულ რაღაც ერთ წელში, სერიულმა მკვლელმა რიჩარდ რამირესმა სულ მცირე 13 ადამიანი გაგზავნა საიქიო სამყაროში. ამიტომ, გასაკვირია, რომ მისმა ერთ-ერთმა პოტენციურმა მსხვერპლმა მოახერხა ასეთი ნიჭიერი მკვლელის კლანჭებიდან თავის დაღწევა.

ერთ ღამეს რამირესი მარია ერნანდესს აედევნა და სადგომიდან სახლამდე გაჰყვა. როდესაც სახლთან მივიდა მარია, მის უკან ხმაურის გაგონებაზე შემობრუნდა, რის შემდეგაც რამირესმა ესროლა. საბედნიეროდ, ტყვია მანქანის გასაღებების აცმამ აისხლიტა, რომელიც მარიას ჯერ კიდევ ხელში ეჭირა. მარიას თითი დაუზიანდა, მაგრამ საკმარისად იფიქრა, რომ მიწაზე დაცემულიყო და მკვდრის როლი ეთამაშა. რამირესი დარწმუნებული იყო, რომ თავის მსხვერპლს ესროლა, გართობისთვის წიხლებიც დაარტყა, შემდეგ კი სხეულზე გადააბიჯა და გაემართა მის ბინაში, სადაც აშკარად უარესი ბედი ელოდა.

მარია სწორედ იმ მომენტში ადგა და გაჭირვებით აიღო გეზი სახლისკენ, როცა სერიული მკვლელი ტოვებდა მას. ქალი რამირესს ევედრებოდა, აღარ ესროლა და რატომღაც, რამირესი უსმენდა მას და მის მოკვლაზე მეტად შარვლის გამოცვლა სურდა, რადგან დაინახა ის, ვისზეც ყველა მიზეზი ჰქონდა, რომ მოჩვენებად მიჩნეულიყო. ის ხომ მოკლა. ეს მისი მხრიდან დიდი შეცდომა იყო, რამაც დაღუპა. ქალის გადარჩენის წყალობით, პოლიციას მკვლელის პორტრეტის პირველი სიტყვიერი აღწერა ჰქონდა. კრიმინალი მოგვიანებით დააკავეს და სიცოცხლის მომდევნო წლები სიკვდილ მისჯილთა კამერაში გაატარა.

2. როგორ გადარჩა ოჯახი შუა ოკეანეში 38 დღე ოყნის საშუალებით.

1971 წელს 10 წლის ნილ რობერტსონმა მამას შესთავაზა, რომ გაერისკათ და მსოფლიოს გარშემო ემოგზაურათ. უფროსი რობერტსონი დათანხმდა შვილს, გაყიდა საოჯახო მეურნეობა და მოემზადა 13-მეტრიანი შუნერით წყალში გასასვლელად. მთელი ოჯახი - დედა, მამა და ოთხი შვილი - გაემგზავრა გრძელ მოგზაურობაში ფალმუთიდან (ინგლისი) გალაპაგოსის კუნძულებამდე.

თავიდან ყველაფერი საკმაოდ კარგად მიდიოდა. ოჯახი წელიწადნახევრის განმავლობაში ცურავდა და თითქმის ცენტრალურ ამერიკას მიაღწია, მაგრამ ერთ დღეს ხომალდს თავს დაესხა მკვლელი ვეშაპების არმია. უზარმაზარმა მკვლელმა ვეშაპებმა შუნერის ფსკერი გაჭრა და მან ჩაძირვა დაიწყო. რობერტსონებმა მოახერხეს გემიდან, რომელიც იძირებოდა, ხელმისაწვდომ რეზინის ნავზე გადასვლა, მაგრამ სიტუაციის შეფასების შემდეგ მიხვდნენ, რომ წყალი მხოლოდ 10 დღის განმავლობაში ეყოფოდათ და საკვები კიდევ ნაკლები და ისინი ოკეანის შუაგულში იყვნენ მყიფე ნავით. იმისათვის, რომ როგორმე გადარჩენილიყვნენ, მათ ერთი ნიჩაბი შუბად გადააკეთეს, რომლითაც დახოცეს კუები და ზვიგენები, სვამდნენ მათ სისხლს და ებრძოდნენ გაუწყლოებას.

