რელიგია სასწაულმოქმედი ბერები - წმინდა მამა შიო, წმინდა დავით და ლუკიანე 2018, 29 მაისი, 22:48 ახლად გავრცელებულ ქრისტიანობას ბევრი გულმოდგინე მიმდევარი ჰყავდა. ამ უკანასკნელთა შორის იყვნენ ქრისტეს მსახური ბერები. ასეთი ადამიანები ღვთის სიყვარულს იმით გამოხატავდნენ, რომ უარს ამბობდნენ სიმდიდრესა და განცხრომით ცხოვრებაზე, ძალაუფლებაზე; ტოვებდნენ ოჯახს, ახლობელ ადამიანებს და დასახლებული ადგილებიდან შორს, მიუვალ მღვიმეებსა და გამოქვაბულებში იდებდნენ ბინას. აქ მათ არავითარი ცდუნება არ მოელოდათ და მთელ დროს ღმერთზე ფიქრსა და ლოცვაში ატარებდნენ. ლოცვისას ისინი მარტო საკუთარ სულებს როდი ავედრებდნენ უფალს - შესთხოვდნენ თანამოძმეთა სულიერ განმტკიცებას და ქვეყნის მფარველობას. ასეთ ბერებს ხალხში დიდი სახელი ჰქონდათ გავარდნილი. მათი ზეგავლენით, ბევრ ადამიანს გულში მოხვედრილი რწმენის ნაპერწკალი მძლავრ კოცონად აჰგიზგიზებია. იყვნენ ისეთებიც, რომელთაც სასწაულთქმედების უნარი ჰქონდათ ღვთისაგან მიმადლებული.
წმინდა მამა შიო ექვსი წელი მწყესავდა მგელი სახედრებს. ერთხელ ერთი სახედარი კლდიდან გადაიჩეხა. საღამოთი ბერებმა ეს შეამჩნიეს და მგელს დააბრალეს მისი შეჭმა. მგელი საბრალო წკავწკავით იმართლებდა თავს, მაგრამ ვინ დაუჯერა! მაშინ მგელმა კბილი ჩაავლო ჯოხს, რომელიც ერთ-ერთ ბერს ეჭირა და იმ ადგილისაკენ დაუწყო ქაჩვა, სადაც სახედარი გადაიჩეხა. ბერები მიჰყვნენ მგელს და მალე დაინახეს კიდეც უფსკრულში ჩავარდნილი სახედარი. გაოცებულმა ბერებმა მოინანიეს თავიანთი შეცდომა. წმინდა შიომ კი მოიხმო მგელი და მას მადლიერებით აღსავსე სიტყვები უთხრა, შემდეგ დაამატა: “საკმარისია, რაც გვემსახურე, ამიერიდან თავისუფალი ხარ, წადი, შეუერთდი შენს თანამოძმეებს, მხოლოდ ადამიანებს ნუ ავნებო''. მგელი დამორჩილდა ბერის ნებას და იქაურობას ძუნძულით გაშორდა. შიომღვიმის მონასტერი
წმინდა დავით და ლუკიანეწმინდა მამა დავითი და მისი მოწაფე ლუკიანე კაცთაგან მოშორებული მყუდრო ადგილის ძებნაში გარეჯის უდაბნოში აღმოჩნდნენ. აქ მათ ერთ კლდის ნაპრალს შეაფარეს თავი, ადიდებდნენ ღმერთს და სულის მარგებელ საუბრებში გაჰყავდათ დრო. ზაფხული იდგა. წმინდა ბერები უდაბნოს მწირი მცენარეულობით და კლდიდან გადმონაჟონი წყლის წვეთებით ირჩენდნენ თავს. გავიდა ხანი, უდაბნოს მკაცრი ზამთარიც დადგა. ბერებს გამხმარი მცენარეულობაც აღარ დარჩათ. ლუკიანე შეშფოთდა: “ვაითუ ხორცმა ჩვენმა ვერ გაუძლოს შიმშილს და ღვთის დიდებაც ვეღარ შევძლოთო''. მამა დავითმა დაამშვიდა საყვარელი მოწაფე: “მოთმინება იქონიე, შვილო, ღმერთი მოწყალეა, იგი უნუგეშოდ როდი აგდებს მის ერთგულნ მსახურთო''. სწორედ ამ დროს ბერების წინაშე სამი ირემი გამოცხადდა სამი ნუკრით. ირმებმა მორჩილების ნიშნად თავი დახარეს. დავითმა თქვა: “მიდი, ლუკიანე, მოწველე ირმები, ისინი ღმერთმა გამოაგზავნა ჩვენ გადასარჩენადო''. ლუკიანემ მოიტანა ჭურჭელი და ირმები მოწველა. როცა წველას მორჩა, ჯვარი გადასახა რძეს და ისიც უმალ ყველად იქცა. ასე მოდიოდნენ ირმები ყოველდღე და წმინდა ბერებს რძით ასაზრდოებდნენ. 156 2-ს მოსწონს
|