მიქელანჯელო იმყოფებოდა მარმარილოების ბაზრობაზე. ერთ-ერთ დახლთან მან შეამჩნია ქვა და გამყიდველს ჰკითხა აზრი მის შესახებ. მფლობელმა უთხრა:

- თუ ამ ქვით ინტერესდებით შეგიძლიათ წაიღოთ უფასოდ, რადგან დიდი ხანია დევს და ტყუილად იკავებს ადგილს. თორმეტი წელია არავის არ შეუმჩნევია და არ უკითხავს მასზე. მე ვერ ვხედავ მასში რაიმე პოტენციალს.

მიქელანჯელომ წამოიღო ქვა. მუშაობდა მასზე თითქმის მთელი წელი და შექმნა შეიძლება ითქვას, ულამაზესი ქანდაკება რაც კი ადამიანის ხელს შეუქმნია.

როდესაც მან დაასრულა მარმარილოზე მუშაობა, თავისთან მოიწვია, სავაჭრო დახლის მეპატრონე, რათა ეჩვენებინა ნამუშევარი.

მეპატრონე თვალებს არ უჯერებდა.

- სად იშოვე ასეთი ულამაზესი მარმარილო? - ჰკითხა გამყიდველმა

- არ გეცნობა? - შეეკითხა მოქელანჯელო. ეს სწორედ ის მახინჯი ქვაა, რომელიც შენი მაღაზიის წინ თორმეტი წელი მოლოდინში იყო.

ესე შეიქმნა ლეგენდარული პიეტა. რომელიც, მოქანდაკის ერთადერთი ნამუშევარია პირადი ხელმოწერით.