მეგრელი თავადის, დუტუ ხოშტარიას, ლექსი, რომელსაც სრულად არსად არ ამბობენ. "მე პატარა ქართველი ვარ, კავკასიის მთების შვილი და განცხრომით სხვაგან ყოფნას მირჩევნია აქ სიკვდილი! ქართლ, კახეთი, იმერეთი, გურია და სამეგრელო, რაჭა-ლეჩხუმ-ჯავახეთი და მესხეთი სასახელო; ხევი, თუშ-ფშავ, ხევსურეთი, სვანეთი და...
თუ ლოცვის გარეშე
ღმერთს ვერ დაელაპარაკება ადამიანი,
მაშინ დიდი ხანია არ გვისაუბრია ღმერთო.
მაგრამ მე ამის არ მჯერა,
იმიტომ, რომ ხანდახან მინდა
უბრალოდ დაგელაპარაკო,
არ ვილოცო,
ისე, ავდგე და დაგელაპარაკო,
თუნდაც ჩემს უღმერთობაზე.
მე მეტიც მინდა ხოლმე,
მინდა გხედავდე, შეგეხო,
მაგრამ არა იმისთვის,
რომ უკეთესად გირწმუნო,
უბრალოდ, ასე მგონ...
|
|