გული მეფლითება, გრძნობები მეხლიჩება.

დამპალი რიალობა სიყვარულს ეომება.

ჩემში ომია, გრძნობის ფრონტია .

მისი მოგონება ტკივილს ეომება,

ძველი სიხარული, ახლანდელ სევდას ეომება.

ნუთუ სიყვარული პოეტის ოცნებაა.

ნუთუ ერთგულება თითო ოროლააა

ის მომავალი რომელზეც ვოცნებობდით,

უბრალო ლეგენდაა . ახლა დარჩა მხოლოდ ტკივილი

ფარსი ყოფილა ის ძველი სიცილი, მხოლოდ ტკივილი.

ისევ ტკივილი. მინდა მახსოვდეს ჩემი ცრემლიანი სახე,

მინდა მახსოვდეს ეს საშინელი ტკივილი .

მინდა მახსოვდეს შენთან განშორება .შენი სიტყვები (შენს მიმართ ვცივდები) ამ მომენტში საშინელი

მარტოობა ვიგრძენი, თითქოს ჯოჯოხეთში უსასრულო სიბნელეში ვიჯექი .

ახლაც მახსოვს შენი პირობა, (სამუდამოდ შენთან ვიქნები)

თუმცა ჩემი ერთი სისუსტე და შენთვის სულ ერთი შევიქმენი,

არადა ამ დროს მინდა გვერდში დგომა ამ დროს

მინდა მთლიანობა .

აი მეკი შენ გულისთვის ყველაფერს რომ დავთმობდი

არა ვერ გივიწყებ, სამუდამოდ შემიყვარდი.არასოდეს

დავუთმობ სხვას გულში შენ აგლის. მეყვარები სამუდამოდ

გულს კი ის მტკენს რომ ალბათ შენ არც არასდროს გიყვარდი

შევეცდები შეგიზულო შევიძულო შენი ფარს,

მეყვარება წარსულის ბედნიერი წამი .

ახლა კი მეზიზგება ყოველი ის სიტყვა რომელიც შენ სხვასთან სიყვარულისკენ მიგყავს

ახლანდელი ყოფით შემზიზღდები თუმცა მხოლოდ მინდა

იყო ბედნიერი