"აჩრდილი დადის ევროპაში – აჩრდილი კომუნიზმისა. ძველი ევროპის ყველა ძალა საღმრთო კავშირში შეერთდა ამ აჩრდილის სადევნელად: პაპი და მეფე, მეტერნიხი და გიზო, საფრანგეთის რადიკალები და გერმანიის პოლიციელები...."-ასე იწყება კარლ მარქსის და ფრიდრიხ ენგელსის ნაშრომი "კომუნისტური პარტიის მანიფესტი", რომელიც 175 წლის წინ, 1848 წლის 21 თებერვალს გამოქვეყნდა.

მარქსის "კომუნისტური პარტიის მანიფესტი" დღემდე ითვლება

ერთ-ერთ ყველაზე გავლენიან პოლიტიკურ ტექსტად მთელს მსოფლიოში.

2013 წელს „კომუნისტური პარტიის მანიფესტის“ ხელნაწერი "იუნესკოს" მიერ შეტანილი იქნა დოკუმენტური მემკვიდრეობის რეესტრში „მსოფლიოს მეხსიერება“ ფორმულირებით:

"კომუნისტური მანიფესტი" და "კაპიტალი" დღემდე მე-19 საუკუნის უაღრესად გავლენიანი ორი ყველაზე მნიშვნელოვანი პუბლიკაციაა"

უმბერტო ეკომ „მანიფესტს“ „პოლიტიკური მჭევრმეტყველების შედევრი“ უწოდა.

"მანიფესტის" 150 წლის იუბილესთან დაკავშირებით, ჟურნალ "Socialist Register"-ში ინგლისელი ფილოსოფოსი პიტერ ოსბორნი ამტკიცებდა, რომ ეს იყო „მე-19 საუკუნეში დაწერილი ყველაზე გავლენიანი ტექსტი."

ბრიტანელ ისტორიკოსს ალექს კალინიკოსს მიაჩნია, რომ ეს არის "ჭეშმარიტად 21-ე საუკუნის მანიფესტი"

გთავაზობთ მოკლე შინაარსს:

როგორც ზემოთ მოგახსენეთ, მანიფესტი იწყება სიტყვებით,

"აჩრდილი დადის ევროპაში – აჩრდილი კომუნიზმისა (das Gespenst des Kommunismus) რომლის წინააღმდეგაც გაერთიანდნენ ძველი ევროპის სხვადასხვა ძალები (des alten Europa). მანიფესტი მიზნად ისახავს კომუნისტური თვალსაზრისის ჩამოყალიბებას. უპირველეს ყოვლისა, ისტორია არის კლასობრივი ბრძოლა (Klassenkampf). ძველ რომს ცვლის შუა საუკუნეები, რასაც მოჰყვება ბურჟუაზიული ეპოქა. „ორთქლმა და მანქანამ რევოლუცია მოახდინა ინდუსტრიაში“.

ბურჟუაზია შლის ეროვნულ იდენტობას და ხელს უწყობს კოსმოპოლიტურ განწყობებს, „ბარბაროსულ ერებს“ უქვემდებარებს ცივილიზებულ ერებს, აღმოსავლეთს კი დასავლეთს. თუმცა, ბურჟუაზიამ (Bourgeoisie) გამოჭედა იარაღი, რომელიც მისი სიკვდილის მომასწავებელია - ესაა პროლეტარიატი, თანამედროვე მუშები. ამავდროულად, მანქანათმშენებლობის პირობებში მუშები მანქანის უბრალო დანამატები (Zubehör) ხდებიან. მათი ეროვნული ხასიათი იშლება, ხოლო მორალი და რელიგია გადაიქცევა „ბურჟუაზიულ ცრურწმენად“ (bürgerliche Vorurtheile).

კომუნისტები პროლეტარიატის მიმართ ინტერესებს გამოხატავენ და იბრძვიან მათი პოლიტიკური ბატონობისთვის. კომუნიზმის მთავარი მიზანია: „კერძო საკუთრების განადგურება" (Aufhebung).

გარდა ამისა, მანიფესტის ავტორები საუბრობენ „ცოლთა საზოგადოებაზე“ (Weibergemeinschaft) და აღნიშნავენ, რომ ეს პრაქტიკა პროსტიტუციისა და მრუშობის სახით ყოველთვის არსებობდა და რომ მხოლოდ კომუნისტურ საზოგადოებას, ახალი სოციალურ-ეკონომიკური ურთიერთობებით, შეუძლია ამ პრაქტიკის შეჩერება.

ასევე მანიფესტში ნათქვამია, რომ „მუშებს სამშობლო არ აქვთ“ (Die Arbeiter haben kein Vaterland). კომუნისტური რევოლუცია, მანიფესტის ავტორების აზრით, განვითარდება ქონების ექსპროპრიაციის, ეროვნული ბანკის (Nationalbank) შექმნის, ტრანსპორტის სახელმწიფოს ხელში ცენტრალიზაციით, სახელმწიფო ქარხნების (Nationalfabriken) და სამრეწველო არმიების( (industrieller Armeen) შექმნის გზით. შედეგად, ბურჟუაზიულ საზოგადოებას ჩაანაცვლებს „ასოციაცია“ (Association).

ბურჟუაზიული საზოგადოების რეაქციულ ალტერნატივად მანიფესტის ავტორები ასახელებენ „ფეოდალურ“, „წვრილბურჟუაზიულ“, „გერმანულ“, „კონსერვატიულ“ და „უტოპიური“ სოციალიზმს, რომელიც მტრულად არის განწყობილი შრომითი მოძრაობის ინტერესების მიმართ.

მომავალი „გერმანული ბურჟუაზიული რევოლუცია“ (deutsche bürgerliche Revolution) არის ნახსენები, როგორც „პროლეტარული რევოლუციის“ პროლოგი (Vorspiel).

მანიფესტი მთავრდება მოწოდებით, რომ პროლეტარებს „საკუთარი ჯაჭვების გარდა“, არაფერი აქვთ დასაკარგი, რომ „ისინი მიიღებენ მთელ სამყაროს“. მანიფესტი მთავრდება ჩვენთის კარგად ნაცნობი ლოზუნგით "პროლეტარებო ყველა ქვეყნისა (Länder), შეერთდით!".