"ეჰ, ნეტავ ზღაპარში მეცხოვრა და ჩვენც ზღაპრის გმირები ვყოფილიყავით"

უშენობა ძნელია, მიჭირს მარტო ყოფნა.მარტოსულად ვგრძნობ თავს ყველასგან მიტოვებულად.ერთ უნიათო, არაფრისმომცემ, უიედო არსებად რომელიც მთელი თავისი ცხოვრება ერთ პატარა ოთკუთხედში დგას და მტვერს იდებს.არავის ახსენდება მისი არსებობა, ზემოდან ნაგავსაც კი დააყრიან რადგან ყველაფერს რასაც მოდებული აქვს ჭუჭყი და მტვერი ზედმეტ ტვირთად თვლიან.არადა, ის იყო დრო როცა სხვა ადამიანების მსგავსად სუფთა იყო და მტვრის ერთი ბუსუსიც კი არ ჰქონდა მაგრამ ახლა თვით მტვრისგან წარმოქმნილი დიდი ბუსუსია...ძალინ მჭირდები, გთხოვ კარიერა ერთხელ მაინც დაივიწყო და ჩამოხვიდე ჩვენთან.მერამდენედ ვამბობ ამას ალბათ ააღარც ჭრის ჩემი თხოვნა, ვედრება.ამას უკვე მივეჩვიე, მარტო ცხოვრება უკეთესია შენთვის როგორც ჩანს, ჩვენი მოალერსება შორიდანაც გყოფნის მაგრამ რა ვქნა მე, რომ არ მომწონს ასეთი ცხოვრება? მე, პირველყოვლისა ქალი და დედა ვარ.რომელსაც გვერდით სჭირდება მოსიყვარულე მეუღლე, მყავს შვილი რომლისთვისაც ბედნიერების მეტი არაფერი მემეტება.მე, ის ქალი ვარ რომელსაც ქმარი უყვარს და უნდა, რომ ახლოს იყოს, მე, კი ის დედა ვარ რომელიც შვილის მომავალზე ზრუნავს.ალბათ ვარ ყიღბლო ვარსკვლავზე დავიბადე.არც ძლიერი ქალი ვარ და არც კარგი დედა.განვიცდი ყოველ დღეს, წუთსა და წამს როცა შვილი მეკითხება სად არის მამა, მალე მოვა დე? მე, კი ერთიდაიგივეს ვპასუხობ, ვატყუებ..მალე მოვა დე, მამა და შოკოლადებს ჩამოგიტანს.მომბეზრდა უკვე ამდენი ტყუილი და ფიქრი იმაზე თუ რა იქნება დღე
ს, ხვალ, ზეგ, მაზეგ ან როგორი მომავალი გვექნება, რა გველის წინ...შვილის გამო დათმე ოცნებები, ახლა პატარა ბავშვი კი არა მამა და ქმარი ხარ.გყავს მეუღლე რომელსაც უყვარხარ, შვილი-რომელიც ფაქტიურად არ გიცნობს მაგრამ წლებია გელოდება.იცოდე დიდხანს ვეღარ გაგრძელდება ეს ყოველივე.ყველაფერს აქვს დასასრული და მეეჭვება, რომ შენი დასასრული ბედნიერი იქნება.მალე დაცარიელდები, სულით ძირს დაეცემი.სანამ გვიან არ არის არჩევანი გააკეთე, თორემ შემდეგ აღარავის ენდომები.ღირსებაც ფეხქვეშ გაითელება, პიროვნებად წოდებული ვეღარ იქნები, ადამიანობას დაკარგავსიყვარული არ იცი ოჯახს არ აფასებ, თუ ასე გააგრძელე არავინ დაგიდგება გვერდში და არც შენი ოჯახი დაგაფასებს.სანდრო, ასე ვერ იქნები სრულყოფილი.ვერ ხედავ, რომ ხელიდან გეცლება ცხოვრება? ჩვენც, მე და ადა იმ ცხოვრების ნაწილნი ვართ რომელიც მალე ხელიდან გამოგეცლება.დრო ჯერ კიდევ გაქვს, ეს ბოლო შანსია 5-დღე გაქვს.5-დღეში თბილისში თუ არ იქნები ჩათვალე, რომ ჩვენ ურთიერთბა დასრულებულია.მოკლედ, არჩევნის გაკეთების დროა, მეყო ამდენი ლოდინი, ტანჯვა, ტირილი და ვაება.აღარ შემილია ადამიანო გამიგე რა, მეც.კარიერა ან ოჯახი..არჩევანი შენზეა....