სტერეოტიპების მიხედვით, იტალიელი დედები და ბებიები მზრუნველები და მოსიყვარულეები არიან, ყოველთვის ზრუნავენ, რომ მათი შვილები კარგად იკვებებოდნენ და კეთილგანწყობილნი იყვნენ. ლეონარდა ჩიანჩული აშკარად განსხვავებული ჯიშის იყო. რა თქმა უნდა, იგი თაყვანს სცემდა შვილებს, მაგრამ როდესაც 1939 წელს გაიგო, რომ სურდათ მისი უფროსი და უსაყვარლესი ვაჟის ჯარში წაყვანა, გადაწყვიტა, რომ მის გადასარჩენად ადამიანური მსხვერპლი იყო საჭირო.

1939-1940 წლებში ამ უცნაურმა ქალმა სამი უდანაშაულო ქალბატონი გაგზავნა საიქიოს. სქემა ყოველთვის ერთი და იგივე იყო: ლეონარდას მარტოხელა მეზობლები თავისთან მიჰყავდა, ღვინითა და ნარკოტიკებით ათრობდა, შემდეგ კი ნაჯახით კლავდა. ცხედრებს ანაწილებდა და ხსნიდა კაუსტიკური სოდით, რის შემდეგაც ნარჩენებისგან საპონს ამზადებდა. მან სისხლი გამოიყენა კექსის დასამზადებლად, რომლითაც გაუმასპინძლდა ნათესავებსა და მეზობლებს. ლეონარდამ ამ მკვლელობებისთვის მიიღო 30 წლით თავისუფლების აღკვეთა და სამი წელი კრიმინალთა ფსიქიატრიულ საავადმყოფოში.

გაუგებარია, ცრურწმენებითა და მისტიკით სავსე ტრაგიკული ცხოვრების რომელ მომენტში გაგიჟდა ეს უბედური ქალი, მაგრამ სამუდამოდ შევიდა კრიმინალური იტალიის ისტორიაში.

ცნობილი როგორც კორეჯოელი საპნის მწარმოებელი, ლეონარდა ჩიანჩული დაიბადა 1894 წელს. გოგონა დაიბადა დედის გაუპატიურების შედეგად, რომელსაც ლეონარდას თქმით, ყოველთვის სძულდა მთელი გულით. მოზარდობისას ლეონარდამ ორჯერ სცადა თვითმკვლელობა. მოგვიანებით მან ცხოვრების ყველა წარუმატებლობა იმით ახსნა, რომ დედამ მას წყევლა დასცა.

1914 წელს იგი დაქორწინდა არასრულწლოვან სახელმწიფო მოხელეზე, რაფაელ პანსარდიზე, რომელსაც მისი მშობლები არ ეთანხმებოდნენ, რადგან მათ საზოგადოებაში უფრო მაღალი თანამდებობა ეკავათ. ჩიანჩული ამტკიცებდა, რომ სწორედ ქორწილის შემდეგ, დედამ დაწყევლა იგი და გაწირა ტანჯვისთვის.

რა თქმა უნდა, წყევლის მტკიცებულება არ არსებობდა, მაგრამ ძნელია არ დაიჯეროთ, ქალის ქორწინების შემდეგ ცხოვრების შესახებ თუ შეიტყობთ. ქორწინებიდან რამდენიმე წლის შემდეგ, მისი ქმარი დააპატიმრეს თაღლითობისთვის, სამი წლის შემდეგ კი სახლი მიწისძვრამ დაუნგრია. ამის შემდეგ, წყვილი გაემგზავრა კორეჯოში, სადაც ჩიანჩულიმ გახსნა პატარა მაღაზია და მოიპოვა შესანიშნავი რეპუტაცია, როგორც კარგი, მოსიყვარულე ქალი, მზრუნველი დედა და საყვარელი მეზობელი.

ქორწინების დროს ლეონარდა 17-ჯერ დაორსულდა, აქედან სამი ორსულობა სპონტანური აბორტით დასრულდა, ათი შვილი კი მცირე ასაკში გარდაიცვალა. მანამდე ცრუმორწმუნე ქალი იყო მკითხავთან, რომელმაც უთხრა, რომ გათხოვდებოდა, მაგრამ ყველა შვილი სათითაოდ მოკვდებოდა. ამიტომაც იგი ყველანაირად იცავდა ოთხ გადარჩენილს. მოგვიანებით ჩიანჩული მივიდა ქირომანტის, მკითხავის სანახავად, რომელმაც არაფერი გააკეთა იმისათვის, რომ დაეძლია ქალის შიში დაწყევლის შესახებ.

“მე ვხედავ ციხეს შენს მარჯვენა ხელზე, - უთხრა მას მკითხავმა. ”თქვენს მარცხენა მხარეს კი არის ფსიქიატრიული საავადმყოფო.”
წყევლის ზეწოლის ქვეშ, რომელიც, ქალი ძალიან ცრუმორწმუნე გახდა.

1939 წელს ქალმა შეიტყო, რომ მისი უფროსი და უსაყვარლესი ვაჟი, ჯუზეპე, იტალიის ჯარში უნდა გასულიყო. გადაწყვეტილი იყო მისი დაცვა ნებისმიერ ფასად, ჩიანჩულიმ მოულოდნელად გადაწყვიტა, რომ ამას ადამიანური მსხვერპლი სჭირდებოდა - და აირჩია სამი მეზობელი, შუახნის ქალები. ზოგიერთი წყარო ირწმუნება, რომ თავად ლეონარდა მკითხაობით იყო დაკავებული და ეს ქალბატონები მასთან მივიდნენ რჩევისთვის; სხვები ამბობენ, რომ ქალები მასთან უბრალოდ მეზობლად მივიდნენ. როგორც არ უნდა იყოს, მან დაიწყო მათი მკვლელობის დაგეგმვა.

