პური, ძირითადად ობის სოკოებისგან ფუჭდება. ფქვილი, დიდი ოდენობით შეიცავს ობის სპორებს, თუმცა, გამოცხობის პროცესში, მათი განადგურება ხდება, ამიტომ, პურის დაობების მიზეზი, სოკოს სპორებით მეორადი კონტამინაციაა – ჰაერიდან, გაგრილების, დაჭრის, შეფუთვის თუ შენახვის დროს. ხშირად, შეფუთული, დაჭრილი პურის დაობების მიზეზი, ისაა, რომ, მოხდა მისი ცხლად შეფუთვა, რის შედეგადაც, წარმოიქმნა კონდენსატი, რაც ხელს უწყობს მასში ობის გამრავლებას.

ამასთანავე, სოკოების გარდა (უფრო იშვიათად), პური შესაძლოა გაფუჭდეს ბაქტერიებითაც. პურის გაფუჭებაში, ძირითადად ბაცილუსის გვარის ბაქტერიები მონაწილეობენ, როგორიცაა Bacillus mesentericus, B. subtilis და სხვები. ამ გვარის ბაქტერიებს, შეუძლიათ მაღალი ტემპერატურების მიმართ მდგრადი სტრუქტურების-სპორების წარმოქმნა და შესაძლებელია გადაურჩნენ პურის გამოცხობის პროცესს, განსაკუთრებით კი პურის ცენტრში, სადაც ტემპერატურა შესაძლოა 100℃-ს არ გადასცდეს.

შემდგომ კი, ზაფხულის მაღალ ტემპერატურაზე და ტენიანობის პირობებში, შეუძლიათ დაიწყონ გამრავლება, რა დროსაც წარმოქმნიან ფერმენტ ამილაზას, რომელიც სახამებელს შლის მარტივ შაქრებად, რის შედეგადაც, პურის ნელა მოტეხვის დროს, ჩანს ძაფისმაგვარი სტრუქტურები. ამასთანავე, ვითარდება ლპობადი ხილის მსგავსი სუნი. შემდეგში, პურის ქერქი განიცდის ფერის ცვლილებას, ხდება წებვადი და ლორწოვანი.

აღნიშნული გვარის ბაქტერიები, ბინადრობენ ნიადგაში და სწორედ აქედან გადადიან გადამუშავების სხვა ეტაპებზეც.

იმისათვის, რომ არ მოხდეს ბაცილუსის სპორების გერმინაცია (გამრავლებად ფორმაში გადასვლა), ამისათვის ტრადიციულად იყენებდნენ ძმარს, რომელსაც ამატებდნენ ცომში. ძმარი მჟავიანობას უმატებდა პურს და ხელს უშლიდა მათ გამრავლებას. ამასთანავე, დაბალი წყლის აქტივობა ხელს უშლის მათ გააქტიურებას და დამატებით, შესაძლებელია ისეთი კონსერვანტების დამატება, როგორიცაა პროპიონის მჟავა და მონოკალციუმის ფოსფატები.