მე-19 საუკუნის დასასრული. შეერთებული შტატების სამხრეთ-დასავლეთით მდებარე მთიან შტატში ცხოვრობდა უზარმაზარი მოხუცი მგელი, სახელად ლობო, რომელიც თავზარს სცემდა ყველა მწყემსს იმ მიდამოებში. ლობოს ხროვა პატარა იყო - ხუთი მგელი, მათივე წინამძღოლის ზომისა. მათ შორის ასევე იყო ულამაზესი თეთრი მგელი ბლანკა, ლობოს მეგობარი.
ხროვა ყოველდღე ხოცავდა ნახირის საუკეთესო ძროხებს, რამაც მწყემსები სასოწარკვეთილებამდე მიიყვანა.

როცა ხეობაში მოხუცი მგლის ყმუილი ისმოდა, მწყემსებს შეშფოთება იპყრობდა და იცოდნენ, რომ დილით ნახირებში ახალი მსხვერპლის შესახებ შეიტყობდნენ.

მათ არაერთხელ სცადეს ლობოს ხროვის მოწამვლა, მაგრამ მოხუცი მგელი საწამლავის სუნს გრძნობდა და მხოლოდ მათ მიერ მოპოვებული ნადავლის ჭამის ნებას აძლევდა ხროვის წევრებს. ლობოს მხოლოდ ცეცხლსასროლი იარაღის მქონე ადამიანების ეშინოდა.

ერთ დღეს კოვბოიმ დაინახა, რომ ხროვამ მოკლა ახალგაზრდა ძროხა. კოვბოიმ მგლები დააფრთხო ლეშს კი საწამლავი დაასხა და წავიდა იმ იმედით, რომ მგლები დაბრუნდებოდნენ და შეჭამდნენ მოწამლულ ხორცს. დილით იმ ადგილას დაბრუნებულმა კოვბოიმ გაკვირვებულმა ნახა, რომ მგლებმა ყველაფერი შეჭამეს, გარდა მოწამლული ნაწილებისა.

ლობოს თავისთვის დაწესებული იქნა ჯილდო, რომელმაც მალე ათას დოლარს მიაღწია. ასეთი ჯილდოს ცდუნებამ ტეხასიდან ჩამოიყვანა ცნობილი მონადირე ძაღლებითურთ. ლობოს ხროვამ ძაღლები მდინარის კანიონებში შეიტყუა და მათი ჯგუფის ნახევარი ამოხოცა. ტეხასელმა მონადირემ კიდევ ორჯერ სცადა ლობოს მოკვლა, ერთ-ერთის დროს მან ცხენი დაკარგა და სრულიად დამარცხებული დაბრუნდა სახლში.

ერთი წლის შემდეგ ლობოს თავიზე მონადირე კიდევ ორი ადამიანი გამოჩნდა. ერთმა ახალი შხამი ჩამოიტანა, მეორემ გადაწყვიტა, რომ მოხუცი მგელი მაქცია იყო და მის წინააღმდეგ სპეციალური შელოცვა გამოიყენა. მაგრამ არც ახალმა შხამმა და არც ჯადოქრობამ არ შეუწყო ხელი ლობოს განადგურებას.

ამ ამბებმა აღძრა მთხრობელის ცნობისმოყვარეობა. ადრე მგლებზე ნადირობდა და ახლა, გადაწყვიტა ბედი ეცადა. 1893 წლის შემოდგომაზე იგი წავიდა მეგობართან, ფერმერთან, რომელიც ცხოვრობდა იმ ადგილას, სადაც ლობოს ხროვა დათარეშობდა.

ტერიტორიის დათვალიერების შემდეგ, მთხრობელი სწრაფად მიხვდა, რომ ლობოს ძაღლებითა და ცხენებით დევნა უაზრობა იყო და მას მოუწევდა ნადირობა შხამისა და ხაფანგების მეშვეობით. „მაქცია“-ს მოსაკლავად მთხრობელმა გამოიყენა ყველა ის სანადირო ხრიკი, რომელიც იცოდა, მაგრამ ლობომ დალუქულ კაფსულებში მყოფი შხამიც კი იგრძნო.