ყველაფერი იმით დაიწყო, რომ მოხუცი მოახლე ფაუსტინა სეტიმ მიმართა ჩიანჩულის ქმრის პოვნაში დასახმარებლად. ლეონარდამ თქვა, რომ შესაფერისი კანდიდატი ელოდა მას ქალაქ პოლაში და მას სჭირდებოდა იქ წასვლა, მან ადრე აცნობა ნათესავებსა და მეგობრებს, რომ მიდიოდა და რომ ყველაფერი კარგად იყო მასთან. მისი "მომსახურებისთვის" ლეონარდამ სეტისგან 30 ათასი ლირა აიღო, თითქმის მთელი დანაზოგი, რაც ქალს ჰქონდა.

მისი წასვლის დღეს სეტი მივიდა ლეონარდასთან დასამშვიდობებლად და დათანხმდა ერთი ჭიქა ღვინის დალევაზე, არ იცოდა, რომ ის ნარკოტიკული იყო. ლეონარდამ ნაჯახით მოკლა გულუბრყვილო ქალი და მისი ცხედარი ცხრა ნაწილად დაჭრა, მთელი სისხლი სათლში შეაგროვა. ჩიანჩულიმ მოგვიანებით აღწერა რა მოხდა შემდეგ თავის მემუარებში:

„ნაჭრები დიდ ქვაბში ჩავყარე, დავამატე შვიდი კილოგრამი კაუსტიკური სოდა, რომელიც საპნის დასამზადებლად ვიყიდე. შემდეგ ავურიე ნარევი მანამ, სანამ ყველაფერი მკვრივ მუქ მასად გადაიქცევა, რომელიც რამდენიმე სათლში დავასხი. კარგი საპონი იყო. აბანოში სისხლს რაც შეეხება, დაველოდე სანამ შესქელდებოდა და მერე ღუმელში გავამშრალე, შევურიე ფქვილი, შაქარი, შოკოლადი, რძე და კვერცხი, ასევე ცოტა მარგარინი და მოვზილე ცომი. ჩაისთვის ბევრი კექსი გავამზადე და სტუმრად მოსულ ქალბატონებს გავუმასპინძლდი, მე და ჯუზეპმაც ვჭამეთ."
მეორე მსხვერპლი, ფრანჩესკა სოავიმ, დაუჯერა ლეონარდას, რომ მან სამუშაო უშოვა პიაჩენცას გოგონების სკოლაში. სეტის მსგავსად, სოავიმ მისწერა ოჯახს და მეგობრებს მისი გადაადგილების შესახებ. მან ასევე დალია რაღაც უჩვეულო ღვინო ლეონარდასთან სახლში და ასევე გადაიქცა საპონად და ნამცხვრებად. მკვლელობა 1940 წლის 5 სექტემბერს მოხდა. სოავის საშუალებით მან 3000 ლირა გამოიმუშავა.

მოგვიანებით, ციხეში, ლეონარდამ დაწერა მემუარები, რომელსაც უწოდა: "გამწარებული სულის აღსარება".
მისი მესამე და ბოლო მსხვერპლი იყო ლა სკალას თეატრის ყოფილი საოპერო მომღერალი, ვირჯინია კაჩიოპო. ჩიანჩულიმ, სავარაუდოდ, იპოვა მისთვის სამუშაო ფლორენციაში იდუმალი იმპრესარიოს მდივნად.

„ის ქოთანში მოხვდა, როგორც დანარჩენი ორი... მისი ხორცი ცხიმიანი და ფერმკრთალი იყო, როცა ვადნობდი. დავამატე ოდეკოლონის ბოთლი და ხანგრძლივი ადუღების შემდეგ მოვახერხე საკმაოდ მისაღები ხარისხის კრემისებური საპონი. მეზობლებსა და მეგობრებს ვაჩუქე. სხვათა შორის, კექსი უფრო გემრიელი აღმოჩნდა: ის ქალი იყო ძალიან ტკბილი, ”- წერს მკვლელი თავის მემუარებში.

მიუხედავად იმისა, რომ ჩიანჩულლი ფიქრობდა, თითქოს მან ყველა კვალი დაფარა, რაღაც გამოტოვა. მისი პირველი ორი მსხვერპლისგან განსხვავებით, რომლებსაც შეზღუდული სოციალური წრე ჰქონდათ, კაჩიოპოს ჰყავდა რძალი და ამავე დროს ძალიან ცნობისმოყვარე. მან არ დაუჯერა წერილებს, რომლებიც ეუბნებოდნენ უეცარი გამგზავრების შესახებ და დაინახა კაჩიოპო, რომელიც შევიდა ჩიანჩულის სახლში იმ საღამოს, როდესაც უნდა წასულიყო. მან თავისი ეჭვები პოლიციას შეატყობინა და მალე ლეონარდა დააკავეს.
შედეგად, მკვლელმა მიიღო 30 წლით თავისუფლების აღკვეთა და კიდევ სამი წელი გაატარა კრიმინალთა ფსიქიატრიულ საავადმყოფოში. როგორც გაირკვა, მკითხავი მართალი გამოდგა.
ლეონარდა ჩიანჩული 1970 წლის 15 ოქტომბერს პოზუოლის კრიმინალთა ქალთა ფსიქიატრიულ საავადმყოფოში ცერებრალური ინსულტით გარდაიცვალა. მის საქმესთან დაკავშირებული ნივთები, მათ შორის ქვაბი, რომელშიც მსხვერპლებს “ხარშავდა", რომის კრიმინოლოგიურ მუზეუმშია გამოფენილი.