ჩემს გულის რწმენებს ვიტყოდი გასაჯავრებლად მტრისაო, სააკაშვილი მიხეილ შვილია გიორგისაო, თავის წინაპარს არ არცხვენს, მკლავი აქვს ფოლადისაო, მკერდს უძგერს გული ლომისა, მუხლი მამალი მგლისაო, ეს რა შვილი შვა დედამან, ეს რა გვაჩუქა ზენამო, სანთელი უნდა დავუნთოთ, ერთმა კი არა ყველამო, ქართველთ მტერი გყვავს დიდძალი, ამერ და იმერისაო, მიწა ბევრი აქვთ ღორებსა, მაინცა უნდათ სხვისაო, ...
ვეფხვის ტყავივით ციმციმებს, გომბორის მთიდან გახედვით,
ალაზნის სარტყელიანი დიდი ილიას კახეთი,
სიმღერის ცეცხლი ამოდის, ახალ ახმეტის მიწიდან,
თითქოს ხმლის ელვით ანათებს ჩოლოყაშვილი ბიძინა;
ცხრა ნაწნავ დაკიდებული ზღაპრულ რაშსა ჰგავს ალვანი,
სადაც დარბოდა ზეზვაი მტრის რისხვით დაუღალავი.
ვერ შეველევი ქისტაურს, მისთვის ავანთებ მეც ღიმილს,
ცხოვრება დუღს და გადმოდის აქ...
2021, 17 ოქტომბერი, 18:37
-დიახ, ამაყი მაქვს ხასიათი! -დიახ, თავმდაბლობაც მჩვევია! თუ რამ სათქმელი მაქვს, პირში ვამბობ, რა ვქნა, ეს თვისებაც ჩემია!
ნიჭთან ქედიც ბევრჯერ მომიხრია, ლომთა პოეზიის მოსმენით. ბევრის მოთმინება შემიძლია, თუკი მიღირს ამად ყოველი.
სხვისთვის მხოლოდ კარგი მემეტება, უკან აღარაფერს მოველი. ზოგჯერ ირონიით მეცინება, არ ვარ აღარაფრის მთხოვნელი!
მე არ შემიძლია ლაქუცი და, ...
მინდა დაგიჩემო, და ჩემი დაგარქვა, შენზე ფიქრებისგან გული რომ ღელავდეს, მინდა დაგიჩემო ვით "სული" სხეულში, აქ ჩემთან რომ დარჩეს.
მინდა დაგიჩემო და გულში ჩაგიკრა, შენი ჩახუტებით სიმშვიდე, რომ ვპოვო ვიცი ეს ზღაპარი ოდესმე გაქრება, და მაინც რატომ მსურს?!
შენ მონატრებას გული ვერ უძლებს, შენზე ფიქრებიც მათოვს ვნებებად და მახსენდება, შენი თითები, როგორ მიც...
ცრემლებით ვრწყავს კრწანისის პირს ყაყაჩოებს,
მე ეს მიჯობს, თავი ბრბოში ვიდრე ვიყო,
მეტეხს ვფიცავ, მის გუმბათს და ხარაჩოებს,
თუ მტრის სისხლით რწყევამდე არ ვიქეიფო.
ვფიცავ გელათს და გატანჯულ დავითის სულს,
ძუ მგელივით ავეფარე ტაძრის კარებს,
ახლა მეფეს ჩემთან ერთად სიკვდილი სურს,
მაგრამ ვაგლახ, რომ ზეცაში დაიბარეს.
ვიცავ მრავალ ომგამოვლილ ...
2018, 25 ოქტომბერი, 19:39
ბალღოო, - ხმადაბლა მიამბობს თოთია,
შენტოლა ქისტეთში წავედი მარტოა,
ბილიკს კი შავღვარდი კლდიანს და შფოთიანს,
იქ, სადაც ზელიმხანს მაეკლა მარტია.
მე ბალღურ გონით და პაპაის დაშნათი
ყროლ სავალს ყმაწვილი ცეტ-რეტად გავები,
ქალბანი ამისხლტა, ამაშინ დავშავდი,
სინათლე დავკარგე, დამიბრმა თვალები,
გონზე რომ მავედი, ვიყავი ჯარეგას.
მწყემს ქისტებს გზის პირას უგონო ვენახ...
2018, 22 ოქტომბერი, 19:25
|
|