მეწარმე რობერტ ტეილორმა 1979 წელს შეიძინა შეერთებულ შტატებში არსებული თითქმის ყველა ტუმბო, რათა ამით თხევადი საპნის ბაზარზე დომინანტური პოზიცია დაეკავებინა.

რობერტი იყო Minnetonka Corporation-ის დამფუძნებელი და ჰქონდა ინოვაციური იდეა: დაემზადებინა ხელის თხევადი საპონი სახლისთვის მოსახერხებელ ტუმბო-დისპენსერში.

გამოწვევა იმაში მდგომარეობდა, რომ თხევადი საპონი თავად არ იყო პატენტირებადი. საპნის ნებისმიერ მსხვილ კომპანიას შეეძლო მისი პროდუქტის მარტივად კოპირება მისი გამოშვების შემდეგ.
ამიტომ, ტეილორმა შეიმუშავა ჭკვიანური გეგმა. თუ ის ვერ შეძლებდა საპნის პატენტის მოპოვებას, ის გააკონტროლებდა მისი გაცემის საშუალებებს.

ამისათვის მან მიმართა ორ ამერიკელ მწარმოებელს, რომლებსაც შეეძლოთ ექსკლუზიურად საპნის ბოთლებისთვის საჭირო პატარა პლასტმასის ტუმბოების მასშტაბური წარმოება.

1979 წელს თამამი ნაბიჯით, ტეილორმა დაახლოებით 12 მილიონი დოლარი ჩადო მათი წლიური წარმოების - დაახლოებით 100 მილიონი ტუმბოს შესაძენად.

ამ სტრატეგიულმა შენაძენმა ეფექტურად დაიპყრო ტუმბოთა ბაზარი მინიმუმ ერთი წლის განმავლობაში და როდესაც Minnetonka Corporation-მა, 1980 წელს გამოუშვა ხელის თხევადი საპონი, პოტენციურმა კონკურენტებმა ვერ შეძლეს ბაზარზე შესვლა.

მათ არ შეეძლოთ ადვილად მოეძებნათ საჭირო ტუმბოები საკუთარი თხევადი საპნის პროდუქტების შესაფუთად.

შედეგად, Softsoap სწრაფად გახდა ცნობილი და ბაზრის მნიშვნელოვანი წილი დაიპყრო უშუალო კონკურენციის გარეშე.

ამ ტაქტიკამ, რომელსაც ზოგჯერ „Softsoap სტრატეგიას“ ან „ტუმბოს მონოპოლიას“ უწოდებენ, ტეილორს მნიშვნელოვანი უპირატესობა მისცა პირველი ნაბიჯის გადადგმისას.

1987 წლისთვის Softsoap-ის წარმატება უდავო იყო, რამაც განაპირობა მისი Palmolive-ის მიერ 61 მილიონ დოლარად შეძენა.

Taylor-ის მიერ მიწოდების ჯაჭვის კონტროლის მცდელობამ გაამართლა, თხევადი საპონი ოჯახებში მნიშვნელოვან ელემენტად დაამკვიდრა და არსებითად იმოქმედა მომხმარებელთა ჰიგიენურ ჩვევებზე.