მრავალ მიზეზზეა დამოკიდებული ჩვენი გუნება-განწყობილება: ჯანმრთელობაზე, ძილზე, ასაკზე, სტრესზე, სხვა ადამიანებთან ურთიერთობაზე და ამინდზეც კი. ზოგს შეუძლია მისი მართვა, ზოგს - არა. ჩვენ ვამბობთ „ჩემი განწყობა“. და თუ მე მეკუთვნის რამე, ხომ ჩემი ნებაა მას როგორც მინდა ისე მოვეპყრო?! მაშინ, რატომ ვექცევით ხშირად „ჩვენი“ ფსიქიკური მდგომარეობის ტყვეობაში?

იმის მაგივრად, რომ ისწავლონ საკუთარი განწყობის და თავის მართვა, ადამიანები თავიანთ შეცდომებს, კონფლიქტებს, გაფუჭებულ ურთიერთობებს, „ცუდ განწყობაზე“ ყოფნას მიაწერენ.

ჩვენი ფსიქიკა ისეა მოწყობილი, რომ გარშემო არსებულ გარემოებებს ვადანაშაულებთ იმის მაგივრად, რომ ჩვენი ძალისხმევა და პასუხისმგებლობა გავაძლიეროთ.

მაგალითად, არ გაგვიმართლა იმიტომ, რომ გზაზე შავმა კატამ გადაგვირბინა. ან, უფრო უარესი - ქალი შეგვხვდა ცარიელი სათლით! თუ გამგზავრების წინ არ „ჩამოჯექი“- მორჩა, უბედურება გელის. ფული საღამოს გაეცი? არავითარ შემთხვევაში! დაგავიწყდა რამე და სახლში შებრუნდი? არავითარ შემთხვევაში!

ასეთი ბედი ეწია ჩვენს კიდურებსაც. ზოგი ცრურწმენის მიხედვით, ადამიანის მარცხენა ნაწილი „ცუდად“ ითვლება, ხოლო მარჯვენა - „კარგად“. მარცხენა მხარე ბნელი ძალების ყურადღების ობიექტია, მარჯვენა - ნათელი ძალების. სწორედ ამიტომ მარცხენა ფეხიც დაადანაშაულეს იმაში, რომ ადამიანს ცუდი გუნება-განწყობილება დაეუფლა.

რა თქმა უნდა, დილით საწოლიდან ადგომისას შეგიძლიათ ყურადღება მიაქციოთ იმას, რომ პირველად იატაკას სწორედ მარჯვენა ტერფი შეახოთ. მაგრამ, თუ მოულოდნელად ბნელი ძალები დაგესხათ თავს და თავდაპირველად მაინც მარცხენა ფეხი გადმოდგით - ნუ დაღონდებით, უბრალოდ, ისევ შეძვერით საბანის ქვეშ და წამოდექით, ოღონდ უკვე მარჯვენა ფეხით.

იხილეთ ასევე: