სი­ნამ­დვი­ლე­ში თქვენ თა­ვად­ვე უშ­ვებთ ყო­ველ­დღი­უ­რად 6 შეც­დო­მას, რო­მე­ლიც ბენ­დი­ე­რე­ბის მო­პო­ვე­ბა­ში ხელს გიშ­ლით. გთა­ვა­ზობთ ქარ­თვე­ლი ას­ტრო­ლო­გის, რა­მაზ გი­გა­უ­რის ახ­სნას:

1. თქვენ დღეს ამაღ­ლე­ბუ­ლი გან­წყო­ბით არ იწყებთ

რო­გორ გან­წყო­ბა­ზე იღ­ვი­ძებთ ხოლ­მე? ხშირ შემ­თხვე­ვა­ში ძა­ლი­ან გე­ზა­რე­ბათ სა­წო­ლი­დან წა­მოდ­გო­მა და სამ­სა­ხურ­ში/სას­წავ­ლე­ბელ­ში წას­ვლა, ან სა­ო­ჯა­ხო საქ­მე­ებ­ში ჩარ­თვა. შე­საძ­ლოა გა­ღი­ზი­ა­ნე­ბუ­ლი იყოთ და ოჯა­ხის წევ­რებს წვრილ­მა­ნებ­ზე ეკა­მა­თე­ბო­დეთ. ეს დიდი შეც­დო­მაა. რო­გორ უნდა მო­იქ­ცეთ? თვა­ლის გა­ხე­ლის­თა­ნა­ვე გა­ი­ღი­მეთ და პო­ზი­ტი­ურ ფიქ­რებ­ზე კონ­ცენ­ტრირ­დით.

"რო­დე­საც მეღ­ვი­ძე­ბა, სა­კუ­თარ თავს წარ­მა­ტე­ბას ვუ­სურ­ვებ ხოლ­მე. დღის ასე და­წყე­ბა ჩემ­თვის ერ­თგვა­რი რი­ტუ­ა­ლი გახ­და. სა­ო­ცა­რია, მაგ­რამ მას შემ­დეგ, რაც ასე და­ვი­წყე ცხოვ­რე­ბა, ყვე­ლა­ფე­რი მო­წეს­რიგ­და, ეტა­პობ­რი­ვად."

2. თქვენ არ მი­მარ­თავთ სურ­ვი­ლე­ბის ვი­ზუ­ა­ლი­ზა­ცი­ას ყო­ველ­დღი­უ­რად

ბო­ლოს რო­დის წარ­მო­იდ­გი­ნეთ, რო­გო­რი ინ­ტე­რი­ე­რია თქვენს ოც­ნე­ბის სახ­ლში? რა ფე­რი­საა თქვენ­თვის ყვე­ლა­ზე სა­სურ­ვე­ლი მან­ქა­ნა და რო­გო­რი სა­ლო­ნი აქვს? იქ­ნებ გო­ნე­ბის თვა­ლით­ და­ი­ნა­ხეთ, რო­გორ ის­ვე­ნებთ ეგ­ზო­ტი­კურ კუნ­ძუ­ლებ­ზე და სვამთ გემ­რი­ელ კოქ­ტე­ილს? ვერ იხ­სე­ნებთ? ძა­ლი­ან ცუდი, იმი­ტომ რომ სურ­ვი­ლე­ბის ვი­ზუ­ა­ლი­ზა­ცია ძა­ლი­ან მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნია. ის გეხ­მა­რე­ბათ რე­ა­ლო­ბად აქ­ცი­ოთ სა­კუ­თა­რი ფიქ­რე­ბი.

რო­გორ ავიხ­დი­ნოთ სურ­ვი­ლე­ბი - სა­ი­დუმ­ლო, ფიქ­რე­ბის მი­ზი­დუ­ლო­ბის ძა­ლის შე­სა­ხებ, რო­მელ­საც სა­უ­კუ­ნე­ე­ბის გან­მავ­ლო­ბა­ში გვი­მა­ლავ­დნენ.

"და­ძი­ნე­ბა და გაღ­ვი­ძე­ბა ადა­მი­ა­ნის მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნი მდგო­მა­რე­ო­ბაა. ამ პრო­ცეს­ში იგი "გარ­და­მა­ვალ" ეტაპ­ზე იმ­ყო­ფე­ბა. და­ძი­ნე­ბი­სას "შე­დის ძი­ლის სამ­ყა­რო­ში", გაღ­ვი­ძე­ბი­სას კი "გა­მო­დის". ძი­ლის ზღურ­ბლზე გა­და­ბი­ჯე­ბა ადა­მი­ან­ში ააქ­ტი­უ­რებს ში­ნა­გან ძა­ლებს, უნა­რებს და რე­სურ­სებს. ასე რომ და­ძი­ნე­ბი­სა და გაღ­ვი­ძე­ბის პრო­ცეს­ში მკა­ფი­ოდ წარ­მო­სა­ხუ­ლი ოც­ნე­ბა, ნატ­ვრა თუ სურ­ვი­ლი მა­ტე­რი­ა­ლი­ზე­ბის დიდ ალ­ბა­თო­ბას შე­ი­ცავს."

