ბალღოო, - ხმადაბლა მიამბობს თოთია,
შენტოლა ქისტეთში წავედი მარტოა,
ბილიკს კი შავღვარდი კლდიანს და შფოთიანს,
იქ, სადაც ზელიმხანს მაეკლა მარტია.
მე ბალღურ გონით და პაპაის დაშნათი
ყროლ სავალს ყმაწვილი ცეტ-რეტად გავები,
ქალბანი ამისხლტა, ამაშინ დავშავდი,
სინათლე დავკარგე, დამიბრმა თვალები,
გონზე რომ მავედი, ვიყავი ჯარეგას.
მწყემს ქისტებს გზის პირას უგონო ვენახ...
2018, 22 ოქტომბერი, 19:25
ცრემლებით ვრწყავს კრწანისის პირს ყაყაჩოებს,
მე ეს მიჯობს, თავი ბრბოში ვიდრე ვიყო,
მეტეხს ვფიცავ, მის გუმბათს და ხარაჩოებს,
თუ მტრის სისხლით რწყევამდე არ ვიქეიფო.
ვფიცავ გელათს და გატანჯულ დავითის სულს,
ძუ მგელივით ავეფარე ტაძრის კარებს,
ახლა მეფეს ჩემთან ერთად სიკვდილი სურს,
მაგრამ ვაგლახ, რომ ზეცაში დაიბარეს.
ვიცავ მრავალ ომგამოვლილ ...
2018, 25 ოქტომბერი, 19:39
"წუხელ სარკის წინ ვიდექი და ვტიროდი. ყველაფერი გამოვიტირე - ვერ დავიწყებული თუ ვერ დაშვებული შეცდომები, ვერგადალახული სიამაყეები, ვერგამხელილი საიდუმლოები, ვერგამოხატული გრძნობები, ვერნათქვამი სიტყვები, ვერგანცდილი ემოციები, ვერგანკურნებული დაავადებები, ვერგაწეული დახმარებები, ვერგაყუჩებული ტკივილები, სხვა ვერგამოტირებული ღამეები, ვერმოკლული თავი...
ჩამოვედი იმ იმედით, ცხოვრებას მოვიწყობ და მალე წავალ სახლში-მეთქი, ოცდათვრამეტი წლის ვიყავი, ხვალ სამოცი წელი მისრულდება და მხოლოდ ერთხელ მოვახერხე ამ ხნის მანძილზე, სახლში წასვლა, ვიფიქრე დავრჩები, მეყო რაც ვიშრომე, ვიწამე-მეთქი და რად გინდა, რამდენიმე თვეში ისევ უკან დავბრუნდი, დავბრუნდი ხო! იმიტომ რომ წამლის ფულიც კი არ მოქნდა მეყიდა, შევაჩერდი შვილებს ხელებში, რომელ...
|
|