მსოფლიო ისრაელი-პალესტინის კონფლიქტის შესახებ - ვის ეკუთვნის მიწა? 2020, 2 იანვარი, 11:33  გინდ დაიჯერეთ, გინდ არა, კაცობრიობის არსებობა ათასობით წელს ითვლის აბრაამამდე (ებრაელების წმინდა მამამთავარი), რომელიც ძვ.წ 1800 წელს სამხრეთ შუმერში დაიბადა. მანამ და ცოტა მერეც, სანამ ის დაიბადებოდა, დასავლეთისთვის პალესტინად ცნობილი რეგიონი დაუსახლებელი სრულებით არ ყოფილა. იგი უკვე იყო სახლი სხვადასხვა ხალხებისთვის - ნაწილობრივ სემიტებისა და ნაწილობრივ არიელებისათვის.
ისრაელი- ჩვენ გარშემო უამრავი დეზინფორმაცია ვრცელდება მის შესახებ და ადამიანები ხშირად ვერ აცნობიერებენ, რომ მათ ასულელებენ. უამრავ ადამიანს სჯერა იმ მითის, რომ ებრაელები პირველი ხალხი იყო, ვინც დასახლდა იმ არეალში, რომელიც ახლა ისრაელად იწოდება, მუსლიმები კი აქ მოგვიანებით მოვიდნენ და სცადეს მათთვის „სამშობლო“ წაერთმიათ. რა გასაოცარი ზღაპარია! სიმართლე რომ ითქვას, მთელი ახლო აღმოსავლეთი მინიმუმ 5 ათასი წელი იყო ოკუპირებული, (შეიძლება ბევრად მეტიც) სემიტურად -არაბულად ან ებრაულად მოსაუბრე ხალხების ნაირსახეობათა მიერ. ნებისმიერს, ვისაც სრული სურათის დანახვა სურს, შეუძლია წაიკითხოს ძველი აღთქმა - ისტორიები იეშუას, იერიქონის კედლებისა და პალესტინის შესახებ... რა თქმა უნდა, ყოველივე ეს „ისრაელური“ ხედვით არის დაწერილი, თუმცა ძველი აღთქმა „ისტორიული რომანის“ კონტექსტში არც თუ ისე უხეიროა. თუ გენეზისის ნარატივით მივსჯელებთ, აბრაამი ოჯახს, მსახურებსა და მიმდევრებს წარუძღვა დასავლეთისკენ, ქანაანში, იქ, სადაც ახლა ისრაელი დგას. ის ჩავიდა როგორც მგზავრი და (ებრაელებს თუ დავემოწმებით) რაღაც აუხსნელი მიზეზების გამო, ღმერთმა გადაწყვიტა, რომ მთელი ტერიტორია აბრაამისთვის ებოძებინა და არა ადგილობრივი მცხოვრებლებისთვის. თორა, როგორც სარწმუნოა, ებრაელება ძვ.წ VI-V საუკუნეში დაწერეს, ზუსტად იმ მიზნით, რომ რეგიონზე აშკარა პრეტენზია ჰქონოდათ. ამგვარად, ებრაელებს საკუთრების არანაირი სპეციალური რელიგიური ტიტული არ გააჩნიათ. ებრაელები დროგამოშვებით, მერყევად, არარეგულარულად ცხოვრობდნენ ძველი წელთაღრიცხვის მეორე ათასწლეულიდან. თუ აბრაამს ებრაელად ჩავთვლით და დავუშვებთ, რომ ის რეალური ისტორიული ფიგურა იყო და არა ფანტაზიის ნაყოფი, მაშინ გამოდის, რომ მან იქ იმოგზაურა და იცხოვრა. მაგრამ, შემდეგ მიატოვა „თავისი“ მიწა სწორედ მაშინ, როდესაც ქანაანში გვალვამ და შიმშილმა დაისადგურა, როდესაც იქ სიტუაცია გართულდა. მას შემდეგ, რაც მოსე ებრაელებს ეგვიპტიდან გაუძღვა, აღმოაჩინა, რომ პალესტინა ოკუპირებული იყო. მოსემ გადაწყვიტა, რომ პალესტინის მიწა ებრაელებისთვის ძღვნად წაერთვა და ადგილობრივი მოსახლეობა გენოციდისთვის გაეწირა. ეს იყო პირველი შემთხვევა, როდესაც ებრაელებმა მიწა კუთვნილ, ჭეშმარიტ მფლობელებს სამხედრო ძალების დახმარებით წაართვეს. როგორც კი მიწის „მეპატრონეები“ გახდნენ, სახელი შეუცვალეს და იუდეა დაარქვეს. უნდა აღვნიშნოთ, რომ მნიშვნელოვანი სხვაობაა ლინგვისტურ და რელიგიურ ჯგუფებს შორის. ლინგვისტურად, როგორც უკვე ვახსენე, ებრაელები და არაბები სემიტური კულტურის უზამაზარი დომხალის ნაწილს შეადგენენ, რომლებიც უგზოუკლოდ და უმისამართოდ დახეტიალობდნენ ახლო აღმოსავლეთში. როდესაც ომანის უდაბნოს ვესტუმრე, ალაგ-ალაგ ძველი