ერთხელ მოხდა ინციდენტი, რომელმაც დაადასტურა ბებერი მგლის საზრიანობა და გამოცდილება. ლობოს ხროვა ცხვრებს კი არ ჭამდნენ, არამედ ხოცავდნენ მათ გასართობად. ჩვეულებრივ, ცხვრები ძალიან სულელები არიან და თავაზიანად მიჰყვებიან ლიდერებს. ადგილობრივი ფერმერები ლიდერად თხებს იყენებდნენ და ცხვრის ფარებში ათავსებდნენ.

ლობოს ხროვა სწორედ ასეთ ფარას დაესხა თავს. ცხვრები ჩვეულებისამებრ არ მიმოიფანტნენ, არამედ თავიანთი ლიდერების გარშემო შეიკრიბნენ. მაშინ მოხუცმა ლობომ ყველა თხა მოკლა. ცხვრები გაიფანტნენ და მგლები, სათითაოდ იჭერდნენ გართობის მიზნით.

ბოლოს მოვიდა მთხრობელის მიერ ნაყიდი ხაფანგები და მან დაიწყო მათი განლაგება იმ ბილიკებზე, რომლითაც ხროვა იყენებდა. თუმცა ლობო ყოველ ჯერზე პოულობდა და ანეიტრალებდა მათ.

მალე მთხრობელმა შეამჩნია, რომ ბლანკა არ ემორჩილებოდა ლიდერ ლობოს და მზაკვრული გეგმა შეიმუშავა. მან ძროხა დაკლა და მის მახლობლად რამდენიმე შესამჩნევი ხაფანგი დადგა. მთხრობელმა დანარჩენი ხაფანგები გარკვეულ მანძილზე განალაგა, ფრთხილდა შენიღბა და ძროხის თავზე მიაკრა. იმედოვნებდა, რომ ბლანკა ლობოს არ დაემორჩილებოდა და თავთან მივიდოდა.

და ასეც მოხდა. ბლანკა ხაფანგში გაება და მძიმე თავმა ხელი შეუშალა შორს წასულიყო. მონადირეები სწრაფად დაეწივნენ თეთრ მგელს და მოკლეს. ლობომ ვერ შეძლო შიში დაძლება ცეცხლსასროლი იარაღის წინაშე და მეგობრის გადარჩენა. მგლის სხეულის გამოყენებით მთხრობელმა ლობო ხაფანგში შეიტყუა და ისიც გაება საბოლოოდ.

იგი სრულიად უმწეოდ იწვა და ირგვლივ უამრავი ნაკვალევი იყო, რაც იმაზე მეტყველებს, რომ პირუტყვი აქ იკრიბებოდა დაცემული დესპოტის დასაცინად, მაგრამ ვერ ბედავდა მასთან მიახლოებას.

როცა მონადირეებმა უმწეო ლობო იპოვეს, ის ყმუოდა და ხროვას დასახმარებლად უხმობდა, მაგრამ არავინ მოსულა. მთხრობელმა გადაწყვიტა, ლობო არ მოეკლა, შებოჭა, წაიყვანა ბანაკში, მისცა საჭმელი და წყალი, მაგრამ ბებერი მგელი ტრაპეზს არ მიჰკარებია. ის აღარ ყმუოდა, რადგან იცოდა, რომ ხროვამ მიატოვა.

ლობო იქ იწვა მთელი დღე და ღამე, ყურადღებას არაფერს აქცევდა. დილით მთხრობელმა აღმოაჩინა, რომ მოხუცი მგელი მოკვდა. ლობოს ცხედარი ბლანკას ნეშტის გვერდით დაასვენეს, ვერავინ შეძლო მათი დაშორება.