ქართველი რეჟისორის ახალი ანიმაციური ფილმი, რომელიც გვაფიქრებს ტექნოლოგიაზე, მოგონებებზე და დანაკარგზე

ქართული ანიმაციის სამყაროში ახალი, საინტერესო ნამუშევარი გამოჩნდა. გოგა ოსეფაშვილის „მანათობელი მოგონება" მოკლემეტრაჟიანი ანიმაციური ფილმია, რომელიც ამჟამად მსოფლიოს სხვადასხვა საერთაშორისო ფესტივალზეა წარდგენილი.

ფილმი მოგვითხრობს ანდროს ისტორიას, რომელიც დაკარგული საყვარელი ადამიანის, თინას ჰოლოგრამულ სიმულაციას უბრუნდება. ეს ანიმაცია, რომელიც სამეცნიერო ფანტასტიკასა და ფსიქოლოგიურ დრამას აერთიანებს, მაყურებელს სთავაზობს ღრმა დაფიქრებას გლოვის პროცესზე, მოგონებების დატყვევებულობაზე და იმ გამოწვევებზე, რასაც პირადი ტრაგედია და მისგან გათავისუფლება მოიცავს.

კიბერპანკ ატმოსფერო და ჰოლოგრამული მოგონება

ისტორია მიმდინარეობს მიტოვებულ რესტორანში, რომელიც ქალაქის განაპირას, ნისლში ჩაძირულ სივრცეშია. ეს ადგილი დროში გაყინულ წერტილს ჰგავს - თითქოს წარსულის ნაფლეთია, რომელიც მომავალშიც არ კარგავს თავის ადგილს. სწორედ აქ ანდრო ტექნოლოგიის მეშვეობით კვლავ ხვდება თინას ჰოლოგრამულ სიმულაციას.

რეჟისორის თქმით, ფილმი არ არის დასრულებაზე ან შერიგებაზე - ის იკვლევს იმ გამოუთქმელ სიჩუმეს, რომელიც პირად ტრაგედიას მოჰყვება. „ჩვენ უნდა გავათავისუფლოთ თავი ძველი მწუხარებისგან, რომ ნამდვილად დავიწყოთ ცხოვრება", - ამბობს პროექტის ავტორი.

სამეცნიერო ფანტასტიკა ქართულ ანიმაციაში

ფილმი გამოირჩევა დახვეწილი სამეცნიერო-ფანტასტიკური სამყაროს შექმნით და სიზმრისებური ესთეტიკით, რომელიც მთავარი პერსონაჟის შინაგან სამყაროს ასახავს. ნამუშევარი სვამს კითხვას: არის თუ არა მეხსიერება ადგილი, სადაც უნდა დავრჩეთ, თუ უბრალოდ რაღაც, რისი გავლაც უნდა შევძლოთ?

ინტერვიუ რეჟისორთან

ფილმის შესახებ მეტი ინფორმაციის მისაღებად, გოგა ოსეფაშვილს რამდენიმე კითხვით მივმართეთ:

გოგა, როგორ გაჩნდა "მანათობელი მოგონების" იდეა?

იდეა მომივიდა, როცა ვფიქრობდი როგორ ცვლის ტექნოლოგია ჩვენს დამოკიდებულებას მოგონებებთან. მაინტერესებდა, რა მოხდებოდა თუ ადამიანს შეეძლებოდა დაკარგულ ადამიანთან საუბარი ჰოლოგრამის მეშვეობით. ეს ჩემთვის იყო საინტერესო გზა სხვადასხვა ემოციური საკითხის შესასწავლად.

შენი გამოცდილებიდან თუ ემოციებიდან რამე კონკრეტული ასახულია ანდროს და თინას ურთიერთობაში?

პირდაპირი ავტობიოგრაფიული კავშირი არ არის, მაგრამ ყველას გვაქვს გამოცდილება, როცა რაღაცას ვერ ვშორდებით. მინდოდა მეჩვენებინა როგორ რთულია ზოგჯერ წინ წასვლა, როცა წარსულის ტყვეობაში ვართ, მით უმეტეს დღეს, როცა ციფრული ტექნოლოგიები საშუალებას გვაძლევს ყველაფერი 'შევინახოთ'.

რომელი მთავარი თემები გაწუხებდა ამ ისტორიით?
ფილმში ვცდილობ ვაჩვენო, რომ ტექნოლოგია შეიძლება დაგვეხმაროს, მაგრამ ასევე შეიძლება ხელი შეგვიშალოს გლოვის პროცესში. დღეს, როცა ყველაფერი ციფრულია და შეგვიძლია გარდაცვლილი ადამიანების სოციალური გვერდები ვნახოთ, ფოტოები შევინახოთ, ეს კითხვები სულ უფრო აქტუალური ხდება.

რატომ აირჩიე სამეცნიერო ფანტასტიკის და დრამის მიქსი?

სამეცნიერო ფანტასტიკა უბრალოდ კარგი გზაა რთული იდეების გადმოსაცემად. ვიცი, რომ ქართულ ანიმაციაში ხშირად სხვა თემებს ირჩევენ, მაგრამ მინდოდა რაღაც განსხვავებული მეცადა, თან ისეთი რამ, რაც მაინტერესებს.

როგორ ააგე ეს სამყარო ვიზუალურად?

ვიზუალურად მინდოდა კონტრასტი - ჰოლოგრამის ციფრული, ცივი სამყარო და რესტორნის ნაცნობი, თბილი გარემო. მომწონს ნეონის განათებები და მომავლის რეტრო ხედვა, სადაც ძველი და ახალი ერთმანეთს ერევა. მინდოდა სამყარო ოდნავ მომავალში ყოფილიყო, მაგრამ არა ძალიან შორს - ისე, რომ მაყურებელს ეცნო.

