კანონიერი ქურდი ჯაბა იოსელიანი (დუბა ან ჯაბა) - ძველი ფორმაციის ქურდების ყველაზე ნათელი წარმომადგენელი, რომელიც სტალინის წლებშიც კი აჯანყდა საბჭოთა რეჟიმის წინააღმდეგ და საუკუნის თითქმის მეოთხედი გაატარა გისოსებს მიღმა. ჯაბამ მოახერხა გამხდარიყო გავლენიანი კრიმინალური ავტორიტეტი, მეცნიერებათა დოქტორი და 90-იანი წლების დასაწყისში შევიდა საქართველოს ისტორიაში, როგორც იმ დროის ერთ-ერთი ყველაზე გამორჩეული პოლიტიკოსი ...

ლეგენდარული ქურდის, ჯაბა იოსელიანის დაბადების ადგილი, რომელიც კრიმინალურ წრეებში ცნობილია როგორც დუბა ან ჯაბა, არის ხაშურის რაიონი. სვანური ოჯახი (ქართული ეროვნება), რომელშიც ჯაბა დაიბადა 1926 წლის 10 ივლისს, მეგობრული იყო: დედამისი მასწავლებლად მუშაობდა ადგილობრივ სკოლაში, ხოლო მამამისი, რომელმაც განათლება საზღვარგარეთ მიიღო, რკინიგზაზე მუშაობდა. მშობლები სათითაოდ გარდაიცვალნენ ჯაბას ბავშვობაში.

ობოლის ცხოვრება არ იყო ტკბილი, საჭირო იყო საარსებო საშუალების ძებნა და ძალიან მალე მან დაიწყო მოპარვა. თავიდან ჯაბა იპარავდა საფულეებს, რომ გადარჩენილიყო, მაგრამ სწრაფად გააცნობიერა, რომ ქურდობის უნარი სწრაფად ამაღლებს სანდოობას ქუჩის ბიჭებს შორის, რომელთა შორის ის ტრიალებდა. უფრო მეტიც, ის არა მარტო ჯიბის ქურდი იყო, არამედ ყაჩაღიც: ჯაბა უყოყმანოდ ადებდა დანას ყელზე შეშინებულ მსხვერპლს, რათა, მათ ნებით მიეცათ ფული.

პირველად, სამართალდამცველებმა ჯაბა დაიჭირეს 1943 წელს, ომის დროს. ყაჩაღობისთვის სასამართლომ 17 წლის ბიჭი 5 წლით გაგზავნა ციხეში. ნახევარი საუკუნის შემდეგ, ინტერვიუში, ჯაბა იტყვის, რომ ის შეგნებულად არ იმალებოდა დეტექტივებისგან, რათა ციხეში მოხვედრილიყო და თანატოლებს შორის თავისი ავტორიტეტი არნახულ სიმაღლეზე აეწია.

”ეს ძალიან რთული ისტორიაა, მოკლედ, ახალგაზრდობაში სხვა გზა არ არსებობდა: ციხე ან კომკავშირი, კომკავშირს ორგანულად ვერ შევუერთდი, დავინახე, რომ ჩემი თანატოლები, ყველა ნაგავი კომკავშირში შევიდნენ. მე ეს არ შემეძლო და მეტი გზა აღარ იყო. შეუძლებელი იყო მონასტერში წასვლაც კი, რადგან მონასტრები არ იყო. სად უნდა წავსულიყავი? აქ იყო ქუჩა-რომანტიკა. საჭირო იყო [ჩემთვის] ყურების აწევა, ხოლო მათ მომცეს ხუთი წელი. იქიდან წამოვედი უკვე ხელიდან წასული.

ციხეში ყოფნისას, სანამ დანარჩენი მსჯავრდებულები თამაშობდნენ კარტს და არკვევდნენ, ვინ უფრო მაგარია, ახალგაზრდა პატიმარმა როგორღაც მოახერხა სახელმძღვანელოების შოვნა და მიიღო თვითგანათლება.

იოსელიანმა როცა დაასრულა თავისი ხუთწლიანი ვადა და გაათავისუფლეს, მან სწრაფად აიღო თავისი კონტაქტებით ყალბი დოკუმენტები და საშუალო სკოლის დამთავრების ყალბი მოწმობა. აქვე უნდა აღინიშნოს: მომავალ კრიმინალურ ავტორიტეტს ნამდვილად არაჩვეულებრივი გონება ჰქონდა. ყოფილი მსჯავრდებული ოცნებობდა გამხდარიყო აღმოსავლეთმცოდნე, წავიდა ლენინგრადში და იქ ჩაირიცხა პუშკინის უნივერსიტეტში დოკუმენტების გარეშე.

