"დედაჩემის თვალები არ დამავიწყდება..მახსოვს,როცა ღამით ტანკები გამოჩდნენ,დედაჩემი მოვიდა ჩემთან და ცხარე ცრემლებით ტიროდა,თან მეხუტებოდა. იცოდა რაც მოხდებოდა,მაგრამ ერთხელაც არ უთქვამს ჩემთვის ადექი და შინ წავიდეთო,რადგან იცოდა ,რომ საქართველოსთვის ბრძოლას თავს შევაკლავდით და მართლაც 8-9 წუთში მოგვიახლოვდნენ,მოგვიახლოვდნენ და უიარაღო პატრიოტებს ტანკებით და ნიჩბებით გაგვისწორდნენ" (აქტივისტების მოგონებებიდან - 9 აპრილი)