იტალიის სარდინიის სანაპიროსთან მდებარეობს პაწაწინა კუნძული ტავოლარა, რომელიც სიტყვასიტყვით წყლიდან ამოდის. მის ცენტრში არის მთა, რომლის ფერდობები თანდათან ეშვება და წყლის ქვეშ გადის.

კუნძულის სიგრძე მხოლოდ 5 კილომეტრია, სიგანე კი ერთი კილომეტრია. მხოლოდ ერთ მთის ფერდობზეა პატარა ისთმუსი კლდეების გარეშე, რომელიც ქვიშიანი პლაჟის სახით ზღვაში ეშვება. სწორედ აქ ცხოვრობენ ჯუზეპე ბერტოლეონის შთამომავლები ორას წელზე მეტი ხნის განმავლობაში. 1807 წელს ის გენუიდან კუნძულზე გაიქცა და თავი მეფედ გამოაცხადა. სარდინიის მმართველმა, კარლო ალბერტომ, ტიტული მიიღო, მაგრამ 1962 წელს კუნძული იტალიამ დაიპყრო. შემდეგ აქ ნატოს ბაზა გაჩნდა. ბერტოლეონის ოჯახს მხოლოდ 50 ჰექტარი მიწა დარჩა საკუთრებაში. მეფემ, ტონინომ, ჯერჯერობით წარუმატებლად სცადა გაეროში მსოფლიოში ყველაზე პატარა სამეფოს სტატუსის მოპოვება.

სამეფო სარდინიიდან სულ რაღაც სამი მილის დაშორებით, ოლბიასთან ახლოს მდებარეობს. მიუხედავად იმისა, რომ იტალიამ დე ფაქტო ანექსია მოახდინა კუნძულის 1962 წელს, რითაც მეფე პაოლო II-ს ტახტზე ასვლის უფლება ჩამოართვა და მასზე ნატოს ბაზა ააშენა, დე იურე ეს ფორმალიზებული არ ყოფილა. რაც მის შვილს, ამჟამინდელ მეფე ტონინო I ბარტოლეონის, უფლებას აძლევს, კვლავაც ტავოლარას კანონიერ მონარქად ჩათვალოს თავი. სამეფოს პოლიტიკურ ინტერესებს წარმოადგენს პრინცი ერნესტო ჯერემია დი ტავოლარა, რომელიც მატერიკზე ცხოვრობს. საინტერესოა, რომ ბრიტანეთის გვირგვინი კვლავ აღიარებს სამეფოს სუვერენიტეტს.

თავად მეფე საკმაოდ დემოკრატიულია. მას პირადად მიჰყავს ტურისტებს კუნძულზე პატარა ბორნით და ასევე მართავს ოჯახურ რესტორანს „და ტონინო“ . თავისუფალ დროს კი კალმარებს იჭერს, მებაღეობას მისდევს და ბავშვებთან ერთად ატარებს დროს.