ბევრ ჩვენგანს ძალიან მარტივად ეჩვენება მამის "პროფესია", მანამ, სანამ თავად არ გახდება მშობელი, მაშინ როდესაც თავად მშობლებს შორისაც ბავშვების უმეტესობა პირველ სიტყვას ამბობს "დედას" და უმრავლესობაც სწორედ დედას აღმერთებს. არა მხოლოდ ბავშვებს, ადამიანთა უმეტესობას მიაჩნია, რომ დედობა მამობაზე რთულია, რომ ქალი ბავშვს ცხრა თვე ატარებს მუცლით და მოავლენს სამყაროს, რომ მთელი ცხოვრება მასთან ერთად გაატაროს, იზრუნოს მასზე და ა.შ. ამ დროს მამები რატომღაც ჩრდილში რჩებიან და ეგუებიან მეორე პოზიციას, მაშინ, როდესაც ჩემი სუბიექტური აზრით, ერთადერთი, რაც მამებს დედებისგან გამოარჩევთ, ისაა, რომ მათ არ შეუძლიათ გაიხსენონ, როგორ ვურტყამდით მუცლადყოფნისას წიხლებს...

ამ პოსტში კი მინდა წარმოგიდგინოთ სწორედ მამისა და შვილების (განსაკუთრებით ქალიშვილის) ურთიერთობათა საკმაოდ სევდიანი და თბილი ფოტოები...