ვაჟა ფშაველა

დიდი თამარი

ქალო, ქართველთა სულისდგმავ,

ქალო, ქართველთა დედაო!

ტყუილად ვამბობთ შენ სიკვდილს,

თამარს ცოცალსა გხედაო.

რუსთველის ქებას ჩვეულო,

მეც ქებას გაგიბედაო.

როს ვგრძნობ, იმისებრ ვერ ვმღერი,

რად არ ვჩუმდები ნეტაო?!

არ მოგეწონოს , იქნება,

სთქვა: “ რისთვის ითავხედაო,

მონად აღზრდილმა მოლექსემ

სალამი გამიბედაო?! "

გულში გვინთიხარ ლამპრადა,

ნათობს და არა ქრებაო.

შენს და შოთაის მარჯვენას ვემთხვიე ზედიზედაო.

შენა ხარ ერის სიცოცხლე,

თავი არ მომიკვდებაო!

მოწყალედ გვექმენ ქართველთა,

ჩემო ლამაზო დედაო!