თუ ერთხელ მაინც დაიჭირეთ თავი იმაში, რომ გამწარებული ეძებთ პულტს, როდესაც სარეკლამო ბლოკი იჭრება ეთერში და ახშობს ყველაფერს ირგვლივ, მარტო არ ხართ. რეკლამა, იქნება ეს ტელევიზიით თუ YouTube-ზე, თითქოს განზრახ უფრო ხმამაღლა ყვირის, ვიდრე მთავარი კონტენტი. ეს არ არის შემთხვევითობა, ამის უკან დგას მთელი მეცნიერება.

საიდუმლო იმაშია, თუ როგორ არის მოწყობილი ხმა. ფილმებში, სერიალებში ან თუნდაც YouTube-ის ვიდეოებში შემქმნელები ბევრს მუშაობენ აუდიოდიზაინზე, ქმნიან კონტრასტებს, რათა ხაზი გაუსვან სცენის განწყობას. რეკლამის შემქმნელები კი სხვა წესებს მისდევენ. მათ არ სცალიათ წვრილმანებისთვის - მათ სამყაროში ყველაფერი უნდა იყოს ხმამაღალი: ხმები, მუსიკა, ეფექტები. არანაირი ნახევარტონები, მხოლოდ ზეწოლა.

აქაც არის კონტრასტი, მაგრამ ეშმაკური - არა თავად ვიდეოში, არამედ მასსა და ადრე ნანახს შორის. ამოცანა მარტივია: გამოგიყვანოს სიუჟეტიდან და ეკრანს მიგაჯაჭვოს. ხმის რეჟისორები ხმას ბოლომდე ზრდიან, იყენებენ ყველა ხელმისაწვდომ დეციბელს.

როგორც წერს Reader’s Digest, ნორმალური კონტენტისგან განსხვავებით, სადაც განსხვავება წყნარ და ხმამაღალ ხმებს შორის შეიძლება 50 დბ-ს აღწევდეს, რეკლამაში ეს დიაპაზონი 6 დბ-მდე მცირდება. ეს ყველაფერი მრავალზოლიანი შეკუმშვის დამსახურებაა: ხმას ყოფენ ბასებად, შუა და მაღალ სიხშირეებად, შემდეგ კი თითოეულ ნაწილს ციფრულ მაქსიმუმამდე კუმშავენ. მაგრამ ყველაფერი ასე მარტივი არ არის - კანონი მაინც აწესებს საზღვრებს. ხმას აქვს თავისი ზღვარი და ეს არის ერთადერთი რამ, რაც გვიცავს სრული ხმის ქაოსისგან.

რატომ ცდილობს რეკლამა ასე დაჟინებით ხმის ბარიერის გარღვევას? პასუხი იმალება ფსიქოლოგიაში. ხმამაღალი ხმა არ არის უბრალოდ გამაღიზიანებელი, ეს არის თქვენ ცნობიერებაში შეჭრის გზა. სანამ თქვენ მოდუნებული ადევნებთ თვალს ფილმის სიუჟეტს ან სქროლავთ ვიდეოებს სოციალურ არხებში, ხმის მკვეთრი ზრდა მოქმედებს როგორც მაღვიძარა: ტვინი უნებლიეთ გადაერთვება ხმაურის წყაროზე. რეკლამის განმთავსებლებმა იციან, რომ მათ აქვთ მხოლოდ რამდენიმე წამი ყურადღების მისაპყრობად და ამ შანსის ხელიდან გაშვებას არ აპირებენ.

რა ხდება ეკრანის მეორე მხარეს? მაყურებლები, რა თქმა უნდა, არ არიან აღფრთოვანებულები. მუდმივი საჩივრები გამაყრუებელ სარეკლამო რგოლებზე იმდენად გაიზარდა, რომ ზოგიერთ ქვეყანაში შემოიღეს მკაცრი ნორმები მაუწყებლობის ხმის შესახებ. მაგალითად, აშშ-ში არსებობს კანონი CALM Act, რომელიც ავალდებულებს სარეკლამო ბლოკებს დარჩნენ იმავე ხმის ფარგლებში, როგორც ძირითადი კონტენტი. მაგრამ ამ შემთხვევაშიც კი, ჭკვიანი ხმის რეჟისორები პოულობენ გამოსავალს, მაქსიმალურად იყენებენ დაშვებულს, რათა მათი ნამუშევარი მაინც გამორჩეული იყოს. ასე რომ, ომი თქვენი ყურებისთვის გრძელდება - პულტით ხელში ან მის გარეშე.

ასევე დაგაინტერესებთ:

15+ მაგალითი, როგორ გამოიყურებოდა ცნობილი ბრენდების რეკლამა შორეულ წარსულში

15+ შემთხვევა, როდესაც შეფუთვა პროდუქტზე უფრო მაგარია

20 მახვილგონივრული შტრიხკოდი საქონელზე

20 მაგარი ბილბორდი, რომელთაც თვალს ვერ მოაშორებთ

20 მტკიცებულება, რომ მსოფლიოში იაპონურ რეკლამაზე უფრო გიჟური არაფერი არსებობს