სტუდენტმა ჯაბამ სწრაფად მოიპოვა პედაგოგების სიყვარული: მან სესიები მშვენივრად ჩააბარა. მას ადვილად შეეძლო დისკუსიებში ჩართულიყო სხვადასხვა თემებზე. მაგრამ უნივერსიტეტის, ისევე როგორც სკოლის დამთავრება არ ეწერა ნიჭიერ სტუდენტს, 1951 წელს ჯაბა ჩხუბში მოხვდა და ერთი წლით ჩასვეს ხულიგნობისთვის. გარდა ამისა, უნივერსიტეტმა შეიტყო სტუდენტის ყალბი დოკუმენტების შესახებ და იგი მაშინვე გარიცხეს.

ჯაბამ მეორე ვადა მოიხადა ცნობილ "ჯვრების ციხეში." მან მძიმე პირობებშიც კი მოახერხა თავისი თავისუფლებისმოყვარე ხასიათის ჩვენება. 1951 წლის 21 დეკემბერს ლენინგრადმა პომპეზურად აღნიშნა იოსებ სტალინის დაბადების დღე. ჯაბას სტალინი, საერთო სამშობლოს მიუხედავად, მთელი გულით სძულდა. ძალიან განიცდიდა საზეიმო მსვლელობას, ხმაურს, რომლის ხმა მის საკანშიც შემოდიოდა. შუაღამისას პატიმარი ფანჯრიდან გადაეკიდა, რამდენადაც ამის საშუალება ქონდა და დაიძახა მთელი ხმით: „ძირს ფეხსაცმლის მწმენდავი!“ (სტალინის ერთ-ერთი მეტსახელი მისი მსგავსების გამო ქუჩის ფეხსაცმლის მწმენდავებთან, რომლებიც საბჭოთა ლიდერის მსგავსად ატარებდნენ დიდ ულვაშს).

კამერაში მაშინვე შეიჭრნენ ციხის დარაჯები და ჯაბა სასტიკად სცემეს. ამისთვის პატიმარმა მიიღო 20-დღიანი სასჯელი, მაგრამ, ავტორიტეტი თავის მოგონებებში საერთოდ არ ნანობს თავის ქმედებას და ზოგჯერ მზადაა, გაიმეოროს იგი. ჯაბა ყველაზე მეტად აფასებდა შინაგან თავისუფლებას.

ჯაბა გათავისუფლების შემდეგ მაშინვე მოხვდა ბანდიტებში. მან საშინელი შეცდომა დაუშვა: მიაყენა სასიკვდილო ჭრილობები თავის ერთ-ერთ მსხვერპლს და პოლიციამ დააკავა. დანაშაულის სიმძიმისა და მდიდარი კრიმინალური წარსულის გათვალისწინებით, სასამართლომ ჯაბას მიუსაჯა 1956 წელს 25 წელი.

1960 წელს, ციხეში მყოფი კრიმინალი, რომელიც უკვე იხდიდა თავის სასჯელს, კვლავ მოხვდა სასაამართლოზე სსრ სისხლის სამართლის კოდექსის 74-ე მუხლის მიხედვით ("მოქალაქეთა თანაბარი უფლებების დარღვევა რასის, ეროვნების ან რელიგიისადმი დამოკიდებულების საფუძველზე)" კონკრეტულად რა დააშავა მეამბოხე მსჯავრდებულმა, არ არის ცნობილი, მაგრამ მან კვლავ მიიღო უზარმაზარი სასჯელი, 21 წლიანი პატიმრობა. საბედნიეროდ, მსჯავრდებულის 25 წლიანი ვადა, საბჭოთა სამართლის წესების თანახმად აღარ გახანგრძლივდა.

გისოსებს მიღმა, ჯაბამ სწრაფად გამოიჩინა თავისი ტემპერამენტი, სერიოზულად სცემა კანონიერ ქურდს, რომელიც თავის თავს საკნის უფროსად მიიჩნევდა და ახლის დამცირებას ცდილობდა. ამ მოქმედებით, გამარჯვებულმა დიდი პატივისცემა მოიპოვა სხვა პატიმრებს შორის.

