რუსეთის იმპერიალისტურ ზრახვებს, რომელიც საომარი მოქმედებებით დასრულდა, საკმაოდ მდიდარი ისტორია აქვს. ქვეყანას, მიუხედავად მისი ტერიტორიული სიდიდისა, მუდმივად გაფართოების მანია სჭირს.

ამბობენ, რომ არსებობს ორი რუსეთი, თუმცა ძალიან ჰუმანურ რუსებსაც კი, ვინც ოდესმე გამიცვნია, გულის გულში საუკუნეების მანძილზე ერის კოლექტიურ ქვეცნობიერში არსებული იმპერიალისტური მიდრეკილებები აქვთ. ოხერი რამაა ქვეცნობიერი. კარლ გულსტავ იუნგის მოსაზრებით, კოლექტიური ქვეცვნობიერი დაბადებიდან დაგვყვება ხოლმე,

1994-1995 წლების დეკემბერ-იანვარში რუსეთის საავიაციო და საარტილერიო შეტევებს გროზნოზე ათასობით მშვიდობიანი მოსახლის სიკვდილი მოჰყვა.

“ახალი წლის ღამის” ბრძოლას 1, 000-2, 000 რუსი ჯარისკაცი შეეწირა. 60-საათიან ბრძოლას მაიკოპის მოტორმსროლელი ბრიგადის ყველა დანაყოფი შეეწირა. მათგან მხოლოდ 230 ჯარისკაცი გადარჩა ცოცხალი (1/3 ჩეჩნების მიერ დატყვევებული).

მიუხედავად ჩეჩენი მებრძოლების გმირული წინააღმდეგობისა, რუსეთის არმიამ გროზნოს აღება შეძლო. 19 იანვარს კი პრეზიდენტის სასახლე აიღეს.