პოეზია განსაკუთრებული ნაირა გელაშვილი 2022, 7 აპრილი, 1:01  ხოლო მე ავალ და დავრჩები იმ ძნელ მწვერვალზე, მოდი, მომყევი... გზა იქით მიდის... იქ ზარს ჩამოვკრავთ, ზარი დავრეკოთ... აგუგუნდეს და შეაჟრიალოს ჯადოგამჯდარ ქვეყნიერებას...
ზარი... ყოველ წამწამს, უპის ორმოში რომ ჩაიყინა, უპეს დაეკრო.
ზარი... სიკვდილის ნაცრისფერ აბებს, გრილი თითები უშფოთველად რომ ამზადებენ!
ზარი... მტკივან მხრებს, წინასწარ დუღაბი რომ გადაასხეს, რათა იქ ფრთებს არ ამოეჭრათ!
ზარი... იმ ფრთას, რომელიც ტანზე მიკრული დარჩა, ვერ გადაევლო ჰაერის ტალღებს!
ზარი... იმ ჩიტებს, დედამიწას რომ ვერ ასცდილდნენ, ზემოდან ჩამოვარდნაც კი არ ეღირსათ!
ზარი... სიცოცხლეს, რომელსაც უნდა ეკაშკაშა და სანაცვლოდ მხოლოდ ბჟუტავდა! 329 1-ს მოსწონს
|
  |
Intermedia.ge © 2011-2024 წელი
საავტორო უფლებები დაცულია
 |