ავტორიტეტის მოპოვების შემდეგ, მსჯავრდებული კვლავ ეწეოდა თვითგანათლებას, თავისი ნაწერები გააერთიანა პატარა მოთხრობებში. ჯაბას საკანში მჯდომმა ერთ-ერთმა პირმა განთავისუფლების შემდეგ მისი ნამუშევრები საბჭოთა კავშირის ერთ-ერთ გამომცემლობაში მიიტანა, სადაც დიდი მოწონება დაიმსახურა. ისინი შეთანხმდნენ, რომ მოთხრობები დაებეჭდათ. ამის წყალობით, ჯაბას ცხოვრებაში კიდევ ერთი მკვეთრი შემობრუნება მოხდა - ქართველი ხელოვანები დაინტერესდნენ მისით, მათზე დიდი შთაბეჭდილება მოახდინა მწერალ-პატიმარის ნიჭმა.

ქართველმა კულტურის მოღვაწეებმა სსრ კავშირის ხელმძღვანელობას მიმართეს ჯაბას შეწყალების თხოვნით. ისინი თავდებში დაუდგნენ, რომ თავისუფლების შემდეგ ის არ დაუბრუნდებოდა ძველ გზას. მათი თხოვნა დააკმაყოფილეს. 1965 წელს 39 წლის ჯაბა ციხიდან გაათავისუფლეს, მან ვადის ნახევარიც კი არ მოიხადა. სხვათა შორის, მან ციხე დატოვა უკვე კანონიერი ქურდის ტიტულით. მაგრამ ზუსტად როგორ მიიღო ყოფილმა მსჯავრდებულმა ქურდის გვირგვინი და ვინ გახდა მისი ნათლია, საიდუმლოდ დარჩა.

ლენინგრადში ცხოვრების მერე, ჯაბამ გადაწყვიტა საქართველოში დაბრუნებულიყო და ატესტატი აეღო საღამოს სკოლაში, რათა თავისი განათლება დაეკანონებინა. ზრდასრულმა სტუდენტმა რამდენიმე წელიწადში შეძლო მთელი სასწავლო გეგმის დაძლევა და უკვე ამ საბუთით, საშუალო განათლებით წავიდა თბილისის თეატრალურ ინსტიტუტში.

ამასთან, კანონიერმა ქურდმა გადაწყვიტა, რომ არ შემოფარგლულიყო უბრალო უმაღლესი განათლებით და სწავლა განაგრძო ასპირანტურაში . ჯაბამ შეძლო საკანდიდატო დისერტაციის, შემდეგ კი სადოქტორო დისერტაციის დაცვა თემაზე: "ქართული თეატრის კომედიური ნიღბები". ამის შემდეგ, ავტორიტემა დაიწყო თბილისის თეატრალურ ინსტიტუტში თეატრმცოდნედ მუშაობა.

ჯაბა პერიოდულად წერდა საინტერსო პიესებს, რომელთაგანაც ექვსი წარმატებით გავიდა თბილისის თეატრების სცენაზე. თვით ავტორიტეტი, როგორც გამორჩეული პიროვნება, გახდა ცნობილი ქართველი მწერლის, ნოდარ დუმბაძის რომანის "თეთრი ბაირაღების" მთავარი პროტოტიპი.

საქართველოში ვრცელდებოდა ჭორები, რომ ჯაბამ უარი არ თქვა ქურდული ცხოვრების წესზე და ზოგჯერ, საფულეებსაც აცლიდა ხალხს. რა თქმა უნდა, დაზარალებულები რესპექტაბელურად ჩაცმულ ადამიანზე არ ეჭვობდნენ, ხოლო ქურდობის დროს ჯაბა-თეატრალის ხელი ჯიბეში არავის დაუჭერია.

არვისთვის საიდუმლო არ იყო, რომ 70-იან წლებში ჯაბა იყენებდა თავის ძველ დანაშაულებრივ კავშირებს და მფარველობდა ხილისა და ბოსტნეულის უკანონო მიწოდებას საცალო მაღაზიებში მთელ საბჭოთა კავშირში. ამის წყალობით, ავტორიტეტი ფულის ნაკლებობას არ განიცდიდა.

