ჩვენ, შეიძლება, სკეპტიკოსები ვიყოთ და რთულად ასახსნელი ფაქტებს რაღაც ახსნა მოვუძებნოთ, მაგრამ არის ფაქტები, რომლებიც საკუთარ თავზე, თავად მეტყველებენ:

ვერცხლის წყლით მოოქროების უძველესი ტექნოლოგია, რომლამდეც თანამედროვე ტექნოლოგიას ჯერ არ მიუღწევია

იუველირები, რომლებიც ოქროზე და ვერცხლზე მუშაობდნენ, ძველი მსოფლიოს ბევრ ქვეყანაში, ტაძრის გუმბათების და ინტერიერის მოოქროებისთვის, ვერცხლის წყალს იყენებდნენ. ეს რთული პროცესი ასევე გამოიყენებოდა ისეთი ნაკეთობების წარმოებისას, როგორიც სამკაული, ქანდაკება და თილისმები იყო.

ტექნოლოგიური თვალსაზრისით, უკვე 2000 წლის წინ, ძველმა ხელოსნებმა მოახერხეს, ამ ლითონის საფარის, წარმოუდგენლად თხელი და გამძლე ფენის შექმნა. "ოქროს" არაერთი არტეფაქტია აღმოჩენილი. მაგრამ, მოოქროების ტექნოლოგია ჯერ–ჯერობით ნაპოვნი არ არის.

ძველ პერუელებს ქვის დარბილება შეეძლოთ?!

არქეოლოგები და მეცნიერები უკვე რა ხანია იმის გარკვევას ცდილობენ, თუ როგორ ააშენეს საქსაუმანის კომპლექსი? გიგანტური ქვები, რომლითაც ეს უჩვეულო ნაგებობაა შექმნილი, იმდენად მძიმეა, რომ მისი ტრანსპორტირება და მონტაჟი, თანამედროვე ტექნოლოგიებითაც კი რთული იქნებოდა.

ამ საიდუმლოს გასაღები, სავარაუდოდ, განსაკუთრებული მოწყობილობის არსებობაა, რომელსაც ძველი პერუელები ქვების დასარბილებლად იყენებდნენ, ან იქნებ, საქმე ქვების დნობის უძველეს საიდუმლოშია? ზოგიერთი მეცნიერის აზრით, გრანიტს, რომლითაც კუსკოს ციხე–სიმაგრის კედლებია აშენებული, მაღალი ტემპერატურის ზეგავლენის კვალი ეტყობა, რაც მისი ზედაპირის მინისებურობაში და სიგლუვეში ვლინდება.

მეცნიერთა აზრით, ქვებს რაღაც მაღალტექნოლოგიური მოწყობილობით ჯერ არბილებდნენ, ხოლო შემდეგ, აპრიალებდნენ და ერთმანეთზე მჭიდროს სვამდნენ.

ჰალ–საფლიენის საოცარი აკუსტიკა

ჰალ–საფლიენი (მიწისქვეშა, მეგალითური სტრუქტურა მალტაზე) 3 იარუსიანი მიწისქვეშა გვირაბების კომპლექსია, რომლის საერთო ფართობი 500 კვ. მ–ია. მისი დერეფნები, ერთი მიმართულებით – მომცრო დარბაზისკენ მიდის, რომელიც ძვ. წ. აღრ. 3000–2500 წწ. არის დათარიღებული.

ამ ქვის დარბაზში წარმოუდგენელი ხმის ეფექტების მოსმენა შეიძლება, რომელიც ადამიანის ორგანიზმზე გარკვეულ ზეგავლენას ახდენს. მასში გაჟღერებული ბგერები რეზონანსში მოდის კედლებთან და შემდეგ, თითქოს ადამიანის სხეულში აღწევს.

როგორც მეცნიერები ამბობენ, ჰალ–საფლიენს ბნელი ისტორიული წარსული უნდა ჰქონდეს. არქეოლოგებმა მის ტერიტორიაზე 7000–ზე მეტი ადამიანის ნაშთი აღმოაჩინეს. თუმცა, შესაძლებელია, რომ ეს მიწისქვეშა კომპლექსი სამლოცველო და სასაფლაო ყოფილიყო.

ლიკურგის თასის საიდუმლო – ნანოტექნოლოგიები ძველ რომში

თასი, რომელზეც მეფე ლიკურგი (ძვ. წ. აღრ. VIII) იყო გამოსახული, დიდი ხნის მანძილზე, არ უმხელდა თავის საიდუმლოს მეცნიერებს. ის ფერს სინათლის წყაროს მდებარეობის მიხედვით იცვლის. თუ სინათლე უკანა მხარეს არის, თასი წითლდება, ხოლო თუ ის წინიდან ეცემა – მწვანდება.
თასის საიდუმლოს ამოხსნა მხოლოდ 1990 წ. მოხერხდა, მას შემდეგ, რაც მისი ფრაგმენტის ანალიზი მიკროსკოპით მოხდა. აღმოჩნდა, რომ რომაელი ოსტატები ნანოტექნოლოგიებში კარგად ერკვეოდნენ. ანალიზის შედეგად დადგინდა, რომ მინაში ოქროს და ვერცხლის მტვერი იყო დამატებული. ამასთან, ამ მეტალის ნაწილაკების დიამეტრი 50 ნანომეტრს არ აღემატებოდა.
თასი-ქამელეონი უკიდურესად ზუსტი მუშაობის შედეგი არის და ასეთი ეფექტის მიღება, შემთხვევით, პრაქტიკულად შეუძლებელია. შუქი, რომელიც თასზე ეცემა, ოქროს და ვერცხლის ელექტრონების რყევას იწვევს და შედეგად ფერის შეცვლა ხდება. სწორედ ამ პროცესს აკვირდება თასთან მდგარი დამკვირვებელი, რომელიც ფერს, თავისი სინათლისადმი მდებარეობის მიხედვით აღიქვამს. გაგრძელება >>>