ნასახლების ნანგრევებს წავაწყდი, ზოგი ქვის ხანით თარიღდებოდა, ზოგიერთი უფრო მოგვიანებით, დანარჩენი კი გამოუმწვარი აგურის არქიტექტურის საბოლოო ეტაპზე მეტყველებდა (მანამ, სანამ დღევანდელი მახინჯი, ბლოკებით ნაგები სახლების კულტურა განვითარდებოდა). რელიგიურ ჭრილში რომ განვიხილოთ (მხედველობაში მივიღოთ მუჰამედის, ისლამის დამაარსებლის დაბადება), მართალია, რომ ებრაელები იერუსალიმში მუსლიმებამდე სახლობდნენ. თუმცა არ უნდა ავურიოთ ეს ორი საკითხი - ლინგვისტური ჯგუფები რელიგიური ჯგუფების წინააღდეგ. ნუთუ ვინმეს შეუძლია წარმოიდგინოს, რომ იერუსალიმი სრულიად დაუსახლებელი იყო მანამ, სანამ ებრაელები მას წმინდა მიწად გამოაცხადებდნენ? ვინ უფრო მჭიდროდ არის დაკავშირებული ტერიტორიის თავდაპირველ მცხოვრებლებთან? სემიტური ტომები, რომლებიც იქ დასახლდნენ და არასდროს წასულან, არ აქვს მნიშვნელობა მოექცნენ ისინი ისლამზე ხანგრძლივი ისტორიის რომელიმე ეპოქაში თუ არა? თუ სემიტური ჯგუფები, რომელთაც მოიშველიეს იუდაიზმი და ათობით საუკუნის განმავლობაში მიგრირებდნენ იქედან, გზადაგზად გენების ნახევარს კი ევროპელებისა და ცენტრალური აზიელებისაგან იღებდნენ? მგონი, პასუხი აშკარაა. როგორც ზემოთ უკვე ვთქვი, ებრაული და არაბული ენები მჭიდრო კავშირშია ერთმანეთთან. ერთ-ერთ მათგანზე მოსაუბრე დიდი ალბათობით მეორესაც გაიგებს. თუმცა, მთელ ამ საყოველთაო დაბნეულობას განაპირობებს ზემოთ მოხსენიებული რელიგიური მითები, რომელთა პროპაგანდისთვის მათი შემოქმედნი საუკუნეებია არ იშურებენ ძალისხმევას. აქვე დავამატოთ, რომ ებრაელების მხრიდან ისრაელზე გამოხატულ პრეტენზიების ადეკვატურობას ასუსტებს ფაქტი, რომ ებრაელებმა ეს მიწა 2000 წელზე დიდი ხნით მიატოვეს და იქ მხოლოდ მეორე მსოფლიო ომის შემდეგ დაბრუნდნენ. ძალადობრივი პროგრამის დახმარებით, მათ ზედმიწევნით მოახერხეს, რომ დაეშინებინათ ბრიტანეთი და მისთვის ამ მიწის დაპყრობა ეიძულებინათ. - ო, ჯანდაბა! რაც ახლა ვთქვი ხომ ამ პერიოდის საყოველთაო აღქმას ეწინააღმდეგება! ისრაელი ებრაელებს კი არ „ებოძათ, “ მათ ის 1940-იან წლებში ტყვიებისა და ბომბების ძალით დაიპყრეს. უზარმაზარ ისტორიულ სურათში ებრაელების ურთიერთობა პალესტინასთან მოხეტიალეთა წესს ჰგავს. შედიან, აძევებენ სხვებს, რომლებიც უკვე იქ არიან, ძირითადად ძალისმიერად. ჭამენ და მუსრს ავლებენ ადგილობრივ მოსავალს, შემდეგ კი, როცა სხვა ადგილი მეტად მიმზიდველად მოეჩვენებათ, იქაურობას ტოვებენ და ინაცვლებენ. ალბათ, მათი „მოხეტიალეებად“ მოხსენიება მეტისმეტი დიდსულოვნებაა. მგონი, პარაზიტი ჯობს  541 4-ს მოსწონს |
  |
Intermedia.ge © 2011-2024 წელი
საავტორო უფლებები დაცულია
 |
და ამინ, კანონგარეშე, ამინ...
ესეც ქართული კაზუისტიკა - ჯერ ახალი წელი, მერე კი შობის დღესასწაული, მაგრები ვართ რა??? :)
ერთიც უნდა აღვნიშნო, ისტორიულ ოქროს ხანის დროს, ჩვენი წინაპრებიც ებრაელებივით რომ მოქცეულიყვნენ, შესაძლოა ახლა აღარ გვქონოდა არამარტო გარეჯის, შიდა ქართლისა და სამურზაყანოს პრობლემები, არამედ მეტიც - კასპიის ზღვის აღმოსავლეთ სანაპიროსა და მთლიანი ანატოლიის ზეგანზეც გამოგვეთქვა პრეტენზიები:)
ისრაელის ყოფილ პრემიერ-მინისტრ არიელ შარონს კოფტების (ქრისტიანი არაბები) დასახლებების მიწასთან გასწორების გამო შეარქვეს მეტსახელად "ბულდოზერი".