მოპოვებული ნადავლი გადარჩენისთვის საკმარისი არ აღმოჩნდა და დედამ, რომელიც ადრე მედდად მუშაობდა, ასეთი რამ მოიფიქრა. მან წვიმის წყლის შეგროვება დაიწყო და რეზინის საფეხურები კლიმატურ მილებად გადააკეთა და თავისთვის, ქმრისა და შვილებისთვის შეგროვებული მტკნარი წყლის შეყვანა ანუსის მეშვეობით დაიწყო. შეუძლებელი იყო წვიმის წყლის დალევა, რომელიც იყო ბინძური, გულისრევის მომგვრელი კოქტეილი მოკლული ცხოველების სისხლით, თუმცა, მსხვილ ნაწლავს შეუძლია სითხის შთანთქმა, ამიტომ მეზღვაურებმა წყალი მიიღეს მოწამვლისა და გულისრევის თავიდან ასაცილებლად. ამ ჭკვიანურმა პატარა ხრიკმა ოჯახი ოკეანეში 38 დღის განმავლობაში გააჩერა, სანამ ისინი საბოლოოდ იაპონელმა მეთევზეებმა არ გადაარჩინეს.

3. როგორ გადაურჩა აკრობატი ცოცხალი საჰაერო ხომალდის ჩამოვარდნას.

აკრობატის უნარები ნაკლებად გამოიყენება ყოველდღიურ ცხოვრებაში. არსებითად, აკრობატიკა მხოლოდ ორ რამეშია გამოსადეგი: უჩვეულო სექსი და, ფაქტობრივად, აკრობატული წარმოდგენები. მაგრამ, როგორც გაირკვა, აკრობატისთვის ბევრად უფრო ადვილია, ვიდრე ჩვეულებრივი ადამიანებისთვის, ცეცხლმოკიდებული საჰაერო ხომალდიდან გამოსვლა. ეს საკუთარი მაგალითით დაამტკიცა ჯოზეფ სპამ, რომელიც გადაურჩა 1937 წლის 3 მაისს ცნობილი ჰინდენბურგის საჰაერო ხომალდის ჩამოვარდნას.

შპა საჰაერო ხომალდის ბარში იჯდა, სხვა მგზავრებს ესაუბრებოდა და ცოლთან ნანატრ შეხვედრას ელოდა, რომელიც სულ რამდენიმე წუთის სავალზე იყო. მაგრამ შემდეგ დირიჟაბმა ვარდნა დაიწყო... მამაცმა მგზავრმა ფანჯარა გატეხა და გადაძვრა, მოცემულ მომენტში სხვა არაფერი შეეძლო. არჩევანი მცირე იყო: სასწორის ერთ მხარეს ცეცხლით სიკვდილი იყო, მეორეზე კი - 12 მეტრის სიმაღლიდან ჩამოვარდნა. ცოტა დაფიქრების შემდეგ შპამ გადაწყვიტა გეარისკა და მეორე ვარიანტი აირჩია. უნდა აღინიშნოს, რომ შპა იყო ცირკის შემსრულებელი, რომელიც ცნობილი იყო ფსევდონიმით ბენ დოვა.

ასეთ სიტუაციაში უბრალო ადამიანს ყველა ძვალი მოტყდებოდა, ​​მაგრამ შპას აკრობატული ვარჯიში გამოადგა. მან თავისი დაცემა ასე აღწერა: „ხტომამდე თავი შევიმაგრე, ჰაერში გადავხტი და პირქვე დავეცი“ - ის მხოლოდ ამოვარდნილი ფეხით შემოიფარგლა.

4. როგორ ცხოვრობდა ზღვაში დაკარგული 16 ადამიანი დედის რძით ერთი კვირის განმავლობაში.

