შებრძოლება, გილიოტინა, მეოთხედი, სიკვდილით დასჯა - აღსრულების ყველა ეს მეთოდი სტანდარტული და ჩვეულებრივია. მაგრამ, ალბათ, ქვემოთ ჩამოთვლილი წამების ხერხები საკმაოდ იშვიათი და ნაკლებად ცნობილი იქნება:

სკაფიზმი

ამ ტიპის აღსრულება არა მხოლოდ უჩვეულო, არამედ უკიდურესად მტკივნეულია. როგორც ცნობილია, ის სპარსეთში გამოიგონეს. პატიმარს რძესა და თაფლს ასმევდნენ, რაც მწვავე შეშუპებას იწვევდა. შემდეგ მთლიან სხეულს თაფლით უფარავდნენ და ხის ნავის ფსკერზე აბავდნენ ისე, რომ ხელები და ფეხები გვერდებზე გამოეცალა. უბედურ კაცს ზემოდან სხვა ნავი ეფარებოდა და გაჩერებული წყლის რეზერვუარში ცურვის საშუალება ეძლეოდა. დიარეის გამო, ნავის შიგნით დაგროვილი ექსკრემენტები და მისი არც თუ ისე სასიამოვნო სუნი, თაფლის სუნთან ერთად, უამრავი მწერის ყურადღებას იპყრობდა, რომლებიც უბედურ ადამიანს თავიდან ფეხებამდე "სტანჯავდნენ". საბოლოოდ, ადამიანი მწვავე შოკის, შიმშილისა და სისხლის მოწამვლისგან გარდაიცვლება, რომელიც გამოწვეული მრავალი ჭრილობითა და დამპალი ხორჯის გამო იქნება. ტანჯვის გახანგრძლივებისთვის მსხვერპლს ზოგჯერ დამატებით თაფლსა და რძეს კვლავ აძლევდნენ.

როგორც ცნობილია, ასე ძვ.წ 401 წელს.სიკვდილით ბერძენი ჯარისკაცი დასაჯეს, რომელმაც დარიოს 2 შვილი მოკლა. ღარიბი კაცი 17 დღის შემდეგ გარდაიცვალა.

რესპუბლიკური ქორწილი

ეს ხერხი როგორც წესი საფრანგეთში ხორციელდებოდა. თუ ქალსა და კაცს ერთდროულად სიკვდილით სჯიდნენ, მათ თოკით ერთმანეთზე გადააბამდნენ და წყალში აგდებდნენ.

სიკვდილით დასჯდა სპილოებით

სპილოს მეშვეობით სიკვდილით დასჯა როგორც წესი აზიაში ხორციელდებოდა. უფრო კონკრეტულად რომ ვთქვათ, მსხვერპლს შეუშვებდნენ ოთახში, სადაც მოგვიანებით გამწარებულ სპილოს შეუშვებდნენ.. ალბათ წარმოდგენაც კი რთულია თუ რაოდენ ტკივილთან იქნება კონკრეტულად ეს დასჯა დაკავშირებული.

მაზატელო

მე-18 საუკუნეში პაპატების სახელმწიფოში განსაკუთრებით მძიმე დამნაშავეებს ჯალათები რკინის ან ხის ჩაქუჩს პირდაპირ თავში ურტყამდნენ, რის შემდეგაც მათ თავი უსკდებოდათ, წინააღმდეგ შემთხვევაში კი ყელის გამოჭრით უსრულებდნენ სიცოცხლეს, თუმცა აღსანიშნია, რომ ჩაქუჩის დარტყმის შემდეგ ცოცხალი აღარავინ რჩებოდა.

ხერხი

ერთერთი ყველაზე საშინელი დასჯა ხერხი გახლდათ. დამნაშავეს თავს ჩაახრევინებდნენ და ჯალათი მას პირდაპირ შუაზე ჭრიდა. როგორც წესი მსგავსი სიკვდილით დასჯის აღსრულება ევროპასა და აზიაში ხორციელდებოდა.

გატყავება

დამნაშავეს დაიჭერდნენ და კანს სახალხოდ უჭრიდნენ, რის შემდეგაც როგორც წესი მარილს აყრიდნენ, რის გამოც დასჯილი ადამიანის კივილი მთელ რეგიონს ესმოდა, თვითონ კი შოკური მდგომარეობისგან კვდებოდა.

როგორც წესი დასჯის ამ მეთოდს ხალხის შესაშინებლად იყენებდნენ, რათა დაენახებინათ მოქალაქეებისთვის თუ რა ელოდათ კანონდამრღვევებს, შესაძლებელი იყო ასევე მისი სხეული სახალხოდაც გამოეფინათ.

სისხლიანი არწივი

ლეგენდის თანახმად სისხლიანი არწივი პირველად შუასაუკუნეებში ვიკინგებმა გამოიყენეს. ჯალათები მსხვერპლს ნეკნებს ისე უტეხდნენ, რომ ნეკნები ვერტიკალურ მდგომარეობაში გამოსდიოდათ და არწივის ფრთების ფორმას იღებდნენ.

ისტორიკოსები დღემდე ვერ თანხმდებიან ეს სიკვდილით დასჯა თუ მტრის შეშინება გახლდათ, თუმცა ფაქტი ერთია, ეს ნამდვილად მტკივნეული დასჯაა.

ნახშირით დაწვა

გასულ საუკუნეებში ჯადოქრებს ჯალათები კოცონზე წვავდნენ, თუმცა ის ტკივილი ნახშირზე დაწვასთან ახლოსაც ვერ მივა. მძიმე დამნაშავეებს ნახშირით გაცხელებულ პირდაპირ სახეზე ადებდნენ, რის შემდეგაც ადამიანი ტკივილისგან საათობით იტანჯებოდა.

აღსრულება ბამბუკით

აზიაში ბამბუკის უნიკალურ თვისებას (ღამეში 30 სანტიმეტრით ზრდას) ჯალათები სათავისოდ იყენებდნენ. დამნაშავეს მიაბამდნენ მჭიდროდ ბამბუკებზე და ტოვებდნენ, მეორე დღეს კი ადამიანის სხეულში ბამბუკი შეიჭრებოდა, რაც დამეთანხმებით საშინელ ტკივილთან იქნებოდა დაკავშირებული...

შეუძლებელია რომელიმე გამოყო თუ რომელი ნაკლებ მტკივნელია ან თუნდაც პირიქით, გაცილებით მეტია, თუმცა ფაქტი ერთია, შუა საუკუნეებში ჯალათები ადამიანის დასასჯელად ფანტაზიას ნამდვილად არ იშურებდნენ.