2017 წელს, 50 წლიანი განმარტოების შემდეგ, მონღოლეთის მკვიდრი გამოვიდა მესიჯით, რომელიც მიიღო არამიწიერი ცივილიზაციისგან. ეს ყველაფერი გასული საუკუნის 60-იან წლებში დაიწყო. მაშინ მონასტრის ერთ-ერთმა უხუცესმა მიმართა ახალგაზრდა ბერს:

„ სასულიერო პირების ახალგაზრდა თაობა გამოტოვებს გაკვეთილებს, უგულებელყოფს სულიერ პრაქტიკას, რომელიც ათასობით წლისაა და სულ უფრო მეტ დროს ატარებს ლოცვის მიღმა. თუ გსურთ იცოდეთ განვითარების ჭეშმარიტი გზა, უარი თქვით მასზე და ნახავთ, როგორ შეიცვლება თქვენი მსოფლმხედველობა“.

დაახლოებით ერთი წლის განმავლობაში ახალგაზრდა მამაკაცი ფიქრობდა თავის გადაწყვეტილებაზე და საბოლოოდ მივიდა იმ დასკვნამდე, რომ უფროსი მართალი იყო. ბერთან ერთად ისინი გადავიდნენ მონასტერში მდებარე დაუსახლებელ მინაშენში. იქ დაიწყო ყოველდღიური ვარჯიშების საოცარი და რთული გზა. ბერმა მთლიანად მიატოვა ყოველგვარი ტექნიკიზმი. ყოველდღე ახალგაზრდა მამაკაცი ორმოცდაათი წლის განმავლობაში ახორციელებდა ერთიდაიგივე მანიპულაციებს სხეულთან და ცნობიერებასთან: მედიტაცია, ლოცვები, იოგა, ექსტრასენსორული მოგზაურობა ანუ სულის სხეულის გარეთ გამოსვლა.

ამრიგად, მან იმოგზაურა სამყაროებს შორის და შეითვისა ცოდნა დაკარგული ცივილიზაციების, სხვა რეალობის მკვიდრთა და სხვა პლანეტების შესახებ. არხები პრაქტიკის მე-40 წელს გაიხსნა. ბერი მოულოდნელად აღმოჩნდა უცნობ სამყაროში, სადაც ჰუმანოიდური არსებები ცხოვრობდნენ. მხოლოდ რამდენიმე ასეთი სესიის შემდეგ მიხვდა, რომ დედამიწის წარსულში იყო, კერძოდ, ლემურიაში.

იმ მხარისს მკვიდრებმა უთხრეს კაცს: „მოხარულები ვართ, რომ შენც ყოველი ჩვენგანის მსგავსად ურთულესი გზა გაიარე. სამწუხაროდ, ხალხი ძალიან იშვიათად გვსტუმრობს. კიდევ ბევრი იყო ადრე ჩამოსული. განვითარების არასწორი გზა აირჩიეთ. ტექნოლოგიური პროგრესი აუცილებელია დროისა და ენერგიის გასათავისუფლებლად, რომელიც უნდა დაეთმოს სულიერ განვითარებას, პრაქტიკებსა და ლოცვებს. დიდი ალბათობით, თქვენ ხართ ერთ-ერთი ბოლო ადამიანი, ვინც ჩვენთან მოხვდა. თუ თქვენ ვერ შეაგროვებთ მოსწავლეებს და ვერ დააყენებთ მათ სწორ გზაზე, მაშინ ცივილიზაცია არასოდეს აიწევს მაღალ რანგზე. ეს შესაძლებელია მხოლოდ სულიერი და ენერგიული განვითარებით და არა ტექნიკური პროგრესით“.

ინსტრუქციები მრავალფეროვანი იყო, ბერს აჩვენეს, თუ როგორ ცხოვრობდნენ ლემურიელები დინოზავრებთან და სხვა დაკარგულ ცივილიზაციებთან. მაგალითად, ლურჯ ღმერთებთან, დემონებთან, ფაეტონელებთან და სხვა. 47-ე წელს მამაკაცს მანამდე უცნობი ხმა დაუკავშირდა. მან თავი არანაირად არ გააცნო, მხოლოდ თქვა, რომ სამყაროდან შორს ცხოვრობს. ეს იყო მისი გზავნილი, რომელიც ბერს უნდა გადაეცა ხალხისთვის. სამი წლის განმავლობაში მან უამბო სამყაროს საიდუმლოებებზე, ცივილიზაციებზე, სიცოცხლის შექმნაზე, ევოლუციაზე, სულიერ პრაქტიკაზე, სიცოცხლეზე სიკვდილის შემდეგ.

ამ ყველაფრის მილიონობით გვერდზე ჩაწერა შეუძლებელი იქნებოდა, მაგრამ ყველაზე მნიშვნელოვანი ის არის, რომ უხუცესმა, რომელიც ხალხს 2017 წელს გამოვიდა, თქვა:

„ტექნიკური ცივილიზაცია არის გზა სიკვდილისკენ. ნებისმიერი ქვა, რკინის ნებისმიერი ნაჭერი, ნებისმიერი ობიექტი არის მატერიალური და აქვს თავისი მომსახურების ვადა. სული მარადიულია. ის არის ცეცხლი და სინათლე, სიბრძნე და გრძნობები, ენერგია და უკვდავება. ჩემი სახელი არ მახსოვს, რადგან 50 წელი პატიმრობაში გავატარე. ეს არის აუცილებელი დრო სულთან ჰარმონიის დასაწყებად. ისწავლეთ მისი მართვა. ამის წყალობით შემიძლია დავტოვო სხეული და მოვინახულო ნებისმიერი პლანეტა, ათობით სამყარო და ვიმოგზაურო დროში. შესაძლებლობები გაიხსნა ჩემს ცნობიერებაში, რომლებიც შემოქმედთა მიერ არის ჩადებული თითოეულ ჩვენთაგანში.

ტექნიკური მოწყობილობების დახმარებით თქვენ ვერასდროს მიაღწევთ იმას, რაც ჩემთვის ხელმისაწვდომია. მათი წყალობით თქვენ მხოლოდ უკვდავების ბოლო შანსს დაკარგავთ! შენს წინ ხედავ დაღონებულ მოხუცს, მაგრამ, ფაქტობრივად, დიდი ვარ, გიგანტივით. ჩემი სული დიდი ხესავით გაიზარდა, ენერგიითა და სიბრძნით იკვებებოდა. როგორც კი ეს ხე აყვავდა, საიდუმლოებები გამიმხილეს, რომელსაც ვერც ერთი მეცნიერი ვერასოდეს გაიგებდა. შეაჩერე კაცობრიობა, ღმერთები მოითხოვენ შეაჩერონ დესტრუქციული ტექნოლოგიური პროგრესის განვითარება და აირჩიონ სხვა გზა. მიუხედავად იმისა, რომ ეს ჯერ კიდევ შესაძლებელია. ჩემი მისია შესრულებულია, გავაგრძელებ იმ გზას, რომელიც დავიწყე და შესაძლოა, მომდევნო 50 წელიწადში ისევ მოგმართოთ."

ამის შემდეგ ბერი თავის მონასტერში დაბრუნდა და ამ დრომდე მისგან ახალი ამბები არ მიუღიათ. ჟურნალისტები ცდილობდნენ გაერკვიათ აიყვანა თუ არა უხუცესმა მოსწავლეები, მაგრამ, როგორც ჩანს, ეს არავის გაუგია. ჩვენი ცივილიზაციის შემხედვარე გზა, რომელზეც ბერმა ისაუბრა, სწორია და ერთადერთია.