აი, რას ამბობს ჯაბაზე დამოუკიდებელი ექსპერტი, პოლიციის გადამდგარი პოლკოვნიკი ანატოლი ჟოგლო: ”მან ძირითადად სამი ცხოვრებით იცხოვრა. პირველი არის ქურდული ცხოვრება. მეორე არის მეცნიერებათა დოქტორის, მეცნიერის, ხოლო, ბოლო წლებში ის პოლიტიკაში იყო. იგი გახდა ერთ-ერთი წამყვანი პოლიტიკოსი საქართველოში."

ვინ იცის, რა სიმაღლეებს მიაღწევდა ჯაბა-მეცნიერი და ჯაბა-თეატრალი, რომ არა პერესტროიკა სსრკ-ში. ავტორიტემა გააცნობიერა, რომ კავშირში გლობალური ცვლილებები ხდება, სადაც გრეხებს ვერ გამოიყენებდა. ამიტომ, ჯაბამ დატოვა სამსახური და წავიდა პოლიტიკაში. მან შექმნა სამხედრო საზოგადოებრივ-პოლიტიკური ორგანიზაცია, სახელწოდებით „მხედრიონი".

"მხედრიონელთა"უმეტესობა აშკარად არ იყო კეთილშობილური სისხლის: ორგანიზაციის ხერხემალს შეადგენდა ყოფილი მსჯავრდებული, ნარკომანები და ქუჩიდან მოყვანილი ხალხი. ასეთი პერსონალით მხედრიონი შემდეგ აღმოჩნდა სკანდალების ცენტრში: მის წევრებს ბრალი ედებოდათ მშვიდობიანი მოქალაქეების ქურდობაში. 1992-1993 წლების ქართულ-აფხაზური კონფლიქტის დროს სწორედ მხედრიონელებს მოიხსენებენ, როგორც ყველაზე ცნობილ და დაუნდობელ ავაზაკებს.

მხედრიონის წევრი ქუჩაში თუ მოდიოდა, შორიდანვე შესამჩნევი იყო. მათი უმეტესობა, ვინც ამ ორგანიზაციის წევრი იყო, სპორტულ გამორჩეულ სათვალეებს ატარებდა. ფორმის მიხედვით, ისინი წააგავდნენ სილვესტერ სტალონესს გმირს ფილმიდან "რემბო". გარდა ამისა, თითოეული მხედრიონის აღჭურვილობის სავალდებულო ატრიბუტი იყო გულსაკიდი, რომლის ერთ მხარეს ამშვენებდა გიორგი წმინდა გამარჯვებულის გამოსახულება, ხოლო, მეორეს- მფლობელის სისხლის ჯგუფი. მხედრიონში ყველას დადებული ჰქონდა ერთი ფიცი - დაიცვას ქართული მიწა და მისი ხალხი.

ვისგან უნდა ყოფილიყო დაცული საქართველო, ამას უყვებოდათ მათი ლიდერი ჯაბა იოსელიანი. 90-იანი წლების დასაწყისში მისი მთავარი მტერი იყო ზვიად გამსახურდია, რომელიც 1990 წელს ხელმძღვანელობდა საქართველოს ხელისუფლების უმაღლეს ორგანოს - უზენაეს საბჭოს. ამასთან, უნდა აღინიშნოს, რომ ეს სიძულვილი ორმხრივი იყო: გამსახურდია დაელოდა თავის დროს, როდესაც 1991 წელს ჯაბა და მისი მებრძოლები ცდილობდნენ თბილისში შესვლას. მხედრიონის ლიდერი შეიპყრო სამთავრობო ჯარებმა. მისი დაპატიმრების ოფიციალური მიზეზი ხულიგნობის ბრალდება იყო - სავარაუდოდ, ერთ-ერთ მიტინგზე, ჯაბამ შეურაცხყოფა მიაყენა ორ ქალს. ასე რომ, კანონიერი ქურდი ისევ ციხეში მოხვდა.

ჯაბამ 10 თვე გაატარა იზოლირებულ კამერაში - მაგრამ ის არ დაეცა სულით. ამ პერიოდში დაწერა თავისი ყველაზე ცნობილი მოთხრობა - "ლიმონათის ქვეყანა", რომელიც გარკვეულწილად ავტობიოგრაფიული გახლდათ. გამსახურდიამ, რომელმაც თავისი მტერი წინასწარი დაკავების ცენტრში გაუშვა, ვერ გაითვალისწინა, თუ როგორი ერთგულები იყვნენ მხედრიონელები თავიანთი წინამძღვრის. 1991 წელს საქართველოს პირველი პრეზიდენტი გახდა გამსახურდია, რომელიც ხალხის ნდობით იყო აღჭურვილი. მან გადაწყვიტა ეროვნული გვარდიის დათხოვნა, რითაც დიდი შეცდომა დაუშვა. მხედრიონის წევრებმა მაშინვე თავიანთ რიგებში შეიყვანეს დათხოვილი მეომრები და გაცილებით ძლიერი გახდნენ.

