მაოცებს წყლის ბუნება: თუ ხეებს შეუამხანაგდა, ააყვავებს, თუ ცეცხლს მიეკარა, ჩააქრობს, თუ უწმინდურებას წაააწყდა, განწმენდს. თუ ფქვილს ჩაეხუტა, გამოსაცხობად მოამზადებს, თუ მზეს დაუწყვილდა, ცისარტყელა წარმოიქმნება. მაგრამ თუ მარტო დარჩა, თანდათანობით დამყაყდება. კაცის გულიც სწორედ ასეა: სანამ სხვებთან არის, კეთილ გავლენასაც ექვემდებარება, მარტოობაში კი კვდება და იხუთება.