გადავხედე ჩემს მიერ განვლილ გზას და, თურმე მოცემულობის მიხედვით მიცხოვრია. თურმე მთელი ცხოვრება კომედია დელ არტეს მსახიობივით ნიღაბ აფარებული დავდივარ. ზოგჯერ კეთილი და მხიარული პერსონაჟის ნიღაბი მიკეთია, ზოგჯერ-ბოროტის, ზოგჯერ კი, არც მეტი, არც ნაკლები-ლომის. ზოგჯერ - მწერი ვარ მილიმეტრი, ზოგჯერ ტრაბახას ვთამაშობ ( ამ როლში შეუდარებელი ვარ). ზოგჯერ უბირს, ზოგჯერ ცინიზმს ვეფარები, ზოგჯერ-იუმორს. აი, ასე, აი, ამგვარად, პრაქტიკულად გაწაფული თაღლითის ცხოვრებით ვცხოვრობ.

ქვა იმან მესროლოს, ვინც ჩემზე უცოდველია(აქ-ბევრი ღიმილის ღიმილაკი)