ბაღდადის ბატარეა – ელექტრო ენერგია ძველ მსოფლიოში

ინფორმაცია ამ უჩვეულო აღმოჩენის შესახებ, ავსტრიელმა არქეოლოგმა ვილჰელმ მენინგმა, 1936 წელს გაავრცელა. ზუსტად ცნობილი არ არის, ბაღდადის გარეუბანში, იმ პერიოდში გათხრები მიმდინარეობდა თუ არა. სავარაუდოდ, ეს უძვირფასესი ნივთი მას ვიღაცისგან უნდა მიეღო, რადგან გათხრების წარმოების შემთხვევაში, ბევრ სხვა რამესაც იპოვიდა.

ბაღდადის ბატარეა — ღია-ყვითელი ფერის ამფორა არის, რომლის სიმაღლე, სულ რაღაც, 15 სმ-ია. დაახლოებით, 2000–2200 წლის არის. ყელი ფისით აქვს დაფარული, ხოლო მის ცენტრში რკინის გულის ნაწილი არის გამოშვერილი. როდესაც ყელიდან ფისი მოაცილეს, ჭურჭლის შიგნით სპილენძის ცილინდრი აღმოაჩინეს. მისი დიამეტრი ზუსტად 25 მმ-ი იყო, ხოლო სიგრძე – 9 სმ. სწორედ მასში იყო მოთავსებული რკინის გული და ის ცილინდრის ფსკერს არ ეხებოდა. ჭურჭლის ფსკერი კი მთის ფისით იყო დაფარული და ლითონის კონსტრუქცია ჰაერში იყო გამოკიდებული – ის ყელის ფისზე იყო მიმაგრებული.
დღეს, XXI საუკუნეში, შუქი რომ ქრება, სანთლებს ვანთებთ. მესოპოტამიაში კი, ოთახის გასანათებლად, ძვ. წ. აღრ. II ს-ში ელ. ლამპებს იყენებდნენ. გაგრძელება >>>

ლითონის დამუშავების ტექნოლოგია

ლითონის დიდი და მასიური ნაჭრების გამოწრთობის და დამუშავების მაღალტექნოლოგიური მეთოდები, უძველეს დროში, უკვე ფართოდ იყო გავრცელებული.

ჩვენი წინაპრები ლითონის დამუშავების მეტად რთულ სამეცნიერო ცოდნას ფლობდნენ, რომელიც მათ უფრო ადრინდელი ცივილიზაციისგან მიიღეს, რაც მსოფლიოს სხვადასხვა კუთხეში გაკეთებული აღმოჩენებით მტკიცდება. მეტალურგიული ტექნოლოგიები ჯერ კიდევ ძველ ჩინეთში იყო ცნობილი. ეს ერთ–ერთი პირველი ცივილიზაცია იყო, დღეს ცნობილი ცივილიზაციებიდან, სადაც თუჯის გამოდნობა დაიწყეს. ძველ ინდოეთში კი, უჟანგავი რკინის ნივთებს ამზადებდნენ. კვლევის შედეგად გაირკვა, რომ რკინა იმიტომ არ ჟანგდებოდა, რომ ის დიდი რაოდენობით ფოსფორს შეიცავდა. ლითონის დამუშავების ძველი ტექნოლოგიების ერთ–ერთი შედევრი, სვეტი, რომლის სიმაღლე 7 მეტრია და 6 ტონას იწონის, დელიში, კუტბ-მინარის მინარეთშია.

ქვის ბურღვის ტექნოლოგია

უკვე ძველ დროში, მშენებლებს, ქვაში და მყარ ქანებში იდეალური ნახვრეტის გაკეთება შეეძლოთ. ეს შთამბეჭდავი არტეფაქტები იმაზე მეტყველებს, რომ ჩვენი წინაპრები რთულ ტექნოლოგიებს ფლობდნენ — ასეთი დიდი ზომის ნახვრეტების შექმნა საინჟინრო უნარ–ჩვევების და საჭირო აღჭურვილობის გარეშე, უბრალოდ, შეუძლებელია. აქვე უნდა აღინიშნოს, რომ მსგავსი არტეფაქტები მსოფლიოს არაერთ ქვეყანაშია აღმოჩენილი.

არხის სხვა სიახლეები:

* მისი ყველა წინასწარმეტყველება ახდა... და რას უნდა ველოდოთ მომავალში?

* მფრინავი ხალიჩების საიდუმლო

* ძალზე საშიში და უცნაური ფაქტები