2000-იანი წლების დასაწყისში დომინიკის რესპუბლიკაში ეკონომიკურმა კრიზისმა იფეთქა, რის გამოც ბევრი გაიქცა პუერტო რიკოში. იქ გაქცეულები, რასაკვირველია, მაშინვე დააკავეს, ოღონდ იმ შემთხვევაში, თუ მათ გაუმართლათ იქამდე მისვლა. ბოლოს და ბოლოს, ბევრი მოგზაური ზღვაში დაიკარგა ერთი კუნძულიდან მეორეზე მიმავალ გზაზე, მიუხედავად იმისა, რომ მათ მხოლოდ 160 კილომეტრი აშორებდა. ასე რომ, ერთ მშვენიერ დღეს, 16 მგზავრი გაემგზავრა პუერტო რიკოში და გადაიხადეს ტანხა მხოლოდ ორი პაწაწინა ნავით ტრანსპორტირებისთვის, რომელსაც, სამწუხაროდ, გატეხილი კომპასი ჰქონდა. ამ ადამიანებს შორის იყო ფაუსტინა მერსედესი, კეთილი ქალი, რომელსაც ახლა „ზღვის პატარა ანგელოზს“ უწოდებენ.

ნავი ღია ზღვაში დაიკარგა და ტალღების იმედად 12 დღის განმავლობაში დაცურავდა. საკვების მარაგი სამი დღის შემდეგ ამოიწურა. უგზო-უკვალო ცურვის მე-5 დღეს მათ დეჰიდრატაცია დაეწყოთ. ფაუსტინამ თავისი და მიიწვია მკერდის მოსაწოვად. ფაქტია, რომ ქალს სახლში ჰყავდა ერთი წლის ქალიშვილი, რომელსაც ჯერ კიდევ დედის რძით კვებავდა და სწორედ ამან გადაარჩინა ყველა მგზავრის სიცოცხლე. რვა მამაკაცისა და შვიდი ქალის სიცოცხლე იხსნა ფაუსტინამ. მათ მთელი კვირის განმავლობაში აწოვებდა რძეს. საბედნიეროდ, დინებამ ისინი ნაპირზე მხოლოდ მე-12 დღეს გამორიყა.

5. როგორ გადაირჩინა მეხანძრემ თავი ხანძრისგან ცეცხლის გამოყენებით.

ოდესმე გსმენიათ ცეცხლის ძაბრის შესახებ? ეს ცეცხლის ტორნადოა. 1949 წლის აგვისტოში, მონტანას მთებში, ამ ტორნადოებიდან რამდენიმე გამოედევნა მეხანძრეებს, რომლებიც პარაშუტით შეცვივდნენ იმ მხარეში, სადაც მათ ის ჩვეულებრივი ტყის ხანძარი ეგონათ.

ახალგაზრდა მეხანძრეებმა გაქცევა სცადეს, მაგრამ ხანძარმა როგორღაც მოახერხა და მათ აედევნა. სწრაფად ამოწურეს მეხანძრეებმა ყველა სამაშველო ვარიანტი და წრაფად დაიწყეს მთაზე ასვლა. რა თქმა უნდა, სკოლაში უკეთ რომ ასწავლიდნენ ფიზიკას, მიხვდებოდნენ, რომ ეს ცუდი იდეა იყო, მაგრამ ვინ იცის, რას მოიმოქმედებს ადამიანი, რომელიც პანიკაშია. სხვათა შორის, ისინი ფერდობზე 76 გრადუსიანი კუთხით ისე სწრაფად ავიდნენ, რომ შესაძლოა ახალი რეკორდი დაამყარეს და ეს არ არის ხუმრობა.

როდესაც ცეცხლის ტალღა სახიფათოდ მიუახლოვდა რაზმს, მთავარი მეხანძრე ვაგ დოჯი მივიდა მიმდებარე ბალახის ნაკვეთთან და ცეცხლი წაუკიდა. იდეა ასეთი იყო, რომ ეს „სამაშველო ცეცხლი“, რომელიც რაზმის წინ დაიწვა, ჟანგბადის თხელი ფენით უზრუნველყოფდა ყველას უსაფრთხოებას, ვინც ცეცხლის რგოლში აღმოჩნდებოდა. ეს გიჟურად მოეჩვენათ ცეცხლებით გარშემორტყმულ ადამიანებს, ამიტომ სახანძრო ბრიგადის სხვა წევრებმა სირბილი განაგრძეს. რაზმში სულ 16 ადამიანი იყო, სამწუხაროდ, მხოლოდ სამი გადარჩა, მათ შორის დოჯი.

