,

შევხედავ თუ არა რომ ქართველია – ყველა მოტივაცია და მოინდომება ქრება, ( წინასწარ, რადგან მაინც დამეკარგება ) პირველი რასაც ვაწყდები მოუწესრიგებლად უწერია მისამართი. ფარნავაზ მეფის 120 (მაგალითად)

და მორჩა, მიდიხარ კორპუსთან, ურეკავ და გაბრაზებული გეუბნება რომ უნდა აუტანო, რა პრობლემა – კარიდან კარამდე კონტრაქტშიც წერია, მაგრამ უნდა დააზუსტო ( გამოგლიჯო ) ატანამდე რომელი სადარბაზოა, შემდეგ სადარბაზოს კოდი, შემდეგ ლიფტის კოდი. რა თქმა უნდა ყველა კითხვაზე გაბრაზებული და უკმაყოფილო პასუხია, გეგონება უნდა იცოდე ვიღაც გიორგი სად ცხოვრობს.

.

ხშირად იტყუება ლიფტის კოდს, იმიტომ რომ არა აქვს ან გადასახდელი აქვს და უმჯობესია შეამოწმო (იმედი აქვს სხვას დაემგზავრები და სულ არ ადარდებს მეოცედან ღვთის ანაბარა თუ ჩამოხვალ) ბოლოს ადიხარ და ეძებ 11 ბინას თეთრი კარით, სადარბაზოში ჯერ კიდევ არ იჭერს მობი, 4-5 კარი გხვდება, ხშირად ყველა თეთრი და არც ერთს არ უწერია ბინის ნომერი. (წვიმაში ყოველი წუთი გეწვის, რადგან ტარიფია და ფულს კარგავ) ბოლოს მობ ქსელი ბრუნდება და ურეკავ, შეწუხებული გეუბნება რომ გაგიღებს კარს, აქაც ზლაზვნით მოცოცდება კარებთან და უკმაყოფილო გართმევს შეკვეთას.

.

ათი ქართველიდან 2 გეტყვის მადლობას, ათიდან 3 მინთიფს გიტოვებს, ძირითადად 5 ან ათ თეთრს. ოციდან ერთი შეგხვდება რომ სადარბაზოშივე დაგხვდეს დროულად, ღიმილიანი მადლობა გადაგიხადოთ და რა შესაძლებლობაც აქვს ის გიფეშქაშოს.

.

უცხოელი კურიერი წამალია ნამდვილად ბევრისთვის, უწევს სირბილი წინდაუკან, ვერც აგნებს. ბოლოს გაცივებულ, გაყინულ საკვებს მიიღებს.

.

.

ჩემს მაგალითს გეტყვით, ხშირად კორპუსზე ვცნობ რომ ქართველია, თავს ვიკავებ აღებისგან – სხვის შრომას პატივისცემა უნდა და არა უკმეხად ზემოდან ყურება, იყვირეთ ახლა მხოლოდ ქართველი კურიერი გვინდაო, არ მჯერა პატრიოტობის გამო იკლავდეთ თავს ან ქართველი კურიერების მიმართ სოლიდარობა ამოძრავებს ვინმეს, ისევ მის კომფორტზე ფიქრობს, და აი ამ ხალხს მინდა ვკითხო – ოდესმე დაფიქრებულხართ ქართველ კურიერს უნდიხარ კი?" – წერს ერთ-ერთი კურიერი.