მე ვაპირებ ახლა მოგიყვეთ "მოწყალების მთხოვნელებთან" დაკავშირებით მომხდარი რამდენიმე ისტორიის მოყოლას, რომელიც პირადად მე გადამხდა თავს. ამ ფოტოზე აშკარად ჩანს დახმარების და მადლიერების ამსახველი კადრები. ვთვლი, რომ ეს კაცი იმსახურებს დახმარებას და არა ისინი, რომლებიც მრავლად გვხვდებიან უკვე ჩვენს ქალაქში.

ერთ მშვენიერ დღეს მეტროში ვიყავი. სადგურის მოედანზე მეორე ხაზზე გადავდიოდი და გადასასვლელში ერთი უცნაური მათხოვარი შემხვდა. მოხუცი კაცი იყო, შემეცოდა და ჯიბისკენ წავიღე ხელი, მაგრამ ამ დროს მოწყალების თხოვნის მაგივრად ასეთი სიტყვები გავიგონე: „რავაც მე მეხმარებით ასე დაგეხმაროთ თქვენც ღმერთიო.“ ვაპირებდი, მივბრუნდე და ვუთხრა რამე-თქო, მაგრამ ბოლოს მაგაზეც ხელი ჩავიქნიე, ჯიბეში, ხურდისთვის ჩაყოფილი ხელი კი ისევ ცივად ამოვიღე და გზა განვაგრძე.

ჩვენდა სამწუხაროდ ასეთი „მოწყალების მთხოვნელი“ ბევრია. ვაკეშიც შემხვდა ერთი, წელში მოხრილი კაცი წვერგასაპარსი, თმაგაჩეჩილი, დახეული ტანისამოსით ხელგაწვდილი მოდიოდა და თან ბიჭების გასაგონად ხმამაღლა იძახდა: „აბა, კაი ბიჭებს და ქუჩას დავეხმაროთ!“

ასეთი შემთხვევა ბევრი მქონია და იმიტომ მოვყევი რამდენიმე ჩემთვის გამორჩეული. დღეს საკმაოდ კარგი ვიდეო დადო ინტერმედიას ერთ-ერთმა მომხმარებელმა მოწყალების მთხოვნელებზე. არ მინდა ვინმეს გულცივი ვეგონო, მაგრამ მე თუ მკითხავთ მათხოვრობა საქართველოში მოწყალების თხოვნა კი არა პროფესია გახდა. აი ვინ იმსახურებს მოწყალებას.