სხვა სილამაზის 8 წარმოუდგენელი ტენდენცია წარსულიდან, რომლებიც ძნელი დასაჯერებელია 12 სექტემბერი, 12:20 სილამაზის სტანდარტები და მისი მიღწევის ხერხები ყოველ ეპოქაში სხვადასხვანაირია, ის ფაქტი, რომ გამუქებული თვალის უპეები ან დაკლაკნილი წარბები ერთ დროს ლამაზად ითვლებოდა, ძნელი წარმოსადგენია, მაგრამ ასეა. "ოჰაგუროს" ანუ კბილების გაშავების პრაქტიკა ძალიან პოპულარული ტრადიცია იყო იაპონიის ჰეიანის პერიოდში 794 წლიდან 1185 წლამდე. იგი სილამაზისა და სიმწიფის სიმბოლოდ ითვლებოდა, მაგრამ მას ასევე ჰქონდა უტილიტარული დანიშნულება: კბილებზე გამოყენებული ხსნარი ავსებდა რკინის დეფიციტს და ეხმარებოდა კბილების ჯანმრთელობას. კბილები კანემიზუს გამოყენებით იფარებოდა, რომლის მოსამზადებლად ამზადებდნენ რკინის მუქ ყავისფერ ხსნარს ძმარმჟავაში სუმაკის მელნის თხილისგან უსიამოვნო სუნის საღებავის დამატებით შუა საუკუნეები დიდი შუბლის ოქროს ხანა იყო. მაღალი საზოგადოების ქალები იშორებდნენ წარბებს, წამწამებს და თმის ხაზს, რათა მაღალი შუბლი გამოჩენოდათ. ქალბატონები ამას აკეთებდნენ კაკლის ზეთით ან ამიაკით (რომელიც შინაური კატებისგან მიიღებოდა) და ძმრით დასველებული სახვევებით. ამ ტენდენციის იდეა იყო ბავშვის თავის დამსგავსება, რაც ქალებს სუფთა და უმწიკვლოს ხდიდა და ასევე საზოგადოებაში მათ სტატუსს ამაღლებდა. მე-19 საუკუნის ბოლოსა და მე-20 საუკუნის დასაწყისის რეკლამები ხალხს უბიძგებდა გადაეყლაპათ ლენტის ჭიის კვერცხების შემცველი აბები, რომლებიც შემდეგ გამოიჩეკებოდა და იზრდებოდა მასპინძლის შიგნით და შთანთქავდა მის მიერ შეჭამულ საკვებს. თეორიულად, ეს საშუალებას მისცემს ადამიანს ჭამოს დანაშაულის გრძნობის გარეშე - ისინი მაინც დაიკლებენ წონაში - მაგრამ რეალობა ისაა, რომ ლენტის ჭია შეიძლება გაიზარდოს 9 მეტრამდე და საბოლოოდ გამოიწვიოს არასასურველი გვერდითი მოვლენების ფართო სპექტრი, მათ შორის სიკვდილის იშვიათი შემთხვევები. მიუხედავად იმისა, რომ დღეს ბევრ ჩვენგანს ტუბერკულოზი შორეულ და უძველეს დაავადებად მოეჩვენება, ის ოდესღაც ევროპაში წლიური სიკვდილიანობის 25%-ზე იყო პასუხისმგებელი. ასეთი მომაკვდინებელი არსებობით, შეიძლება ვივარაუდოთ, რომ ტუბერკულოზის ეშინოდათ და ლანძღავდნენ, მაგრამ... ამ კონკრეტული დაავადების ფიზიკური გამოვლინებები მოიცავს წონაში კლებას, ლეთარგიას, ლოყების გაწითლებას და ფერმკრთალ კანს, რაც სხვათა შორის, სიმპტომებით რეალურად შეესაბამება ვიქტორიანული ეპოქის სილამაზის სტანდარტებს. ვიქტორიანული პერიოდი, რომელიც იყო მე-19 საუკუნის მეორე ნახევარში, გამოირჩეოდა ძლიერი კლასობრივი ცნობიერებით, რომელშიც ლამაზი, კარგად აღზრდილი ქალები არ მოელოდნენ რაიმე ფიზიკურ სამუშაოს. შესაბამისად, რუჯის ან კუნთების ტონის ნებისმიერი მინიშნება დაგმობილი იყო, როგორც არამიმზიდველი მუშათა კლასის დამახასიათებელი ნიშანი. პატივმოყვარე ქალები იყვნენ გამხდარი, ფერმკრთალი და ცუდი ჯანმრთელობის. მაღალი კლასის ქალები კი უფრო მიდრეკილნი იყვნენ ტუბერკულოზისადმი, რაც ამ დაავადებას კლასობრივ სტატუსად აქცევდა. იმ დროის მრავალი სილამაზის ხატი გამოსახული იყო როგორც ჩონჩხი, თხელი, ფერმკრთალი კანით, ცქრიალა თვალებით და წითელი ლოყებითა და ტუჩებით. იმის გამო, რომ ტუბერკულოზი აჯილდოებდა ქალებს ამ თვისებებით დაავადების ბუნებრივი კურსის განმავლობაში, მან მოახერხა მოდური გამხდარიყო, ამიტომ ზოგიერთმა ქალმა დაიწყო მისით განზრახ ინფიცირება. დაავადების რომანტიკულაციას ახდენდნენ, მაკიაჟსაც იყენებდნენ „ტუბერკულოზური იერის“ მიბაძვის მიზნით. 222 1-ს მოსწონს
|