მინდა მოგიყვეთ ჩემს შესახებ, რაც ერთ-ერთ დიდ სავაჭრო ცენტრში გადამხდა. მე ვარ მარიამ გაჩეჩილაძე 18 წლის. ხუთი–ექვსი თვის წინ მივედი მოლარის პოზიციაზე, მალევე დავიწყე სტაჟირება და ორ კვირაში ჩამსვეს რეზერვად. იქ დამხვდა საზოგადოება, რომელიც ჩემში სულაც არ ჯდებოდა, მაგრამ როგორც მშობლებმა მასწავლეს, სულყველა შევიყვარე დავანახე თითოეულს თუ რა იყო სიყვარული. ჩემთვის არ ჰქონდა მნიშვნელობა, ის მოლარე იყო, კონსულტანტი იყო, უფროსი მოლარე, დირექტორი თუ მენეჯერი . ყველასთან ვცდილობდი მხიარული ვყოფილიყავი . ვცდილობდი ყველა კარგ ხასიათზე დამეყენებინა. როდესაც ვინმეს უჭირდა და არ შეეძლო გამოსვლა, გამოვდიოდი რომც არ მცლოდა მაინც. რადგან მის მდგომარეობაში შევდიოდი რადგან ყველა ძალიან მეცოდებოდა იმიტომ რომ, ვიცოდი რა იყო პრობლემა . და ასე გრძელდებოდა დიდხანს. შტატში ვთხოვდი, ვეხვეწებოდი ყველას, რომ ჩავესვი მაგრამ ყველა მცემდა ერთსა და იგივე პასუხს :- შორენას ველაპარაკე და თქვა, რომ შანსი არაა, მაგ გოგოს შტატში არ ჩავსვამო. და ვინ იყო შორენააა? და რატო არ მსვამდა შტატში? შორენა იყო „უფროსი მოლარის უფროსი მოლარე “, რომელსაც თავში ჰქონდა ავარდნილი თავისი ასე ვთქვათ, თანამდებობა, რაზეც ის მუშაობდა. გოგო, რომელსაც „ეკიდა“ სხვა და არ ადარდებდა, მე შტატში ჩამსვამდა თუ არა . ჩემთვის კიდევ ძალიან მნიშვნელოვანი იყო. :@ერთხელ მოვარდა სალაროსთან ამ სიტყვის მნიშვნელობით, ვინც იცნობთ, გეცოდინებათ და მიძახდა რომ :- ჩქარა ჩქრა რა გაატარე, რას ჩამოგეძინაო . . და ვინ იყო ის, ვისაც ვუტარებდი უკვე არ ვიცი . ვიღაცის ვიღაცა. ახალი მისული ვიყავი და გატარების დროს რაღაც პროდუქტს ოდნავ დეფორმაცია შეეცვალა . რის მერეც გავიდა 4 თვე და შტატში არ მსვამდა . მე ხო არ ვიყავი მისი ნათესავი, მე ხო არ ვიყავი თანამშრომლის ვიღაც, რომ ეს ეპატიებინა ჩემთვის და შტატში ჩავესვი . მაინც „ვერ წამოვედი“ სამსახურიდან, რადგან სხვა გზა არ მქონდა და როცა დამიძახებდნენ, გავდიოდი . დროთა განმავლობაში ერთი მოლარე გამოხტა სიტყვით, რომელიც ეხლა მეორე ფილიალში უფროს მოლარედ დანიშნეს... სრულიად უმიზეზოდ გამლანძღა საზოგადოდ . და აქ ვინც უფროსი მოლარეები იყვნენ, თავზე შემოახვია ჩემზე ცუდი რაღაცეები . რომ მე ესეთი ვიყავი რომ მე უსინდიაო ვიყავი და ესე შემდეგ . ვინც მიცნობთ, კარგად იცით რაც ვარ და ვინც ვარ . და „მესწერვებოდნენ “ ისინიც . ერთხელ ისე მომექცა, ერთ–ერთი ნინო, სრულიად უმიზეზოდ გაბოროტებულმა ქალმა ჩემზე იყარა ჯავრი, რადგან ნინო მისი დაქალი იყო და იქ საზოგადოდ მატირა. ვამბობდი, რომ მომეთმინა, არავინ გამელანძღა, რადგან მე ასეთი ბოროტი სული არ მქონდა . იმ ყველაფრის მერე მე ვაპატიე თითოეულს . ან როგორ არ უნდა მეპატიებინა, როცა ღმერთმა ამდენ ცოდვილს გვაპატია? დღეს კი საზოგადოდ გამოაცხადეს, რომ :- „მარი გაჩეჩილაძე სამსახურიდან წავიდა და არავინ დაუკავშირდეთო“. ამის შემდეგ ვის შეუძლია მოვიდეს და სამართალზე მესაუბროს? ადამიანი, რომელიც რაღაც საფეხურით შენზე ზემოთ დადგა და ამ ყველაფერმა გააამპარტავნა, იმსახურებს ასეთი ადამიანი რამე წინსვლას? მე არ მრცხვენია, ამას რომ ვწერ . ეს არის რეალობა, რაც დღეს საქართველოში ხდება . კონკრეტულად კი თქვენს სანუკვარ და საამაყო დიდ სავაჭრო ცენტრებში. განსხვავება არაფერიც არაა . ეს უბრალოდ გავარდნილი სახელია, რომელიც მხოლოდ „ფულიანმა“ ხალხმა აიტაცა. თვით ხელფასიც კი კაპიკებია ამდენი შრომის მიუხედავად. ორივეგან მონები ვართ, დიახ, რომელსაც თავს ვუხრით მხოლოდ იმიტომ, რომ სხვა გზა არაა . მოვა ვინმე და გეტყვის, რატომ არ იცინიხარ? რა სახე გაქვს? თითოეულ მათგანს ასეთი სამსახური უნდა მისცე, ასეთი ხელფასებით და თუ გასტანენ ერთი თვეც ან ეს კაპიკები თუ ეყოფათ, ვნახავთ@ @@ ესაა 21- ე საუკუნის განვითარებული საქართველო. ვიცი, ამას ბევრი ნახავს, უფროსი იქნება თუ ვინც იქნება, მაგრამ ამით სულაც არ მრცხვენია . მინდა თქვენ თვითონ შეგრცხვეთ თქვენი საქციელების@@ ვერ ვიტან და მძულს უსამართლობა და უსამართლობა ზუსტად თქვენთანაა @@ მაგ წყეულ *****-ში @ @@@ . ღმერთმა იმდენი მოგცეთ, რამდენსაც იმსახურებდეთ. მადლობა ყველას . რომ არა თქვენ, დღეს ეს არ ვიქნებოდი, ვინც ვარ .