ითვლებოდა, რომ ბოშებს ჰქონდათ "განსაკუთრებული სისხლი", რომელიც უნდა გადაუსხან ჭეშმარიტ არიელებს. მაგრამ მართლა ასეა და რა არის ამ ხალხის თავისებურება?

დიდი ხნის განმავლობაში, ბოშებს ბედი არ სწყალობდათ. შუა საუკუნეებში მათ დევნიდნენ, მათ შორის გერმანიაშიც. ანტიბოშური კანონების გაუქმებამ მათ საზოგადოებაში ინტეგრაციის საშუალება მისცა.

ამ მომთაბარე ხალხისთვის ყველაზე მშვიდობიანი ცხოვრება დადგა მეორე რეიხში ოტო ბისმარკის დროს. არტისტებმა უკვე ლეგალურად დაიწყეს სოლიდური ფულის გამომუშავება, ბოშებს ქირაობდნენ სეზონური სამუშაოსთვის, ასევე კარგად გამოიჩინეს თავი სხვადასხვა ხელნაკეთობებში, ამზადებდნენ ნივთებს, რომლებიც მოთხოვნადი იყო ჩვეულებრივი გერმანელის ყოველდღიურ ცხოვრებაში.

იოჰან ტროლმანი, (ქვემოთ ფოტოზე)ბოშური წარმოშობის გერმანელი მოკრივე, გახდა გერმანიის ნამდვილი ბრენდი და მსოფლიო დონის მებრძოლი. იგი გამოირჩეოდა უნიკალური ტექნიკით, ქორეოგრაფიის და კრივის შერწყმით („ტროლმანის ცეკვა“).

მან მოახერხა გერმანიის ჩემპიონის ტიტულისთვის ბრძოლაში მონაწილეობა. დაპირისპირების დროს "ბოშები ჭეშმარიტი არიელები არიან თუ არა?" მან მოაწყო სახიფათო პერფორმანსი: რინგზე გუსტავ ედერის წინააღმდეგ გავიდა პეროქსიდით გადაღებილი თმით და სახეზე წასმული პუდრათი, რითაც შექმნა "უმაღლესი რასის" პაროდია.

აი უკვე 30-იანი წლებში მესამე რეიხის დროს ასეთ რამეზე ვეღარ გაიცინებდი, რადგან რასობრივი პოლიტიკა ერთ-ერთი უმთავრესი მიმართულება იყო. ებრაელებთან მიმართებაში ნათელი იყო ყველაფერი, სლავებთანაც. ეს ხალხები გერმანელმა მეცნიერებმა ნაცისტების მოთხოვნით „მეორე ხარისხოვნად“ მიიჩნიეს. ზოგს სრული განადგურება მიესაჯა, ზოგს ნაწილობრივი. მაგრამ რის გაკეთებას აპირებდნენ ჰიტლერულ გერმანიაში ბოშებთან მიმართებაში?

ანთროპოლოგმა ჯოზეფ არტურ დე გობინომ, რასობრივი თეორიის ფუძემდებელმა, არიელებს უწოდა "უმაღლესი რასა", რითაც უნებლიედ ჩაუყარა საფუძველი ნაცისტური სახელმწიფოს. ისიც დუმდა იმაზე, რომ ბოშების წინაპრები იყვნენ ინდოარიელების წარმომადგენლები, რომლებმაც V-IV საუკუნეებში ინდოეთი დატოვეს. თუ თანმიმდევრულად ვიმსჯელებთ, გამოდის ბოშები უფრო "არიელები" იყვნენ, ვიდრე გერმანული ტომები.

ჰიტლერმა, რომელიც ჩამოყალიბდა ანტისემიტურ გარემოში, Mein Kampf-ში ებრაელები დაადანაშაულა კაცობრიობის წინაშე ყველა უბედურებაში. მაგრამ ბოშებმა ფიურერში კოგნიტური დისონანსი გამოიწვიეს: მას რაღაც უნდა გაეკეთებინათ ფორმალურად „თავიანთ“, მაგრამ ერთი შეხედვით სრულიად უცხო ტომის ადამიანებთან.