რამდენი ხანი მუშაობდი პროექტზე?

ანიმაციაზე დაახლოებით 2 თვეზე მეტი ვმუშაობდი, თუმცა ეს პროცესი არ იყო უწყვეტი - ხშირად მიწევდა გადახედვა და ცვლილებების შეტანა. ტექნიკური მხარე იყო გამოწვევა, განსაკუთრებით ჰოლოგრამის ეფექტების შექმნა და მათი ინტეგრაცია რეალისტურ გარემოსთან. ასევე ყველაზე რთული განათების სისტემების გამართვა - მინდოდა მკვეთრი კონტრასტი შემექმნა ფიზიკურ და ციფრულ სამყაროებს შორის, რაც ტექნიკურად საკმაოდ შრომატევადი აღმოჩნდა. თითოეული სცენა მოითხოვდა ბევრ ექსპერიმენტს და დეტალებზე მუშაობას.

რამდენად რთულია ერთპიროვნულად შეიქმნა ასეთი პროექტი?

მარტო მუშაობა რთულია, მაგრამ თავისუფლებასაც გაძლევს. ზოგჯერ ძნელია საკუთარი ნამუშევრის შეფასება და გადაწყვეტილებების მიღება, მაგრამ სამაგიეროდ შეგიძლია ზუსტად ისე გააკეთო, როგორც გინდა. ამ პროცესში ბევრი რამ ვისწავლე - განსაკუთრებით დროის მართვა და პრიორიტეტების განსაზღვრა.

რა გინდა რომ მაყურებელმა იგრძნოს ამ ფილმის შემდეგ?

იმედი მაქვს, მაყურებელი დაფიქრდება იმაზე, თუ როგორ ვეკიდებით დანაკარგს და მოგონებებს დღეს. არ მინდოდა რაიმე კონკრეტული პასუხის ან მორალის მიწოდება, უბრალოდ მინდოდა კითხვების დასმა იმაზე, თუ როგორ გვეხმარება ან გვიშლის ხელს ტექნოლოგია.

როგორ ფიქრობ, როგორ იმუშავებს ეს მოკლემეტრაჟიანი ფილმი საერთაშორისო აუდიტორიაზე?

ფესტივალებზე უბრალოდ მინდა დავინახო, როგორ აღიქვამენ ფილმს სხვადასხვა ქვეყანაში. ვფიქრობ, ტექნოლოგიასთან და დანაკარგთან დაკავშირებული თემები ყველგან გასაგებია, მიუხედავად კულტურული განსხვავებებისა. კარგი იქნება უკუკავშირის მიღება, რაც მომდევნო პროექტებში დამეხმარება.

რა გეგმები გაქვს მომავალში?

ახლა რამდენიმე იდეაზე ვფიქრობ, როგორც ანიმაციაში, ისე სხვა ფორმატებში. მინდა სხვადასხვა ტექნიკა და მიდგომა ვცადო. მომდევნო პროექტი, ალბათ, უფრო ექსპერიმენტული იქნება, მაგრამ ჯერ ზუსტად არ ვიცი, რა მიმართულებით წავალ.

რას ეტყოდი იმ ადამიანებს, ვინც მარტო ცდილობენ რაღაცის შექმნას და ეშინიათ?

ნუ დაელოდები, როდის იგრძნობ თავს საკმარისად პროფესიონალად - უბრალოდ დაიწყე. ყველა პროექტი არის სწავლის შესაძლებლობა. ხანდახან შეზღუდული რესურსები გაიძულებს უფრო კრეატიული გახდე. მთავარია, დაიწყო პატარა ნაბიჯებით და ნელ-ნელა იარო წინ.

რეჟისორის შესახებ

გოგა ოსეფაშვილი დაიბადა 1994 წლის 31 იანვარს. მისი შემოქმედებითი გზა დაიწყო როგორც კინო რეჟისორის, სადაც იგი ნარატიულ ისტორიებს ქმნიდა ეკრანისთვის. დროთა განმავლობაში იგი გადავიდა motion design და 3D ხელოვნების სამყაროში, თან წაიღო კინემატოგრაფიული თხრობის მყარი საფუძველი. დღეს ის მუშაობს როგორც motion design გრაფიკული დიზაინერი და 3D ხელოვანი.

საერთაშორისო ფესტივალები

"მანათობელი მოგონება" ამჟამად წარდგენილია 23 საერთაშორისო კინოფესტივალზე, მათ შორის იტალიაში, ესპანეთში, გერმანიაში, საბერძნეთში, უკრაინაში, პორტუგალიაში, პერუში, ჩეხეთის რესპუბლიკაში, შვედეთში, მექსიკაში, ყაზახეთში, ამერიკის შეერთებულ შტატებში, ინდოეთში, ბალკანეთსა და საქართველოში.

როგორც რეჟისორი აღნიშნავს, ეს ისტორია არ არის მხოლოდ პირადი ტრაგედიის შესახებ - ის ატარებს ისეთ სიჩუმეს, რომელიც უმეტეს ადამიანს ერთხელ მაინც უგრძვნია, როდესაც არ უნდა "დაივიწყოს" რაღაც, რაც აღარასოდეს მოხდება. გოგასთვის ეს მოკლემეტრაჟიანი ფილმი არის ძიება. არა გამოსავლის, არამედ იმ მომენტის, როდესაც ადამიანი საბოლოოდ აცნობიერებს: მეხსიერება არ არის ადგილი, სადაც უნდა დავრჩეთ, ეს არის რაღაც, რაც უნდა გავიაროთ...




ტრეილერი: https://filmfreeway.com/GlowingMemory_Trailer