3. თქვენ შიშს უფ­ლე­ბას აძ­ლევთ, რომ გა­ი­მარ­ჯვოს

შე­საძ­ლოა, ვერც კი აც­ნო­ბი­ე­რებთ, მაგ­რამ ყო­ველ­დღე ხვდე­ბით სი­ტუ­ა­ცი­ა­ში, რო­მე­ლიც თქვენს ქვეც­ნო­ბი­ერს აფო­რი­ა­ქებს. მნიშ­ვნე­ლო­ბა არ აქვს რისი გე­ში­ნი­ათ: და­ბა­ლი ქუ­ლე­ბის? გა­მოც­და­ში ჩაჭ­რის? გა­სა­უბ­რე­ბის წა­რუ­მა­ტებ­ლად გავ­ლის? ადა­მი­ა­ნე­ბის, რომ­ლე­ბიც უხერ­ხუ­ლი კი­თხვე­ბით კუ­თხე­ში გიმ­წყვდე­ვენ? სამ­სა­ხუ­რის და­კარ­გვის? გე­ში­ნი­ათ მო­ტყუ­ე­ბუ­ლი არ დარ­ჩეთ? არ გი­ღა­ლა­ტონ? ეს გრძნო­ბა ცხოვ­რე­ბას გი­წამ­ლავთ, თავ­და­ჯე­რე­ბუ­ლო­ბას გარ­თმევთ, უკან გხევთ, გა­ი­ძუ­ლებთ შე­იც­ვა­ლოთ და სხვა ადა­მი­ა­ნად იქ­ცეთ.

"მო­ი­შო­რეთ შიში - შე­უბ­რა­ლებ­ლად და ყო­ველ­გვა­რი ყოყ­მა­ნის გა­რე­შე!"

4. არ გას­ცემთ საკ­მა­რი­სი ოდე­ნო­ბის სიყ­ვა­რულს

ყო­ველ­დღი­უ­რო­ბა ისე­თი დამ­ღლე­ლია... უამ­რა­ვი პრობ­ლე­მაა მო­საგ­ვა­რე­ბე­ლი, ვალ­დე­ბუ­ლე­ბე­ბი შე­სას­რუ­ლე­ბე­ლი და თან ყო­ველ­თვის დრო­ში ვიწ­ვით, ან ენერ­გია არ გვყოფ­ნის. სწო­რედ ამი­ტომ, ბევ­რი რამ უყუ­რა­დღე­ბოდ გვრჩე­ბა. მათ შო­რის ყვე­ლა­ზე მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნი სიყ­ვა­რუ­ლია. თქვენ შე­იძ­ლე­ბა ის ადა­მი­ა­ნი ხართ, რო­მე­ლიც სიყ­ვა­რულ­ზე სა­უბ­რობს, გარ­შე­მომ­ყო­ფებს თით­ქოს ეფე­რე­ბა, მაგ­რამ სი­ტყვებს საქ­მით არას­დროს ამ­ტკცი­ებს. ან პი­რი­ქით, გრძნო­ბებს საქ­მე­ში აქ­სოვთ, მაგ­რამ კე­თი­ლი სი­ტყვის თქმა გე­ნა­ნე­ბათ. სა­ჭი­როა მოქ­მე­დე­ბაც და სა­უ­ბა­რი­ცი­მის­თვის, რომ გრძნო­ბე­ბი საკ­მა­რი­სი ოდე­ნო­ბით გას­ცეთ.

"უან­გა­რო სიყ­ვა­რუ­ლი უდი­დე­სი ძა­ლაა და ადა­მი­ა­ნის ცხოვ­რე­ბის შეც­ვლა შე­უძ­ლია. სიყ­ვა­რუ­ლის გა­ცე­მა სამ­ყა­როს გამ­დიდ­რე­ბას ნიშ­ნავს, ამ დროს პი­როვ­ნე­ბა არა მარ­ტო სამ­ყა­როს, სა­კუ­თარ თავ­საც ამ­დიდ­რებს."

5. თქვენ ით­მენთ იმას, რაც არ მოგ­წონთ

ჩვენ ვე­რი­დე­ბით კონ­ფლიქ­ტებს; არ გვინ­და რე­პუ­ტა­ცია გა­ვი­ფუ­ჭოთ; შე­საძ­ლოა, უბ­რა­ლოდ, არ გვქონ­დეს სა­თა­ნა­დო ენერ­გია იმის­თვის, რომ სა­კუ­თა­რი თავი და­ვიც­ვათ; არ ვა­ფიქ­სი­რებთ აზრს, რად­გან ვერ გაგ­ვი­გე­ბენ, ან ვი­ცით, რომ ვე­რა­ფერს შევ­ცვლით, ამი­ტომ ვით­მენთ.... ვით­მენთ... და ამ მოთ­მი­ნე­ბას სა­ზღვა­რი არ უჩანს... განაგრძეთ კითხვა