ფიურერის მოძღვარმა „რასობრივი შეუწყნარებლობაში" და ტულეს საზოგადოების წევრმა, იულიუს ლემანმა, ურჩია ჰიტლერს სანამ გადაწყვეტდა რამეს ბოშებთან მიმართებაში, მანამდე საფუძვლიანად შეესწავლა ისინი. ფიქრობდნენ, რომ ბოშათა სისხლი, რა თქმა უნდა, ექსპერიმენტის სახით, შეიძლება გადავუსხათ "ჭეშმარიტ არიელებს" გენომის გასაძლიერებლად და მერე ვნახოთ რა მოხდება. მაგრამ ნაცისტებს თავად არ მივიდნენ ამ აზრამდე.

ფოტოზე: იულისუს ლემანი

რეიხის მეცნიერები ყურადღებით ადევნებდნენ თვალს სსრკ-ში ექსპერიმენტული მედიცინის განვითარებას და მათი ყურადღება მიიპყრო უტოპისტი ექიმის, ალექსანდრე ბოგდანოვის ექსპერიმენტებმა, რომელიც თავის "ნარკვევებში ორგანიზაციული მეცნიერების შესახებ" წერდა, რომ ახალგაზრდა სისხლის გადასხმა "თავისი მასალებით". მიღებული ახალგაზრდა ქსოვილებიდან" ხელს უშლის ორგანიზმის რეციპიენტის დაბერებას. ნაცისტებმა ეს მისტიციზმთან მიახლოებული თეორია აიტაცეს და ზეადამიანის შექმნა სცადეს.

ჰიტლერის ბრძანებით, რასობრივი ჰიგიენის ინსტიტუტში (ყოფილი კაიზერ ვილჰელმის ანთროპოლოგიის, ადამიანის გენეტიკისა და ევგენიკის ინსტიტუტი) შეიქმნა სპეციალური განყოფილება, რომელიც ეხებოდა „ბოშათა საკითხს“.

30-იანი წლების შუა პერიოდისთვის ნაცისტებმა შეაგროვეს 19000 დოსიე ბოშათა თემის წევრებზე. 1942 წლისთვის ინსტიტუტის თანამშრომლებმა შეადგინეს კიდევ 30 ათასი ბოშას გენეალოგია. ევა ჯასტინი დოქტორ რიტერის ხელმძღვანელობით აწარმოებდა სტატისტიკას ბოშების მემკვიდრეობითი დაავადებების შესახებ და ასევე სწავლობდა ამ ხალხის სოციალურ ადაპტაციასთან დაკავშირებულ საკითხებს.

ოპონენტებიც გულმოდგინედ შეუდგნენ საქმეს – მაგალითად, რობერტ რიტერს მიაჩნდა, რომ ბოშები "არასრულფასოვანი ერია". ის დადიოდა ბოშათა ბანაკებში ესესელების თანხლებით და იღებდა ბოშებისგან სისხლის სინჯებს რასობრივი ანალიზისთვის. გერმანელ-რუსმა ანთროპოლოგმა სოფი ერჰარდტმა რამდენიმე ათასი ინტერვიუ აიღო ბოშებისგან, რომელიც ფუნდამენტურ ნაშრომს დაედო საფუძვლად.

ფოტოებზე :ზედა-რიტერი სისხლს იღებს ბოშებისგან;ქვედა-სოფი ერჰარდტი ბოშასგან ინტერვიუს აღებას ცდილობს

კვლევამ გერმანელები წინააღმდეგობრივ დასკვნამდე მიიყვანა: პროფესორმა ჰანს ფრიდრიხ კარლ გიუნტერმა შეაჯამა მრავალწლიანი კვლევა და განაცხადა, რომ ბოშები მართლაც ინარჩუნებდნენ ნორდიული რასის მახასიათებლებს, მაგრამ წარმოიშვნენ ამ რეგიონის მოსახლეობის ყველაზე დაბალი ფენებიდან. მან ხაზგასმით აღნიშნა, რომ მიგრაციის პროცესში ბოშებში შეერია გარემომცველი ხალხების სისხლი, აირია მათ რასაში აღმოსავლეთ და დასავლეთ აზიის ხალხების თვისებები: "ინდური, შუა აზიური და ევროპული ნაზავი".

