ყველა მშობელს არ შეიძლება დაუძხო მშობელი კლასიკური გაგებით, მით უფრო დედას რომელმაც შვილს ჯერ ცხოვრება დაუნგრია და მერე სიცოცხლეც წაართვა მისმა უგვანო საქციელმა და ქმედებამ.

ბლანშ მონიე მდიდარ ოჯახში დაიბადა და გაიზარდა საფრანგეთში, მართალია დედა მეტისმეტად მკაცრი იყო, მაგრამ გოგონას ასე თუ ისე მაინც ჰქონდა თავისუფლება მანამ, სანამ პარიზელ ახალგაზრდა ადვოკატს არ შეხვდა.

ადვოკატს და ბლანშს ერთმანეთი შეუყვარდათ და დაქორწინება გადაწყვიტეს, იმ დროს ადვოკატის პროფესია მაინცდამაინც დიდი პოპულარობით და შემოსავლებით არ გამოირჩეოდა და ბლანშის ოჯახმა შვილს ადვოკატზე გათხოვებაზე სასტიკი უარი უთხრა მეტიც-დედამ გოგონა პარიზის ბინაში ტყვესავით გამოკეტა.

აი ამ ბინაში გაატარა ბლანშმა 25 წელი ტყვეობაში

გოგონას მონახულება არ შეეძლო არცერთ ნათესავს ან მსახურს, მისი მონახულება მამის გარდაცვალების მერე მხოლოდ მამას და ძმას შეეძლოთ.
მშობლების უარმა დაქორწინებაზე და ბინაში ჩაკეტვამ გოგოს ფსიქიკა გაუნადგურა, მუდმივად ჩაკეტილ ოთახში ყოფნამ კი ჯანმრთელობას საბოლოოდ მოუღო ბოლო.

ბლანშმა საკუთარი დედის ტყვეობაში 25 წელი გაატარა და ამ პერიოდში არავის მოსვლია აზრად ჟანდარმერიისათვის შეეტყობინებინა ნათესავი გოგოს ამ მდგომარეობაში ყოფნა.

როცა ბლანშის მდგომარეობა სულ უფრო დამძიმდა დედამ მას ოთახის კარი გაუღო და ასე ვთქვათ გაანტავისუფლა ტყვეობიდან, მაგრამ ბლანშის მდგომარეობა უკვე იმდენად მძიმე იყო მას უკვე გადაადგილება არ შეეძლო.

აი, ასეთ მდგომარეობაში იყო უკვე "თავისუფალი" ბლანში

ბლანში განთავისუფლებიდან 10 წელიწადში ანორექსიით გარდაიცვალა.
ბლანშის დედა დააკავეს და პარიზის სასამართლომ მას მიუსაჯა სასაცილო სასჯელი-15 დღით პატიმრობა.