იგრძნო რა ეს ძალაუფლება, ჯაბამ დავალება მისცა თავისი მებრძოლებს და მათ გადატრიალება მოახდინეს, დაამარცხეს გამსახურდია და გაათავისუფლეს თავიანთი ლიდერი. სხვათა შორის, ჯაბას მიერ დაწერილი ხელნაწერი „ლიმონათის ქვეყანა“ გადარჩა სასწაულით - რევოლუციის დროს, საკანი, სადაც კანონიერი ქურდი იჯდა, დაიწვა.

ჯაბას ავტორიტეტი საქართველოში ძალიან გაიზარდა. 1991-1992 წლებში იგი სათავეში ჩაუდგა სამხედრო საბჭოს, ამასთან, არ აჩვენებდა მტრის მიმართ დიდ სიძულვილს. ერთადერთზე, ვისზეც კანონიერმა ქურდმა გასცა ბრძანება, დაეხვრიტათ, იყვნენ ღორები. ცხოველები დარბოდნენ ბრძოლის ველზე (ზოგის აზრით, შეჯახება მოხდა ქართულ-აფხაზური კონფლიქტის დროს) და შემდეგ დაიწყეს ღორების შეწვა და ჭამა.

ჯაბას ფაქტობრივი პროტეჟე იყო ედუარდ შევარდნაძე, რომელიც ავტორიტეტის მხარდაჭერით, პირველად გახდა ხელმძღვანელი, ხოლო 1995 წელს - საქართველოს მეორე პრეზიდენტი. ჯაბა მხოლოდ მას არ უწყობდა ხელს: შევარდნაძის უფლებამოსილების გამოყენებით მან მოიპოვა დეპუტატის მანდატი და გადაიქცა საქართველოს ნაცრისფერ კარდინალად, პრაქტიკულად მართავდა ქვეყანას 1992 წლიდან 1995 წლამდე. ამასთან, თავად შევარდნაძეს განსაკუთრებით არ მოეწონა ეს ვითარება: ჯაბასთან უკმაყოფილების გამო, როცა ქვეყნის პრეზიდენტი გახდა, მან საკუთარი პოლიტიკის გატარება დაიწყო.

სამართლიანობისთვის, თანამედროვეები აღნიშნავდნენ, რომ სიმართლე იყო ყოფილი სსრკ საგარეო საქმეთა მინისტრის, "პოლიტიკური მელას" შევარდნაძის მხარეს. მთელი თავისი ღირსშესანიშნავი გონების მიუხედავად, ჯაბას წარმოდგენა არ ჰქონდა საგარეო და საშინაო პოლიტიკის წესების და პრობლემების შესახებ. იგი ცდილობდა თავისი ქურდული ცნებების შეტანას საქართველოს პოლიტიკურ ცხოვრებაში გარკვეულწილი რომატიზმით. 1995 წელს კანონიერი ქურდი გამოემშვიდობა დეპუტატის უფლებამოსილებას და სხვა ხალხის არჩეულებს განუცხადა: ”ხალხი არ გვაპატიებს დაუდევრობას. თუ ისინი ჩვენს დაპატიმრებას მოახდენენ, ჩემი ადგილი ფანჯარასთან იქნება, თქვენი კი პარაშასთან მოგიწევთ ძილი. შეგიძლიათ ამაზე ინერვიულოთ. ”

ამ მთავრობასთან ჯაბას დაპირისპირება ცუდად დასრულდა: შევარდნაძემ გასცა ბრძანება იოსელიანის დაკავებაზე, ამ უკანასკნელს ადანაშაულებდა მასზე თავდასხმის მცდელობაში. ამასთან, პრეზიდენტმა გაითვალისწინა თავისი წინამორბედის შეცდომა, მან მხედრიონი კანონგარეშედ გამოაცხადა და მისი წევრების განიარაღება ბრძანა.