სოფი ერჰარდტმა დასძინა, რომ ბოშები ერთგვაროვნები არ არიან და დიდ გენეტიკურ ჯგუფებად ერთიანდებიან. ევა იუტინმა შეისწავლა მშობლიური გარემოდან მოწყვეტილი 41 ნახევრად ბოშა ბავშვი, მივიდა იმ დასკვნამდე, რომ ბოშები გაფუჭებული ხალხია და რეკომენდაცია გაუწია მათ გერმანელებისგან განცალკევებას. მომთაბარეები უბრალოდ აფუჭებდნენ არიულ სისხლს.

1935 წელს ნაცისტებმა დაიწყეს ბოშათა გეტოების აშენება, რომლებსაც მათ უწოდეს "დასვენების ზონები", სადაც ყველა ბოშა იძულებით გადაასახლეს. ამავდროულად, მოკრივე იოჰან ტროლმანს ჩამოართვეს ჩემპიონის ტიტული და მისი კრივის ტექნიკა "არასწორად" აღიარეს. სპორტსმენი თავისი ხალხის ათასობით წარმომადგენელთან ერთად სტერილიზაციის შემდეგ ერთ-ერთ ბანაკში მოათავსეს.

1936 წელს გაიმართა ოლიმპიური თამაშები ბერლინში, რასთან დაკავშირებითაც ყველა ბოშა გადაასახლეს ქალაქგარეთ - ბერლინ-მარზანის საკონცენტრაციო ბანაკში.

გერმანიის მოქალაქეებს ოფიციალურად აეკრძალათ ბოშა ხალხის წარმომადგენლებზე დაქორწინება, ბოშური წარმოშობის გერმანელებიც დევნილებად იქცნენ. თავდაპირველად ჰიმლერმა შესთავაზა ჰიტლერს ყველა ბოშა გადაესახლებინა აფრიკაში, მაგრამ ბლიცკრიგის წარუმატებლობამ და მეორე მსოფლიო ომის გართულებულმა ვითარებამ ბოშების მიმართ ნაცისტური პოლიტიკის გამკაცრება გამოიწვია.

ბოშების ბერლინ-მარზანის "დასვენების ზონები" გახდა ტრანზიტული სადგური ოსვენციმისკენ მიმავალ გზაზე. ზონდერჯგუფები ოკუპირებულ ტერიტორიებზე ბოშების დასახლებებს ანადგურებდნენ. სხვადასხვა შეფასებით, 1935 წლიდან 1945 წლამდე ნაცისტებმა და კოლაბორაციონისტებმა 200 000-დან 1 500 000 ბოშა მოკლეს.

იოზეფ მენგელე, მეტსახელად „სიკვდილის ანგელოზი", ატარებდა ექსპერიმენტებს ბანაკიდან წამოყვანილ ბოშა ბავშვებზე, მათ სისხლში შხამი და დაავადებები შეჰყავდა, ყინავდა და დიდი სიმაღლიდან აგდებდა.

ბოშები ვალში არ დარჩენენ: გაიქცნენ, შექმნეს პარტიზანული რაზმები და შეუერთდნენ საბჭოთა არმიას.

ბოშებმა შეაგროვეს ფული ტანკებისთვის და თვითმფრინავებისთვის, იბრძოდნენ საერთაშორისო თუ საბჭოთა არმიის რიგებში, ისინი ავლენდნენ საოცარ დისციპლინას და სოციალურ ადაპტაციას .

"ბოშური ჯაზის" (ჯაზ მანუშ) დამფუძნებელი და ვირტუოზი გიტარისტი ჯანგო რეინჰარდტი არის მაგალითი, რომელიც საფრანგეთის ოკუპაციის და ვიშის რეჟიმის დროს წინააღმდეგობის მოძრაობის სიმბოლო გახდა.

ფოტოზე: ჯანგო რეინჰარდი