დღეს, 2014 წლის 7 ივლისის დღის 12 საათზე საქართველოს ექს-პრეზიდენტი ედუარდ შევარდნაძე გარდაიცვალა.

მისი მოღვაწეობა ქართველი ხალხის დიდი უმრავლესობის მიერ უარყოფითადაა შეფასებული და ძნელია არ დაეთანხმო.ძნელად თუ მოიძებნება ადამიანი, რომელიც მის პოლიტიკას მხარს უჭერდა, რა თქმა უნდა, იგულისხმება ქვეყნის ბედ-იღბალზე მზრუნველი ადამიანები. ჩვენს ექს-პრეზიდენტს სიცოცხლეშივე არ აკლდა გამკიცხავები და სწორედ ამის შედეგად დაასრულა 2003 წლის 23 ნოემბერს თავისი საპრეზიდენტო კარიერა.

ბატონ ედუარდ შევარდნაძეს დღესაც არ აცალეს ბოლომდე გაციება და უმალ აქციები გაუმართეს მიცვალებულს.ზვიად გამსახურდიას მომხრეები მის და მისი თანამებრძოლების გასამართლებას მოითხოვენ.

მიუხედავად ექს-პრეზიდენტის მრავალი დიდი შეცდომისა, სამწუხაროა, რომ მიცვალებულს მოსვენებას არ აძლევენ.გვავიწყდება, რომ ბოროტებას ბოროტებითვე არ უნდა ვუპასუხოთ.საფლავში მიყვებიან გარდაცვლილს მისი ცოდვების გამო.თითქოს უფალი აღარ არსებობს და საიქიოში არ მოეკითხება ყოფილ პრეზიდენტს. ქართული ფილმი “მონანიება" და აბელ არავიძეზე ნათქვამი სიტყვები მახსენდება, -მიწას არ ვაღირსებ, რამდენჯერაც დამარხავთ, იმდენჯერ ამოვთხრიო.

რაც არ უნდა იყოს და როგორიც არ უნდა იყოს ესა თუ ის ადამიანი, არ მიმაჩნია სწორად, რომ გარდაცვალების შემდეგ კიდევ სამართალზე სდიო და “იქაც" არ მოასვენო.ამით ხომ აღარაფერი შეიცვლება წარსულში მიყენებული ზიანისათვის?!