ასე რომ, ჯაბა კიდევ ერთხელ ჩაჯდა ციხეში- ახლა 11 წლით, მაგრამ შევარდნაძემ შეიწყალა იგი ორი წლის შემდეგ. ავტორიტეტმა პრეზიდენტის პატიება პატივისცემით მიიღო და შეეცადა საქართველოს ხელისუფლება ორი მილიონი დოლარით დაეტოვებინა. კანონიერი ქურდი ამბობდა, რომ არ აპირებდა პოლიტიკაში დაბრუნებას და რომ სურდა ფულის დაეხარჯა "სადმე კანარის კუნძულებზე და იქ წიგნები წაეკითხა". ამ ეტაპზე ჯაბას ციხეში გატარებული ჰქონდა 24 წელი.

ავტორიტეტმა მაინც სცადა დაბრუნება დიდ პოლიტიკაში, მან საქართველოს პარლამენტში სცადა შესვლა, მაგრამ განიცადა გამანადგურებელი დამარცხება. მას ერთეულებმა მისცეს ხმა - ძალაუფლების გზა მისთვის დაიხურა.

ამის მერე იგი წარმატებით დაუბრუნდა თავის ლიტერატურულ ნაწარმოებს. 2002 წელს მოსკოვში ჩაატარა პრეზენტაცია, სადაც მან წარმოადგინა თავისი "ლიმონათის ქვეყანა", რომელიც საბოლოოდ თარგმნა რუსულად.

კანონიერი ქურდის სიცოცხლე 2003 წლის გაზაფხულზე შეწყდა. 26 თებერვლის საღამოს, 77 წლის ჯაბა, მოულოდნელად ავად გახდა. ოჯახის წევრების მიერ გამოძახებულმა სასწრაფო დახმარებამ ავტორიტეტი მიიყვანა თბილისის რესპუბლიკურ საავადმყოფოში, სადაც ექიმებმა ინსულტის დიაგნოზი დასვეს. სერიოზულ მდგომარეობაში მყოფ პაციენტს ჩაუტარდა ნეიროქირურგიული ოპერაცია და ინტენსიური თერაპია. ერთი კვირის განმავლობაში, საქართველოს საუკეთესო ექიმები იბრძოდნენ ჯაბას სიცოცხლისთვის, მაგრამ ვერ გადაარჩინეს - 4 მარტს იგი გარდაიცვალა ცნობიერების აღდგენის გარეშე.

ჯაბამ თავისი ბოლო თავშესაფარი იპოვა თბილისის ცნობილ ნეკროპოლისში - დიდუბის პანთეონში.მის დაკრძალვაზე ჩამოვიდნენ როგორც კრიმინალური ავტორიტეტები, ასევე, ცნობილი კულტურული მოღვაწეები. ეს გასაგებია, იმის გათვალისწინებით, თუ რამდენად მრავალფეროვანი ცხოვრება ჰქონდა გავლილი გარდაცვლილს.

”დაე ეს იყოს არამოკრძალებით ნათქვამი, მაგრამ მაინც ვიტყვი: მე არ ვიყავი მხოლოდ მთავარი, არამედ ვიყავი ძალიან დიდი ავტორიტეტი. ამ სამყაროში, ამაზე მაღალი წერტილი არ არის, ვერაფერი მიიღწევა უფრო ზემოთ. ჩემნაირი კანონიერი ქურდი 15-20 ადამიანზე მეტი არ ყოფილა საბჭოთა კავშირში. ამ სამყაროს დატოვება რთული იყო; წესიერად წასვლა კიდევ უფრო რთული. მე შემეძლო იქ განუსაზღვრელი დროით მეცხოვრა ტკივილის გარეშე. მე შემეძლო არ მემუშავა და ბედნიერად მეცხოვრა, შემეძლო სარგებლის მოპოვება, მაგრამ მე წამოვედი ჩემი დიდების მწვერვალიდან. “- ამბობდა ჯაბა იოსელიანი.

ჯაბა იოსელიანის საფლავი ორჯერ დაარბიეს, პირველად 2012 წელს, მეორედ - არც ისე დიდი ხნის წინ, 2017 წლის ივლისში. საფლავის ქვაზე იყო წარწერა "გადამასვენეთ". თუმცა, თავად საფლავი არ დაზიანებულა და სასაფლაოს თანამშრომლებმა სწრაფად წაშალეს წარწერა.