გიორგი პირველზე მოგახსენეთ უკვე,დავით აღმაშენებელი საქმენი ბევრისთვის ცნობილია და მისი რუის-ურბნისი,ხოლო ახლა შევცერდები კიდევ ერთ რაინდი მეფის გიორგი IV-ლაშაზე და მის მემკვიდრეზე,რომელიც ასევე დიდი პიროვნება იყო,ვისაც ავღანელები დღესაც პატივს მიაგებენ. როგორც ცნობილია,ლაშა-გიორგის შვილი უკანონოდ ყავდა და მისი თავისუფალი ბუნება იყო განხეთქილების საბაბი მასზე და ეკლესიას შორის. როგორც მოგეხსენებათ,გიროგი პირველისა არ იყოს,არც ლაშას მოუწია დიდხანს მოღვაწეობა,რამეთუ 1220 დაიჭრა მონღოლთა ბრძოლაში და ვერ გამოვიდა სიტუაციიდან. მის მერე კი,მისი და რუსუდან გამეფდა,რომლის დროსაც საბოლოოდ მიგვიპყრო მონღოლეთმა და დაგვხარკა. 1245 წელი იდგა და გარდაიცვალა რუსუდანი,ხოლო შეიქმნა მეფის არჩევის პრობლემა,იყო ორი დავითი და იყო ორი მხარე,ეკლესია და ქართველი პატრიოტები. წესის მიხედვით,დავითი ლაშას ძე უნდა გამხდარიყო მეფე,თუმცა ეკლესია არ აღიარებდა ამ ბიჭს კანონიერ ვაჟად და ეს ქმნიდა პრობლემას,ხოლო რუსუდანის შვილი დავითის ინტერესებს იცავდნენ,რამეთუ არ სურდათ პრეცედენტი,უკანონო შვილის მემკვიდრის უფლება ქონოდა.სწორედ ასეთ დავიდარებაში გავიდა ორი წელი და ისტორიაში შესულია ეს პერიოდი,როგორც უმეფობა საქართველოში. 1247 წელს,ქართველმა პატროტებმა შესთავაზეს მონღოლებს,რომ მეფის ბედი გადაეწყვიტათ მათი წესებით,რაც უკანონო შვილის თემას გამორიცხავდა. მონღოლებმა სიამოვნებით მიიღეს ეს ამბავი და მემკვიდრედ აღიარეს დავითი ლაშას ძე,თუმცა იქვე აზრი დაებადათ,ორივე მეფედ დაესახელებინათ და ამით ერთმანეთისთვის გადაეკიდა ორი დავითი. აღმოსავლეთი მისცეს დავით ლაშას ძეს,ხოლო დასავლეთი დავით რუსუდანის ძეს,ერთს ულუ უწოდეს და მეორეს ნარინი. ქართველმა პატრიოტებმა გაიმარჯვეს აქ,რადგან დავით ლაშას ძეს მისცეს აღმოსავლეთი,ხოლო ეს ნიშნავდა კანონიერ მემკვიდრეობას ერთიანი ქვეყნისა,რადგან ვინც ფლობდა ქართლის ტახტის რეგალიას,მას ქონდა უპირატესობა სამემკვიდრეო ნუსხაში. რატომ დავწერე ამდენი,ეკლესიისთვის რო დაეჯერებინათ,მაშინ საქართველოს არ ეყოლებოდა გიორგი მეხუთე ბრწყინვალე,რომელიც ლაშა-გიორგის ხაზით მემკვიდრე იყო,მისი შვილთაშვილი. ამიტომ არის საჭირო,რომ ეკლესიამ თავისი ადგილი და საქმე ნახოს,რამეთუ მათი საქმე არ არის საერო ცხოვრ

რას ერჩის ფარსმან სპარსს? ის კაცი მეფე გიორგის გვერდზე ედგა,ხუროთმოძღვარიც კარგი იყო და მეფის დავალებით საწამლავსაც აკეთებდა. რა არ შეიწირა მეფის მტრები თავისი საწამლავით? ის კაცი იყო მეფის მსახური და უფრო მეტად ქართველი,ვიდრე მელქისედეკ კათალიკოსი. სანამ მელქისედეკს კალმახი ქონდა გაგდებული და თოხლაობდა,ფარსმანი მეფეს ეხლარებოდა თავისი მიზნების აღსრულებაში. ნუ ეს რაც დიდოსტატის შეეხება. ისე კი,გიორგი I იყო საქართველოს ისტორიაში ერთერთი საუკეთესო მეფე,რომელმაც გაბედა და ბრძოლაში გამოიწვია,იქვე მიამარცხა ბასილი კეისარი ბულგართმუსვრელი. დავით III,ბაგრატ III,ბაგრატ IV მოიხსენიება როგორც კურაპალატი,რაც ბიზნტიური ტიტულია,ხოლო გიორგი I არა. ერთმორწმუნეობის თემაში გვახრჩობდა ბიზანტია,ხოლო სასულიერო პირები უკანას უკოცნიდნენ ბიზანტიელებს. გიორგი პირველის რომანტიზება სჭირდება ამ ქვეყანას,რათა ერთმორმწმუნეობის მარწუხებში არ გავიხლართოთ ან არ გაგვხლართონ წვეროსნებმა.
კაცი არ ემორჩილებოდა იმ დროისთვის გარმორჩეულ და უძლიერეს ბასილი კეისარს,არ მიიღო მისგან კურაპალატის ტიტული. მიუხედავად მცირე ასაკისა და ასევ მცირე მოღვაწეობისა,თავი არ დაუხარა ბიზანტიას და იბრძოდა ისტორიული ტაო-კლარჯეთისთვის,რომელსაც იმ დროში ზედა მიწებს უწოდებდნენ და რომელიც დავით III სამამკვიდრეო იყო,რაც თვითონ ბიზანტიელებმა უსახსოვრეს. ამიტომაც ეს გმირი მეფე უნდა გამოვიდეს წინა პლანზე და მეტი უნდა ვისაუბროთ მასზე,რათა შეცდომები არ დავუშვათ ისევ. სულ ვამბობ ხოლმე,ჩვენი საშველი ჩვენივე ისტორიაა და მისი კარგად შესწავლა,კრიტიკული თვალით გაანალიზება მიგვიყვანს გამარჯვებამდე.