ვალკირია_დაბალ დონიან ღვთაებად ითვლებოდა ძველსკანდინავიურ მითოლოგიაში.სახელი "ვალკირია" არის ძველისლანდიური სიტყვა "valkyrja"ქართულად"მკვდართა ამომრჩევი", იგი ითვლებოდა ძველისკანდივავიური ღვთაების "ოდინის"მსახურად, იგი პასუხის მგებელი იყო ძალადობით მოკლული მეომრების სულებისა.მამაცი მეომარი, რომელიც დაეცემოდა ბრძოლის ველზე ღმერთი "ოდინი" მის სულს ირჩევდა რის შემდეგ "ვალკირია"აკითხავდა მის სულს და "ვალჰალაში" ანუ ოდინის "პალატებში", ეს ზეციურ სამეფოდ ითვლებოდა. ყველა მეომარი, რომელიც ღმერთი "ოდინის" რჩეული ხდებოდა მასთან უნდა ყოფილიყო დედამიწის ბოლო დღემდე, როდესაც საბოლოო ბრძოლა მოუწევდათ.თავიდან "ვალკირიას" გამოსახავდნენ როგორც ლამაზ დიდგვაროვნულ ქალად, რომელსაც ხელთ მახვილი ეპყრო, რომელიც ცხენზე ამხედრებული ჯირითობდა ბრძოლის ველზე და დიდი მისია ჰქონდა მას უნდა აერჩია ვინ გაიმარჯვებდა და ვინ დამარცხდებოდა."დემნირის გამოსვლებში" გვაძლევენ სიას ცამეტ "ვალკირიელზე" რამოდენიმე სახელის გადათარგმნა მოხდა აი რა ერქვათ მათ:ხილდ (ბრძოლა), ხერფიუტური(მეომართა გზა), ხლეეკ(ბრძოლის ხმა), ტრუდ(ძალა), ხრისტ(ბრწყინვალე), მისტ(ბურუსიანი), კიდევ სკეგელდი, სკეგულ, გელ(გერი), გეირხედი, რანდგრიდ, რადგრიდი და რეგილეიდი.აგრეთვე ათასობით "ვალკირიელის"სახელია მოხსენიებული ისლანდიურ "ხალხურ სიმღერებში", ერთ ერთი მადგანია "დერუდა" ანუ "სიკვდილის სიმღერა, "რომელიც შესრულებული იყო კლონტარფში (1014წ) ირლანდიურ ძმებსა და სკანდინავიელ ვიკინგების ბრძოლის წინ.დროთა განმავლობაში "ვალკირიები" და ხალხური სიმღერები მათზე გამრავლდა, ამ სიმღერებში ნათქვამი იყო რომ ძალზედ ლამაზები იყვნენ, მაგრამ მეომრებს სექსის საკითხში არ ემსახურებოდნენ რადგან მათ გარდა სხეულისა ადამიანური არაფერი გააჩნდათ, ვალკირის სახელები ერთ ერთი მათგანის მაგალითად "ჰელგა" გამოჩენილი გმირის სატრფოს ერქვა და ვალკირიას მის საპატივცემულოდ უწოდეს.აგრეთვე "ვალკირიების"შესახებ იყო თქმულება რომ მათ ფრთებიც ჰქონდათ, სხვადასხვა წყაროში ისინი გარდაიქმნებოდნენ ნახევრად ფრილველად, ამის შემდეგ დანათესავდნენ ბერძნულ მითოლოგიურ არსებებთან "ფურიებთან"."ვალკირიებს" უარი უთხრეს "ვალჰალის"მკვიდრობაზე და მხოლოდ გმირების ზეცაში აყვანა დაედოთ ვალად, "ვალკირიებს"მრავალ სარწმუნოებაში იყენებდნენ, როგორც ღმერთის მსახურად. ისინი მოიხსენიებოდნენ ძველსლავიანურ სარწმუნოებაში და მუსლიმანურშიც კი ვხვდებით მათ.დღევანდელობაში. "ვალკირიას"ვხვდებით ისტორიასა და სიმღერებში როგორც ღვთაებრივ მეომრებს. ისე არსებობს მრავალი "ტატუ", რომელსაც მათ სახელს უწოდებენ, დღევანდელ ირლანდიასა და გერმანიაში.
