კოტარდის სინდრომი წარმოადგენს ერთ-ერთ ყველაზე განსაცვიფრებელ და იშვიათ ფსიქიატრიულ დარღვევას, როდესაც პაციენტი დარწმუნებულია, რომ ის მკვდარია, არ არსებობს ან დაკარგა სასიცოცხლო ორგანოები. ამ სინდრომს სახელი ეწოდა ფრანგი ნევროლოგის, ჟიულ კოტარდის პატივსაცემად, რომელმაც ის პირველად აღწერა 1880 წელს.

სიმპტომები და მახასიათებლები

კოტარდის სინდრომით შეპყრობილი პაციენტები ხშირად აცხადებენ, რომ მათი ორგანოები დამპალია ან აღარ აქვთ სისხლი; ისინი დარწმუნებულნი არიან, რომ მათი გული აღარ მუშაობს; უარყოფენ საკუთარ არსებობას ("მე არ ვარსებობ"); შეიძლება უარი თქვან საკვებზე, რადგან “მკვდრებს არ სჭირდებათ საჭმელი" ან აღწერენ თავიანთ სხეულს როგორც "მშრალს" ან "უსულოს".

კოტარდის სინდრომი ყველაზე ხშირად გვხვდება მძიმე დეპრესიის მქონე პაციენტებში, შიზოფრენიით დაავადებულებსა და ტვინის ორგანული დაზიანების შემთხვევაში. ის ასევე შეიძლება განვითარდეს ნევროლოგიური დაავადებების (მაგ. დემენცია, ეპილეფსია) მქონე პაციენტებშიც.

მიუხედავად იშვიათობისა, ეს მდგომარეობა შეიძლება განვითარდეს ნებისმიერ ასაკში.

მიუხედავად იმისა, რომ კოტარდის სინდრომი შეიძლება გაგრძელდეს რამდენიმე კვირიდან რამდენიმე წლამდეც კი, შესაბამისი მკურნალობით მრავალი პაციენტი ჯანსაღდება. თუმცა, განსაკუთრებით მძიმე შემთხვევებში შესაძლოა წარმოიშვას თვითმკვლელობის მცდელობები ან სიცოცხლისთვის საშიში ქცევები (მაგალითად, სრული უარი საკვების მიღებაზე).

კოტარდის სინდრომს აქტიურად სწავლობენ ფსიქიატრები და ნევროლოგები მთელი მსოფლიოდან, რათა უკეთ ჩასწვდნენ მის მექანიზმებს და განავითარონ მკურნალობის უფრო ეფექტური მეთოდოლოგია.