ყოველდღიურ ხმაურში, სწრაფ ტემპში და მუდმივ ურთიერთობაში ხშირად გვავიწყდება, როგორ ჟღერს ჩვენი სიჩუმე. ზოგისთვის მარტო სეირნობა უბრალოდ ნაბიჯების შეკრებაა, სხვებისთვის კი — თავის თავთან დაბრუნება, შინაგანი დიალოგის დაწყება და ფიზიკური თუ მენტალური სივრცის გაწმენდა.

მარტო სეირნობა არა მარტო დასვენებაა, არამედ მნიშვნელოვანი ფსიქო-ფიზიკური პრაქტიკაც. როდესაც არ გვესმის მუსიკა ყურსასმენში, არ ვეკონტაქტებით სხვებს, და უბრალოდ მივდივართ ბუნებაში ან ქალაქის ქუჩებში, აქტიურდება ჩვენი ტვინის ნაწილი, რომელიც დაკავშირებულია თვითანალიზთან და შემოქმედებით ფიქრთან. სწორედ ასეთ დროს ჩნდება აზრები, რომლებსაც ყოველდღიურ რუტინაში ადგილი არ ეძლევა.

ფსიქოლოგები ამბობენ, რომ ყოველდღიური მოკლე სეირნობა — თუნდაც 20–30 წუთით — მნიშვნელოვნად ამცირებს შფოთვასა და გადაღლილობას. ხოლო თუ ეს სეირნობა მარტოობის ფონზე ხდება, მაშინ ადამიანი ბუნებრივად უბრუნდება თავის შინაგან ხმას, სწავლობს საკუთარ განცდებს და გონებას აძლევს თვითგანლაგების შესაძლებლობას.

სხეულისთვისაც მარტო სეირნობას ბევრი სარგებელი აქვს:

• აქტიურდება სისხლის მიმოქცევა და ნელა, სტაბილურად იზრდება ფიზიკური გამძლეობა

• სეირნობა აუმჯობესებს ძილს, ამცირებს დაჭიმულობას კუნთებში

• სეირნობის დროს სხეული მოქმედებს, მაგრამ ზედმეტი წნეხის გარეშე — ეს კი იდეალურია მათთვის, ვინც სტრესულ პერიოდში იმყოფება

განსაკუთრებულად ეფექტურია სეირნობა ბუნებაში — ტყეში, პარკში, წყლის მახლობლად. როცა ფეხქვეშ მიწა ხრაშუნებს და ჰაერში სველი ხეების სურნელია, ტვინი რეაგირებს — ეს სიმშვიდე კი პირდაპირ მოქმედებს გულისცემაზე, კორტიზოლის დონეზე და განწყობაზე.

მარტო სეირნობა არ არის მარტოსულობა. ეს არის ღრმა კავშირი საკუთარ თავთან — დრო, რომელიც შენ გეკუთვნის, ხმაურის, ეკრანებისა და ვალდებულებების გარეშე.

თუ დიდი ხანია არ გითქვამს საკუთარ თავთან: „როგორ ხარ?“ — სცადე. ჩაიცვი ფეხსაცმელი, გახსენი კარი და გადადგი პირველი ნაბიჯი. შესაძლოა, გზად შენს ყველაზე მნიშვნელოვან თანამოსაუბრეს — საკუთარ თავს — შეხვდე.