ვალკირია_დაბალ დონიან ღვთაებად ითვლებოდა ძველსკანდინავიურ მითოლოგიაში.სახელი "ვალკირია" არის ძველისლანდიური სიტყვა "valkyrja"ქართულად"მკვდართა ამომრჩევი", იგი ითვლებოდა ძველისკანდივავიური ღვთაების "ოდინის"მსახურად, იგი პასუხის მგებელი იყო ძალადობით მოკლული მეომრების სულებისა.მამაცი მეომარი, რომელიც დაეცემოდა ბრძოლის ველზე ღმერთი "ოდინი" მის სულს ირჩევდა რის შემდეგ "ვალკირია"აკითხავდა მის სულს და "ვალჰალაში" ანუ ოდინის "პალატებში", ეს ზეციურ სამეფოდ ითვლებოდა. ყველა მეომარი, რომელიც ღმერთი "ოდინის" რჩეული ხდებოდა მასთან უნდა ყოფილიყო დედამიწის ბოლო დღემდე, როდესაც საბოლოო ბრძოლა მოუწევდათ.თავიდან "ვალკირიას" გამოსახავდნენ როგორც ლამაზ დიდგვაროვნულ ქალად, რომელსაც ხელთ მახვილი ეპყრო, რომელიც ცხენზე ამხედრებული ჯირითობდა ბრძოლის ველზე და დიდი მისია ჰქონდა მას უნდა აერჩია ვინ გაიმარჯვებდა და ვინ დამარცხდებოდა.
"დემნირის გამოსვლებში" გვაძლევენ სიას ცამეტ "ვალკირიელზე" რამოდენიმე სახელის გადათარგმნა მოხდა აი რა ერქვათ მათ:ხილდ (ბრძოლა), ხერფიუტური(მეომართა გზა), ხლეეკ(ბრძოლის ხმა), ტრუდ(ძალა), ხრისტ(ბრწყინვალე), მისტ(ბურუსიანი), კიდევ სკეგელდი, სკეგულ, გელ(გერი), გეირხედი, რანდგრიდ, რადგრიდი და რეგილეიდი.აგრეთვე ათასობით "ვალკირიელის"სახელია მოხსენიებული ისლანდიურ "ხალხურ სიმღერებში", ერთ ერთი მადგანია "დერუდა" ანუ "სიკვდილის სიმღერა, "რომელიც შესრულებული იყო კლონტარფში (1014წ) ირლანდიურ ძმებსა და სკანდინავიელ ვიკინგების ბრძოლის წინ.დროთა განმავლობაში "ვალკირიები" და ხალხური სიმღერები მათზე გამრავლდა, ამ სიმღერებში ნათქვამი იყო რომ ძალზედ ლამაზები იყვნენ, მაგრამ მეომრებს სექსის საკითხში არ ემსახურებოდნენ რადგან მათ გარდა სხეულისა ადამიანური არაფერი გააჩნდათ, ვალკირის სახელები ერთ ერთი მათგანის მაგალითად "ჰელგა" გამოჩენილი გმირის სატრფოს ერქვა და ვალკირიას მის საპატივცემულოდ უწოდეს.აგრეთვე "ვალკირიების"შესახებ იყო თქმულება რომ მათ ფრთებიც ჰქონდათ, სხვადასხვა წყაროში ისინი გარდაიქმნებოდნენ ნახევრად ფრილველად, ამის შემდეგ დანათესავდნენ ბერძნულ მითოლოგიურ არსებებთან "ფურიებთან"."ვალკირიებს" უარი უთხრეს "ვალჰალის"მკვიდრობაზე და მხოლოდ გმირების ზეცაში აყვანა დაედოთ ვალად, "ვალკირიებს"მრავალ სარწმუნოებაში იყენებდნენ, როგორც ღმერთის მსახურად. ისინი მოიხსენიებოდნენ ძველსლავიანურ სარწმუნოებაში და მუსლიმანურშიც კი ვხვდებით მათ.
დღევანდელობაში. "ვალკირიას"ვხვდებით ისტორიასა და სიმღერებში როგორც ღვთაებრივ მეომრებს. ისე არსებობს მრავალი "ტატუ", რომელსაც მათ სახელს უწოდებენ, დღევანდელ ირლანდიასა და გერმანიაში.
