პოველია არის პატარა კუნძული, რომელიც მდებარეობს ვენეციასა და ლიდოს შორის ვენეციის ლაგუნაში. მისი ისტორია ერთ-ერთი ყველაზე ბნელი და ტრაგიკულია მთელ ქვეყანაში. ოდესღაც ჭირის მსხვერპლთა საკარანტინო ზონა იყო, მოგვიანებით კი ფსიქიურად დაავადებულთა სასტიკი დაწესებულება.

კუნძული პოველია ერთ-ერთი ყველაზე ცნობილი ადგილია იტალიაში, მაგრამ მისი რეპუტაცია არც ისე ვარდისფერია. პირველად იგი მოხსენიებულია 421 წელს, როდესაც პადუასა და ესტეს მცხოვრებნი გაიქცნენ ბარბაროსების შემოსევისგან თავის დასაცავად. გარდა ამისა, იგი გამოიყენებოდა რომის სამხედრო პოსტად. ზოგადად, კუნძული შედარებით მშვიდი იყო და ბევრ რესურსს სთავაზობდა იქ მცხოვრებთ. ეს იყო ბუბონური ჭირის გავრცელებამდე მე-18 საუკუნეში, წერს Ancient Origins.

ჭირი, ასევე ცნობილი როგორც შავი ჭირი, იყო უაღრესად გადამდები და მომაკვდინებელი დაავადება, რომელიც სწრაფად გავრცელდა მთელ ევროპაში, აზიასა და აფრიკაში. იტალიელებს ეშინოდათ, რომ ეპიდემია კვლავაც საფრთხეს შეუქმნიდა ქვეყნის მაცხოვრებლებს. შესაბამისად, მოგვიანებით კუნძული პოველია გადაიქცა ერთგვარ საკარანტინო ზონად ვენეციაში ჩასული გემებისთვის. ამ გზით ისინი ცდილობდნენ თავიდან აეცილებინათ დაავადების შემდგომი გავრცელება.

მატერიკიდან იზოლაციამ შესაძლებელი გახადა შავი ჭირის ზრდის შეკავება. ყოველ შემთხვევაში, მაშინ სჯეროდათ და ამიტომ ყველა, ვინც ეჭვმიტანილი იყო ამ დაავადებაზე, იძულებით გაგზავნეს კუნძულზე სამკურნალოდ და კარანტინში.

სამწუხაროდ, ამ გეგმას სასურველი შედეგი არ მოჰყოლია.

ჭირით დაავადებულები უმეტესწილად სახლობდნენ დიდ კომუნალურ შენობებში, ლაზარეთში, სადაც ისინი ხშირად იყოფოდა სქესის და სიმპტომების სიმძიმის მიხედვით. შედეგად, ისინი ხშირად იყვნენ გადატვირთული, სათანადო სანიტარული პირობების გარეშე და ცუდ ვენტილაციაში. ყველა ეს არაადამიანური მდგომარეობა მხოლოდ დაავადების გავრცელებას უწყობდა ხელს.

უფრო მეტიც, თავად პაციენტებს მკურნალობდნენ არაეფექტურად, ხშირად პრიმიტიული მცენარეული საშუალებებით ან სისხლდენით, რაც ასევე იწვევდა შემდგომ ინფექციას.

ამიტომ, ბევრი მსხვერპლი კუნძულიდან აღარ დაბრუნებულა. მუშებს ცხედრები სწორედ იქ უნდა დაემარხათ. მე-18 და მე-19 საუკუნეებს შორის კუნძულზე 160 000-ზე მეტი ადამიანი დაიღუპა და იქვე დაკრძალეს.

ზოგიერთი ჩანაწერი ამბობს, რომ ცხედრების დასამარხად ალტერნატიული მეთოდები, კერძოდ დაწვა იყო გამოყენებული.

შემდგომში კუნძული გადაკეთდა ფსიქიურად დაავადებულთა სამკურნალო ადგილად. თუმცა, ამანაც ვერ უშველა მათ, ვისაც მკურნალობა და მოვლა ესაჭიროებოდა. პირიქით, ყველაფერი გაცილებით უარესი და საშინელი იყო.

სამწუხაროდ, საავადმყოფომ კუნძულს სახელი გაუთქვა თავისი არაადამიანური პირობებით და პაციენტებისადმი სასტიკი მოპყრობით. წარმოუდგენლად დიდია დოკუმენტები სერიოზული ბულინგის, დაუდევრობისა და ბარბაროსული სამედიცინო პროცედურების შესახებ. პაციენტებს სცემდნენ, ახვევდნენ და დიდხანს ტოვებდნენ მარტო საკანში.

გარდა ამისა, ელექტროშოკური თერაპია (რაც გულისხმობს ელექტრული დენის გავლას თავის ტვინში, რათა გამოიწვიოს ხანმოკლე ელექტრული აქტივობა, ასევე ცნობილი როგორც კრუნჩხვა, გარკვეული ფსიქიკური აშლილობის სიმპტომების შესამსუბუქებლად), ლობოტომია და სხვა ექსპერიმენტული სამედიცინო პროცედურები არის აღრიცხული.

ამ ყველაფერმა გამოიწვია ტანჯვის შედეგადად სიკვდილი და პაციენტების ცხედრები დაკრძალეს იმავე მიწაზე, კუნძულზე, სადაც ადრე დაკრძალეს ჭირით დაღუპულები.

ახლა პარანორმალური მკვლევარები კუნძულს დედამიწის ერთ-ერთ ყველაზე საშინელ ადგილს უწოდებენ. ბნელი და ტრაგიკული ისტორია ქმნის მრავალ ლეგენდას მოჩვენებებზე.

ბევრს მიაჩნია, რომ ჭირის მსხვერპლთა და ასეთ სასტიკ პირობებში დაღუპული პაციენტების სულები კვლავ კუნძულზეა, რადგან ეს ადგილი უამრავი სიკვდილისა და ტანჯვის ადგილია.

ცნობილია მრავალი ინფორმაცია კუნძულზე მოჩვენებებისა და საშინელი ხმების შესახებ, კერძოდ კი ისმის ყვირილი, კვნესა და სიცილი, რომელიც მოდის მიტოვებული შენობებიდან. ზოგიერთი ვიზიტორი იქ ყოფნისას შიშს, ან შფოთვას გრძნობდა, ზოგიც კი ამტკიცებდა, რომ ფიზიკურად დაესხა თავს უჩინარი ძალები.

ახლა კუნძული კერძო საკუთრებაშია და დახურულია საზოგადოებისთვის, რაც მას საშინელი იერს აძლევს. ის ითვლება სახიფათო ადგილად, მაგრამ ეს არ აბრკოლებს ექსტრემალურ ადამიანებს და სიმართლის დამცველებს, რომ უკანონოდ მოხვდნენ კუნძულზე.

როგორც არ უნდა იყოს, კუნძულთან დაკავშირებული მოჩვენებების მრავალი ისტორია ეფუძნება ჭორებსა და ლეგენდებს. ჯერ არ არსებობს მეცნიერული მტკიცებულება ამ ზებუნებრივი ფენომენების დასამტკიცებლად. თუმცა, ვისაც ასეთი გამოცდილება ჰქონდა, დარწმუნებულნი არიან, რომ ამ ჭორების უკან სიმართლე იმალება.

მიუხედავად საშინელი წარსულისა, არიან ადამიანები, რომლებსაც სჯერათ კუნძულის ნათელი მომავლის და სწამთ, რომ შესაძლოა კუნძულზე გარკვეული ცვლილებები უკეთესობისკენ მოხდეს.