6. როგორ გაწვრთნა კატების მთელი არმია რეალურმა რობინზონ კრუზომ.

დანიელ დეფოს ისტორია "გადარჩენა" რობინზონ კრუზოს შესახებ შეიძლება წარმოუდგენელი და მომხიბვლელი ჩანდეს, მაგრამ კიდევ უფრო გაგიკვირდებათ, როდესაც გაიგებთ, რომ ის რეალურ მოვლენებზეა დაფუძნებული, რაც კიდევ უფრო გასაოცარია. ნამდვილი რობინზონი, შოტლანდიელი მეზღვაური ალექსანდრე სელკირკია, რომელიც ჯეკ ბეღურას უფრო ჰგავდა, ვიდრე მოსაწყენ მოხუცს, რომელსაც ფილმებში გვიჩვენებდნენ. ჯერ ერთი, ნამდვილი რობინზონი ხომალდის დაღუპვას კი არ გადაურჩა და ასე კი არ აღმოჩნდა კუნძულზე, არამედ მისი ექსცენტრიული და ჩხუბისკენ მიდრეკილი ბუნების გამო. მეზღვაური განგემ ჩამოაგდეს დაუსახლებელ კუნძულ Mas a Tierra-ზე ჩილეს სანაპიროზე და სინამდვილეში, მას არ ჰყავდა მეგობარი, სახელად პარასკევა და კუნძულზე მას 4 წელი და 4 თვე სრული მარტოობა ელოდა.

სელკირკის მოგონებების მიხედვით, კუნძულზე ის დიდ დროს ატარებდა ლოცვასა და ბიბლიის შესწავლაში, მაგრამ ამას უფრო მოწყენილობის გამო აკეთებდა, ვიდრე ღვთისმოსაობის გამო. მარტოობისგან ტანჯული, მხეცების ნამდვილი ოსტატი გახდა. ესპანელმა მეზღვაურებმა მანამდე მიიყვანეს კუნძულზე თხა, ვირთხები და კატები და სელკირკმა ისინი ყველა კარგად და მიზნობრივად გამოიყენა. თავიდან ვირთხები შოტლანდიელისთვის ნამდვილ კატასტროფად იქცნენ, ისინი ღამით ჭამდნენ მის მწირ მარაგს, ამიტომ მან გაწვრთნა სასტიკი კატების არმია საკვების დასაცავად.

სელკირკის ნამდვილი გატაცება გარეული თხები გახდა, რომლებიც უხვად ცხოვრობდნენ კუნძულზე. საკვებისა და ტანსაცმლის მოპოვებაში სელკირკმა მათზე ნამდვილი ნადირობა მოაწყო. როდესაც ასანთი და დენთი ამოეწურა, სელკირკმა ნადირობის სასტიკი, მაგრამ ეფექტური გზა იპოვა. მეზღვაურმა მათი დაჭერა და ფეხებზე მყესების დანით გადაჭრა დაიწყო, რათა ისინი ვეღარასოდეს გაქცულიყვნენ. ამ გზით მან უზრუნველყო ადვილი ნადირობა მომავალი წლებისთვის. ექსპერტები კამათობენ კიდეც, თუ რამდენად შორს წავიდა რობინზონის გატაცება თხებით - მან ისინი გამოიყენა თავისი ძირითადი საჭიროებისთვის.

სხვათა შორის, სანამ ალექსანდრე სელკირკი მარტოობამ აწამა, გემი, საიდანაც ის ჩამოსვეს კუნძულზე, დაიმსხვრა და მთელი მისი ეკიპაჟი დაიღუპა, ამიტომ სელკირკის ნაპირზე დაშვებამ, უცნაურია, მაგრამ მისი სიცოცხლე გადაარჩინა.